Σελίδες

Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

"Λάβρος" ο Πειραιώς Σεραφείμ κατά Μ.Ρεπούση

πηγή:defencenet.gr
"Λάβρος" ο Πειραιώς Σεραφείμ κατά Μ.Ρεπούση
 Άλλος ένας φωτισμένος ιερέας αποφάσισε να "πάρει το όπλο του" ενάντια στη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Ο Μητροπολίτης Πειραιώς άνθρωπος που δεν μασσάει τα λόγια του και με ευρεία αρχαιελληνική, και επιστημονική μόρφωση, αποφάσισε να δώσει της δέουσες απαντήσεις στη βουλευτή της ΔΗΜΑΡ Μαρία Ρεπούση για την προσπάθεια κατάργησης του εκκλησιασμού στα σχολεία, μία καθαρά νεοταξίτικη πρακτική.
Ακολουθεί ακέραια η ανακοίνωση του Μητροπολίτου

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 30ῃ Ἰουλίου 2012
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἡ ἐντιμοτάτη κυρία Μαρία Ρεπούση, Βουλευτής τῆς ΔΗΜΑΡ στήν Α΄ Περιφέρεια Πειραιῶς, ἐκπροσωποῦσα 1629 ψηφοφόρους ἐπί συνόλου 120.000 τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος, ὑπέβαλε

πρόταση στό Κοινοβούλιο γιά τήν κατάργηση τοῦ ἐκκλησιασμοῦ τῶν μαθητῶν ὡς δῆθεν ἀντικειμένου στόν εὐρωπαϊκό προσανατολισμό τῆς σχολικῆς κοινότητας. Ἀπό τήν πρόταση τῆς κ. Βουλευτοῦ, πού ἐξελέγη καί στήν Μητροπολιτική μου Περιφέρεια προκύπτουν τά ἀκόλουθα:

1. Ἡ ἐντιμοτάτη κ. Ρεπούση συλλαμβάνεται ἀγνοοῦσα ὅτι Νόμος δέν ἔχει ἰσχύ καταργήσεως τοῦ Συντάγματος, τοῦ θεμελιώδους Νόμου τοῦ Κράτους, τό ὁποῖο προβλέπει στό ἄρθρο 16 ὅτι: «2. Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». Ὅπως δέ προβλέπει ἡ νομολογία τοῦ ΣτΕ μέ δύο ἀποφάσεις της, ἡ ἀνάπτυξις τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως συνάπτεται ἀρρήκτως μετά τῆς ἐπικρατούσης ἐν Ἑλλάδι θρησκευτικῆς παραδοχῆς τοῦ ἄρθρου 3 τοῦ Συντάγματος.

2. Ἡ ἐντιμοτάτη κ. Ρεπούση εἰσῆλθε στό Ἐθνικό Κοινοβούλιο μέ τήν προτίμηση 1629 ψηφοφόρων ἐπί συνόλου 7534 τοῦ κόμμματος ΔΗΜΑΡ στήν Α΄ Περιφέρεια Πειραιῶς πού ἀπαρτίζεται ἀπό 120.000 ψηφοφόρους. Ὅταν λάβει κανείς ὑπ’ ὄψιν του τά ἀμάχητα στοιχεῖα τῆς ἐκλογικῆς διαδικασίας τοῦ Μαΐου 2012 στήν ἐν λόγῳ ἐκλογική περιφέρεια, ὅπου ὑπῆρχε ἡ σταυροδοσία, ὅτι ὁ κ. Δημήτριος Καρύδης τοῦ κόμματος ΠΑΣΟΚ πού συνεκέντρωσε 4422 ψήφους, ὁ κ. Σπυρίδων Σπυρίδωνος τοῦ κόμματος ΝΔ πού συνεκέντρωσε 5541 ψήφους, ἡ κ. Ἑλένη Σταματάκη τοῦ κόμματος ΣΥΡΙΖΑ πού συνεκέντρωσε 4334 ψήφους, ὁ κ. Σάββας Τσίμπογλου τοῦ κόμματος ΚΚΕ πού συνεκέντρωσε 2299 ψήφους καί ὁ κ. Γεώργιος Ζησιμάτος τοῦ κόμματος Ἀνεξάρτητοι Ἕλληνες πού συνεκέντρωσε 2376 ψήφους δέν ἐξελέγησαν, ἀντιλαμβάνεται κανείς εὐχερῶς τήν πολιτική βαρύτητα καί τό πολιτικό ἐκτόπισμα τῆς κ. Ρεπούση πού ἐξελέγη κατά παράβαση κάθε ἐννοίας ἀναλογικότητος δυνάμει ἀθλιοτάτου ἐκλογικοῦ νόμου.

3. Ἡ ἐντιμοτάτη κ. Ρεπούση στήν προεκλογική της συνέντευξη στόν κ. Στ. Θεοδωράκη στόν τηλεοπτικό δίαυλο MEGA δήλωσε: «Ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς ἔχει ἤδη κηρύξει τόν ἀνένδοτο ἐναντίον μου. Ἄς ἀποφασίσει νά βγάλει τά ράσα καί νά φορέσει πεντελόνια». Ἀσφαλῶς ἡ δήλωση ἔγινε γιά νά ἐπιτύχει ἀρνητική διαφήμηση, ἡ ὁποῖα ὅμως ἀπέδωσε γλίσχρα ἀποτελέσματα 1629 ψήφων, ἐπί συνόλου 120.000 ψηφοφόρων καί αὐτό διότι ἡ δήλωση τῆς κ. Ρεπούση ἦτο παντελῶς ψευδεστάτη καί κακοηθεστάτη, καθ’ ὅσον δημόσιᾳ εἶχα προκληθείς διακηρύξει στίς 21/2/2012 ὅτι: «Ἐπί τῆς οὐσίας τοῦ δημοσιεύματος ἔχω νά παρατηρήσω ὅτι ἀσφαλῶς καί ἡ κ. Ρεπούση ὅπως καί κάθε συνέλληνας, δικαιοῦται νά ἐκτεθῆ στήν κρίσιν τῶν συμπολιτῶν του διά νά τούς ἐκπροσωπήσει στό Ἐθνικό Κοινοβούλιο καί ἀσφαλῶς οὐδέποτε διενοήθην ὅτι ὁ Πειραιᾶς μοῦ «ἀνήκει». Ἀντιθέτως ἔχω διακηρύξει ὅτι ὡς Μητροπολίτης Πειραιῶς θεωρῶ τόν ἑαυτόν μου ἁπλοῦν διαχειριστή καί ἔσχατο διάκονο τοῦ εὐχαριστιακοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας ἄχρι καιροῦ». Συνεπῶς ποῖο ἀνένδοτο ἀγώνα κατά τῆς κ. Ρεπούση εἶχα κηρύξει;

4. Παραμένει ὡστόσο ἀναπάντητο ἀπό τήν ἐντιμοτάτη κ. Ρεπούση τό ἐρώτημα πού δημοσίᾳ τῆς εἶχα θέσει στό παραπάνω ἀνακοινωθέν μου: «Πῶς συμπίπτουν οἱ ἱστορικές της ἀπόψεις τοῦ γνωστοῦ βιβλίου της, πού εὐτυχῶς ἀποσύρθηκε ἀπό τήν Ἑλληνική Πολιτεία, μέ τήν χρηματοδοτηθεῖσα καί κατευθυνόμενη ἀπό τό Ἵδρυμα τοῦ γνωστοῦ διατάκτη τοῦ διεθνοῦς Σιωνισμοῦ καί ἑβραϊκοῦ λόμπυ τῶν ΗΠΑ κ. George Soros τετράτομη Ἱστορία τῶν Βαλκανίων πού συνέγραψαν Τούρκοι καί Κροάτες ἱστορικοί γιά νά ἀνασυνθέσουν καί νά ἐπαναδιατυπώσουν ἀσφαλῶς ἐπί τό «ἀκριβέστερον» καί τήν ἱστορία τοῦ τόπου μας καί πού κυκλοφορεῖται ἤδη ἀπό γνωστές ἐκδόσεις στή χώρα μας;»

Ο Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ
+ ὁ Πειραιῶς Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Τοπικής Επιτροπής «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΕΡΟΥ»



Τοπικής Επιτροπή
«ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΕΡΟΥ»

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
         Τα αποτελέσματα των εκλογικών αναμετρήσεων κατέδειξαν την ευρεία αποδοχή των θέσεων και του προγράμματος του κινήματος ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ στα Δωδεκάνησα και στη Λέρο.
         Η προσήλωσή μας στους σκοπούς του κινήματος και στους βουλευτές και τα στελέχη του κινήματος που τιμούν την εμπιστοσύνη μας και αγωνίζονται για μια Υπερήφανη Ελλάδα, Εθνικά Ανεξάρτητη με ανάπτυξη και ως ισότιμο μέλος της Ευρωπαικής Οικογένειας των Εθνών και όχι των Τραπεζών και των κερδοσκόπων, μας οδήγησε στην επιθυμία μας να συμβάλουμε ενεργά στην προβολή των θέσεων, 


και την ενίσχυση της δύναμης του κινήματος στο νησί μας.
Με απόφαση της ιδρυτικής συγκέντρωσης της 12/07/2012 συνεστήθη και λειτουργεί η Τοπική Επιτροπή «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΕΡΟΥ», μέχρι την απόφαση για την λειτουργία των τοπικών οργανώσεων, που θα προκύψει από το συνέδριο του κινήματος ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ το πρώτο δεκαπενθήμερο Οκτωβρίου του 2012.
Για οποιαδήποτε πληροφορία μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον γραμματέα  της Τοπικής Επιτροπής Μάκη Αρμενιάκο στα τηλέφωνα 694 85 72 745 ή στο 22470 22759


ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ

Τοπική Επιτροπή
«ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΕΡΟΥ»
  Ο Γραμματέας
                           Μάκης Αρμενιάκος

Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Η κ Μίκα Ιατρίδη στην Κάλυμνο και ερώτηση στη βουλή για ποσοστώσεις στην αλιεία



ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ       

ΤΣΑΜΠΙΚΑ (ΜΙΚΑ) ΙΑΤΡΙΔΗ
 ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ  Ν. ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ – ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ


Ρόδος, 29 Ιουλίου 2012

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με τον Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Αλιευτικών Συλλόγων Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου Γιώργο Κατσοτούρχη, συναντήθηκε η βουλευτής Δωδεκανήσου, Υπεύθυνη του Τομέα  Κοινοβουλευτικής Ευθύνης Ναυτιλίας Μίκα Ιατρίδη, στο πλαίσιο επαφών, κατά τη διάρκεια διήμερης περιοδείας της στο νησί της Καλύμνου.
Η συζήτηση με τον κ. Κατσοτούρχη, επικεντρώθηκε σε τρέχοντα ζητήματα που απασχολούν τον 

κλάδο της αλιείας και ειδικότερα στην καθυστέρηση της υπογραφής του Προεδρικού Διατάγματος, για τον αλιευτικό τουρισμό.
Η βουλευτής, ενημέρωσε τους αλιείς σχετικά με τις δικές της ενέργειες και την κατάθεση σχετικής ερώτησης προς τον υπουργό Ναυτιλίας, αναφορικά με την ποσόστωση που ισχύει στην αλιεία του κόκκινου τόνου και τις αλλαγές που θα πρέπει να γίνουν, σύμφωνα με τα πραγματικά, επιστημονικά δεδομένα, προς όφελος των οικογενειών των αλιέων της χώρας.
Στην Κάλυμνο,  η κ. Ιατρίδη, είχε επίσης  σειρά συναντήσεων με στελέχη της τοπικής Συντονιστικής Επιτροπής και φίλους των Ανεξάρτητων Ελλήνων, με τους οποίους συζήτησε θέματα του Κινήματος. 
Επισυνάπτεται το κείμενο της ερώτησης.


Μετωπική Νικολόπουλου σε Προβόπουλο για το σκάνδαλο της Αγροτικής: Δεν μπορεί ένας διορισμένος να παιρνει αποφάσεις εθνικής σημασίας.


       Η ΑΤΕ κατέχει υποθήκες του 70% της καλλιεργήσιμης γης της χώρας! Το πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ στοχεύει 200.οοο στρέμματα καλλιεργήσιμης γης όπου αντί για τροφή για τους Έλληνες θα παράγει ενέργεια για τις Γερμανικές εταιρείες!
       Δηλαδή μετά την (όποια) αποβιομηχανοποίηση  και μείωσης της παραγωγής σε μηδενικά επίπεδα, που έγινε όλα τα προηγούμενα χρόνια από τους πολιτικούς μας, έρχεται τώρα και η χαριστική βολή σε ότι μας είχε μείνει για να επιβιώσουμε! με την αδυναμία αγροτικής παραγωγής, ικανής να καλύψει την επιβίωση μιας κατεστραμμένης οικονομικά χώρας,  και μάλιστα με εισαγόμενη τεχνογνωσία, του ΔΝΤ!
       Βλέπετε η τεχνογνωσία που προσφέρει το ΔΝΤ είναι ένας όρος που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στα media για να προπαγανδίσει τα σκληρά μέτρα ως απαραίτητα για την ανόρθωση της οικονομίας και την έξοδο από την κρίση!!
       Μόνο εγώ ο άσχετος δεν μπορώ να καταλάβω ποια τεχνογνωσία χρειάζεται για να τα κόψεις όλα και να κάνεις εσωτερική υποτίμηση σε μισθούς και συντάξεις, ΧΩΡΙΣ να κάνεις και την αντίστοιχη υποτίμηση στο κόστος φόρων, προϊόντων και υπηρεσιών!
       Φαίνεται ότι θέλει προηγμένη τεχνογνωσία για να εξαθλιώσεις ένα λαό και να κάνεις τον κόσμο να πηδάει από τα παράθυρα!
       Η πορεία και μόνο θα δείξει αν ο κ Νικολόπουλος που ορθώς αντιλαμβάνεται και αντιδρά στα όσα αντίθετα με τις εξαγγελίες του κόμματος και της κυβέρνησης συμβαίνουν, θα έρθει σε πραγματική ρήξη δείχνοντας ότι εννοεί αυτά που λέει ή αν απλά πρόκειται για επικοινωνιακά τερτίπια του στιλ «αμάρτησα για το παιδί μου»! όπου παιδί είναι η σωτηρία της πατρίδας, και το αμάρτημα του η στήριξη αντιλαϊκών μέτρων που με πολύ νοερή οδύνη θα ψηφίζουν αυτοί, και θα πονάμε (καθόλου νοερά!) και θα πληρώνουμε εμείς!
Μάκης Αρμενιάκος 

πηγή:anti-ntp
Μετωπική Νικολόπουλου σε Προβόπουλο για το σκάνδαλο της Αγροτικής: Δεν μπορεί ένας διορισμένος να παιρνει αποφάσεις εθνικής σημασίας.
Ο Βουλευτής Αχαΐας της ΝΔ και τ. Υφυπουργός Εργασίας Νίκος Νικολόπουλος, δέχθηκε σήμερα εργαζομένους της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος, τους οποίους άκουσε με προσοχή και αφού αποδέχθηκε την πρόσκληση τους να είναι μαζί τους στην...
κινητοποίηση, αύριο Δευτέρα στις 08.00 π.μ. έξω από το κεντρικό κατάστημα της ΑΤΕ, στην συνέχεια τοποθετήθηκε λέγοντας μεταξύ άλλων:

«Έχω ζητήσει να πληροφορηθώ όλες τις πτυχές του ζητήματος.

Γνωρίζω όμως πολύ καλά την διαχρονική θέση της Νέας Δημοκρατίας που επιβεβαιώθηκε πρόσφατα – στις 14 Ιουνίου 2012 – με τον δημόσιο λόγο του Προέδρου μας Αντ. Σαμαρά στην Θεσσαλονίκη.

Σας μεταφέρω λοιπόν αυτολεξεί τα λόγια του Πρωθυπουργού μας:
«Η Αγροτική Τράπεζα είναι ένας δημόσιος τραπεζικός πυλώνας που δεν πρέπει να κλείσει.
Γιατί μέσα της έχει εγγυήσεις αγροτικής γης, που βρίσκονται υπό τον έλεγχό της και δεν πρέπει να μείνει χωρίς χρηματοδότηση».

Θέλω να πιστεύω πως τίποτα δεν έχει αλλάξει και πως η Αγροτική Τράπεζα θα συνεχίσει να

υπάρχει, αλλά και πως οι μείζονες αποφάσεις λαμβάνονται από τους πολιτικούς και τα αρμόδια όργανα, όπως είναι το Υπουργικό Συμβούλιο ή η Διυπουργική και όχι διορισμένοι, όπως ο κ. Γ. Προβόπουλος.
Επαναλαμβάνω πως η Αγροτική Τράπεζα αποτελεί ένα ανεκτίμητο περιουσιακό στοιχείο του Ελληνικού λαού,

• Έχει το μεγαλύτερο δίκτυο σε κάλυψη στην Ελληνική Επικράτεια με έμφαση στην Ελληνική Περιφέρεια,
• Διαθέτει πάνω από € 1 δις ακίνητης περιουσίας, συνδέεται μέσω υποθηκών με το 70% της καλλιεργήσιμης έκτασης της χώρας και
• Διαθέτει την πιο εξειδικευμένη γνώση, σε θέματα της αγροτικής οικονομίας και γενικότερα της ανάπτυξης του Πρωτογενούς Τομέα.

Τονίζω προς άρση κάθε «ύποπτης» πολιτικής παρεξήγησης πως:

Σε κάθε περίπτωση στηρίζω τις πρόσφατες προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης, όπου ο Πρωθυπουργός εξήγγειλε την ανακεφαλαιοποίηση της Αγροτικής Τράπεζας, καθώς και την προτεραιότητα μείωσης της ανεργίας, μέσα από έργα ανάπτυξης με έμφαση σε περιοχές της Ελληνικής Περιφέρειας που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση.

Στο πλαίσιο αυτό, τάσσομαι υπέρ της ενεργοποίησης της ΑΤΕbank ως βάση δημιουργίας ενός ισχυρού χρηματοπιστωτικού κρατικού πυλώνα, που θα μπορούσε να συμμετέχει ενεργά στην επίτευξη του πρωταρχικού στόχου της Κυβέρνησής μας και που ακατάπαυστα θέτει ο Πρόεδρος μας Αντώνης Σαμαράς :

Την επανεκκίνηση της Ελληνικής Οικονομίας.

Το μέτωπο των συγκρούσεων πρέπει να είναι ξεκάθαρο και σωστά οροθετημένο. Δεν είναι μόνο τα μνημόνια αλλά και οι χρηματοοικονομικοί και χρηματοπιστωτικοί κύκλοι που βρίσκονται πίσω από αυτό». 
πηγη

Ρε Νικολόπουλε εμείς ξέραμε οτι ο Σαμαράς έλεγε ΨΕΜΑΤΑ και δεν ήξερες εσυ;
Καλά τα λες τώρα,αλλά και εσυ ήσουν ενας απο τους ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ. 

Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

Ο Βαξεβάνης για τα αθάνατα λαμόγια και τους μουλάδες της “αριστεράς”

      Μου είναι πολύ δύσκολο να σχολιάσω πράγματα που θεωρώ ηλίθια! Η υπόθεση του αποκλεισμού της Ελληνίδας πρωταθλήτριας δεν είναι απλώς υποκρισία! αλλά μια από τις όλο και συχνότερα ενέσεις κατά της λογικής όσων ακόμα σκέφτονται, και ωμή κακοποίηση της προσωπικότητάς μας!
        Είναι ψυχαναγκασμός για την εμπέδωση του κλίματος αποφασίζουμε και διατάζαμε, ότι κάνουμε ότι θέλουμε και λογαριασμό δεν δίνουμε, ότι έχουμε το μαχαίρι και το καρπούζι, ότι κάνουμε ακόμα και το πιο παράλογο γούστο μας για πλάκα, για να σας προκαλέσουμε, για να σας σπάσουμε τον τσαμπουκά!
        Δεν τους ενδιαφέρει που γκρεμίζουν το όνειρο ζωής μιας αθλήτριας που συνεπάγεται χιλιάδες ώρες κόπου, προπόνησης, ιδρώτα, και ψυχής, αλλά η δική μας αγανάκτηση, το σάλεμα του μυαλού μας από την μετατόπιση του σημείου αναφοράς σε ότι θεωρούμε λογικό, ηθικό, φυσιολογικό, για την ψυχολογική κατάρρευση, την παραίτηση ή την αυτοκτονία!
        Η καλλιέργεια μίσους και εκδικητικής μανίας θα οδηγήσει (σκόπιμα) τους άνανδρους και ανίκανους να παλέψουν και να αγωνιστούν, να ψηφίσουν κάποιους άλλους που θα το κάνουν στην θέση τους!
        Όποιος διακατέχεται από μίσος (και από φόβο)  δεν μπορεί να σκεφτεί, και όπως με τον φόβο ψήφισε ο ίδιος τα μνημόνια που ΔΕΝ ήθελε, με το μίσος θα ψηφίσει το φασισμό που θα στραφεί εναντίον του! και όχι σε αυτούς που τον οδήγησαν εκεί!
       Σκεφτείτε ψύχραιμα, και βγάλτε την αγανάκτηση σας στον πραγματικό σκοπό, αντισταθείτε, αγωνιστείτε αλλά μην παραιτηθείτε και μην αυτοκτονήσετε………
Μάκης Αρμενιάκος 
πηγή:olympia.gr
Ο Βαξεβάνης για τα αθάνατα λαμόγια και τους μουλάδες της “αριστεράς”
Του Κώστα Βαξεβάνη
«Ρε η κοπέλα δεν έζησε το ΕΥΡΩΜΠΑΣΚΕΤ το 87. Δεν ξέρει καν ποιός είναι ο Αντρέας Παπανδρέου, είναι παιδί» λέει η Αντιγόνη στο γραφείο. Πραγματικά, η Βούλα Παπαχρήστου γεννήθηκε το 1989. Είναι μια κοπέλα 23 χρονών. Δέκα χρόνια προπόνηση, χαμένα παιδικά χρόνια, ίσως μια αψάδα που καμιά φορά έχουν οι άνθρωποι της επιμονής και της θυσίας και σίγουρα επιπολαιότητα.

Ναι, αυτός που γράφει στο τουίτερ μια ανοησία για τα κουνούπια του Νείλου και τους Αφρικανούς στην Ελλάδα, αγνοώντας μάλιστα πως δεν απευθύνεται στην παρέα της αλλά στο δημόσιο χώρο, είναι επιπόλαιος. Έχει ίσως κακό χιούμορ, είναι επηρεασμένος από εξελίξεις στη χώρα που δεν μπορεί και δεν ξέρει να ερμηνεύσει. Αλλά δεν είμαι πεπεισμένος πως είναι ρατσιστής. Ούτε πως φταίει περισσότερο από όλους αυτούς που με την πολιτική τους έστειλαν τη Χρυσή Αυγή στη Βουλή.
Η Βούλα Παπαχρήστου είναι μια κοπέλα στα 23, χωρίς γνώσεις ίσως, χωρίς πολιτική ωριμότητα, που θέλησε να κάνει πλάκα με κάτι που ήταν πιο σοβαρό απ ό,τι νόμιζε, όπως της αποκάλυψαν οι συνθήκες. Σε χρόνο ρεκόρ, Ολυμπιάδας θα έλεγα, το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, έκανε το δικό του άλμα εις μήκος. Με ένα φοβερό πήδημα, απ’ αυτά στα οποία έχει προπονηθεί μέσα από διάφορες πολιτικές κωλοτούμπες, έφτασε στο ρεκόρ της υποκρισίας του.
Πολιτικοί στον καιρό της τρόικας ένιωσαν την αξιοπρέπειά τους να απειλείται από την Παπαχρήστου. Αντιρατσιστές-χωροφύλακες των διατυπώσεων βρήκαν αντικείμενο. Και ανόητοι, βρήκαν μια μεγαλύτερη ανοησία,αυτή μιας κοπέλας,για να στοιχειοθετήσουν την συγκριτική τους «σοβαρότητα».
Σε όλο αυτό το ξέσπασμα υποκρισίας, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, την μέρα ακριβώς που έφτασε η τρόικα στην Ελλάδα για να τους δώσει εντολές, κοκκίνισαν από ντροπή με τους 140 χαρακτήρες της Παπαχρήστου στο τουίτερ. Ζήτησαν να αποκλειστεί από την Ελληνική Ολυμπιακή Αποστολή. Από κοντά και ο ΣΥΡΙΖΑ, έβαλε το ίδιο αίτημα, θέλοντας να επιβεβαιώσει την θεσμική του υπερευαισθησία σε θέματα ρατσισμού.
Καταλαβαίνω γιατί ο Βενιζέλος θέλει να θεωρεί ρατσισμό τις δηλώσεις Παπαχρήστου. Είναι βολικότερο να μιλάς για τον «ρατσισμό» που εξέφρασε μια κοπελίτσα από αυτόν που έχεις καθιερώσει χωρίζοντας τη χώρα σου σε μια ελιτ και στη μάζα. Καταλαβαίνω γιατί η ΔΗΜΑΡ, πρέπει να δείξει πως διαθέτει αριστερά αντανακλαστικά την ώρα που χάνει κάθε άλλο που τη συνδέει με το λαικό αίσθημα. Δεν καταλαβαίνω γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να απολογείται στη λογική του πολιτικά ορθού, κάνοντας το χωροφύλακα των ευαισθησιών.
Στο πρόσωπο της Βούλας Παπαχρήστου δεν βλέπω καμιά ρατσίστρια αλλά ένα παιδί που δεν ξέρει τι είπε. Ένα παιδί της εποχής με το μπέρδεμα και ίσως τα εύκολα συμπεράσματα. Είναι υποκρισία να βγαίνουν οι παράγοντες των Ολυμπιακών Αγώνων, της ντόμπας και της Κόκα Κόλα, της εμπορευματοποίησης και του θεάματος και να πουλάνε ευθιξία.
Το Ολυμπιακό πνεύμα απειλήθηκε ξαφνικά από τη χαζομάρα,η πολιτική βρήκε το αξιακό της σύστημα όπως η πόρνη ένα κομμάτι ρούχο για να κρυφτεί και οι μικρόψυχοι την ανάλυση περί όνου σκιάς.
Η Βούλα προσπάθησε να σώσει την κατάσταση γράφοντας στο τουιτερ πως δεν ενοούσε ό,τι έγραψε και πως είναι μόνο αθλήτρια. Αλλά οι Αθάνατοι είχαν πάρει τις αποφάσεις τους. Και σίγουρα δεν ξέρουν αυτοί τι σημαίνει να πεθαίνει ένα όνειρο.
Δεν θεωρώ υπερβολική την απόφασή τους.Τη θεωρώ υποκριτική. Δημιούργησαν όλο αυτό, το μεγάλωσαν για να κρυφτούν πίσω του. Αυτοί που έκαναν νόμους για να αμνηστεύονται, για να κλεβουν, για να εξυπηρετούν,να που είναι ηθικοί και άμεμπτοι, πυροβολώντας ένα παιδί.
Σε μια απο τις αναρτήσεις της στο τουιτερ η Βούλα Παπαχρήστου, λίγες ωρες πριν ξεσπάσει η μπόρα, έχει γράψει τους στίχους του φίλου Γιώργου Κλεφτογιώργου «Να κοιμηθούμε αγκαλιά,να μπερδευτούν τα όνειρά μας και στου φιλιού τη μουσική, ρυθμό να δίνει η καρδιά μας». Ανυποψίαστη, τις ώρες της ευτυχίας και του ονείρου. Λίγο αργότερα άρχισαν να την πυροβολούν ως ρατσίστρια. Ευτυχώς, σώσαμε την χαμένη τιμή των Ολυμπιακών. Και της πολιτικής βέβαια. Υποκριτές και με… Βούλα.
ΥΓ. Δεν ξέρω τι προσβάλει περισσότερο την Ολυμπιακή ιδέα, το γεγονός ότι η Βούλα Παπαχρήστου έγραψε μια επιπολαιότητα στο τουίτερ ή ότι ο επικεφαλής της Ολυμπιακής Επιτροπής είχε βγάλει 1 εκατ. ευρώ στο εξωτερικό αδήλωτα;
http://www.koutipandoras.gr/?p=23492

Πρώτο Θέμα η Υγεία στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου σήμερα στις 19:00

Πρώτο Θέμα η Υγεία στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου σήμερα στις 19:00
      Πρώτο θέμα εκτός ημερησίας διάταξης στην σημερινή επανάληψη της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου, που είχε αναβληθεί λόγω μη απαρτίας, το θέμα της λειτουργίας του ΚΘ-ΚΥ Λέρου και το πρόβλημα της ελλείψεως Γιατρών.
        Σύμφωνα με επιβεβαιωμένες πληροφορίες


το παρόν θα δώσει η μείζονα αντιπολίτευση, κάτι που προκαλεί εξαιρετικό ενδιαφέρον στο ούτως ή άλλως πολύ ενδιαφέρον αυτό θέμα.
       Το σίγουρο είναι ότι (ελπίζω να μην διαψευστούμε!) για πρώτη φορά το τελευταίο χρονικό διάστημα θα τεθεί αυτό το φλέγον ζήτημα με τη συμμετοχή στη συζήτηση όλων, και θα ακουστούν τα επιχειρήματα και οι θέσεις όλων των πλευρών, με την ευχή τελικώς να υπάρξει συναντίληψη και συντονισμός των ενεργειών για την επίλυση του προβλήματος.
Μάκης Αρμενιάκος     

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

Αποσπάσματα από την εκπομπή του Βαγγέλη Μπαλαμπάνη στο Άρτεμις FM με τον δήμαρχο Μιχάλη Κόλια.

Και πάλι ΘΑ για το κατ’ ευφημισμόν Νοσοκομείο ΚΘ – ΚΥ Λέρου . Άκαρπες οι προσπάθειες των δημάρχων Λέρου – Πάτμου – Αγαθονησίου.
Δεν έγιναν δεκτοί από τον Υπουργό αλλά από τον διευθυντή του, που δεν έκανε δεκτά τα μέλη της επιτροπής κατοίκων που ταξίδεψαν μαζί με τους δημάρχους για το σκοπό αυτό!
Οργή και απογοήτευση προκαλεί η αντιμετώπιση του οξύτατου προβλήματος της κατάστασης της Υγείας από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου, για το νησί μας και τα γύρω νησιά!
Ακούστε αποσπάσματα από την σημερινή εκπομπή (25/07) του Βαγγέλη Μπαλαμπάνη στο Άρτεμις FM με τον Δήμαρχο Μιχάλη Κόλια και τις παρεμβάσεις του κ Ηλία Ηλία και Μάκη Αρμενιάκου. 






Τρίτη 24 Ιουλίου 2012

Οικονομική ανάλυση ΣΟΚ από τον Βασίλη Βιλιάρδο που ανατρέπει όσα γνωρίζαμε


       Ο γνωστός πια σε αυτό το blog Βασίλης Βιλιάρδος σε μια πολύ μεγάλη ανάρτηση.
       Ακόμα και εάν δεν μπορείτε να διαβάσετε την ομολογουμένως τεράστια ανάρτηση με πίνακες και την οικονομική κατάσταση ανά κράτος, διαβάστε τουλάχιστον την ενδιαφέρουσα εισαγωγή!
       Όταν τα λάθη δεν περιορίζονται σε μια κυβέρνηση μόνο και μάλιστα με χαλκευμένα στοιχεία, και όταν υπάρχει μια πολυετή πορεία με καθοριστικές αποφάσεις και γεγονότα που δεν μπορεί ακόμα και με τον νόμο των πιθανοτήτων, να θεωρηθεί τυχαία, τότε δεν μιλάμε για λάθη και ολιγωρίες, αλλά για εκτέλεση καλά υπολογισμένων ενεργειών εφαρμογής ενός σχεδίου, που παρά τις σαφείς ενδείξεις για το που στοχεύει και τι επιδιώκει, δεν έχει ακόμα πλήρως αποκαλυφθεί, στα μάτια των βάση σχεδίου (ΣΟΚ) έκπληκτων θυμάτων του.
Μάκης Αρμενιάκος  


πηγή:tro-ma-ktiko
Οικονομική ανάλυση ΣΟΚ από τον Βασίλη Βιλιάρδο που ανατρέπει όσα γνωρίζαμε
ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΒΟΜΒΑ ΜΕΓΑΤΟΝΩΝ: Οι Η.Π.Α. έχουν τεράστια ελλείμματα, η Ιαπωνία είναι βυθισμένη για δεκαετίες στην ύφεση και οι Ευρωπαϊκές τράπεζες είναι κάτι παραπάνω από υπερχρεωμένες - τέτοιου είδους αδιέξοδα λύνονται συνήθως με...
δύο τρόπους: είτε με τη διαγραφή χρεών, είτε με πόλεμο

“Η φιλοσοφία του Πλάτωνα επικεντρώνεται στην ηθική, όπου όμως κύριο μέλημα του ήταν να αποδείξει τη δυνατότητα βέβαιης γνώσης. Ενώ οι ηθικές αμφισβητήσεις του Σωκράτη αφορούσαν κατά κύριο λόγο προβλήματα ατομικής ηθικής, ο Πλάτωνας έδωσε έμφαση στη γενικότερη άποψη της κοινωνικής ηθικής.

Πρόθεση του, με τη θεωρεία των ιδεών, ήταν να εγκαταστήσει ένα φιλοσοφικό υπόβαθρο, με τη βοήθεια του οποίου θα μπορούσε να αποδείξει ότι, είναι εφικτή η αντικειμενική γνώση της αλήθειας.

Η αφετηρία για τις εκτιμήσεις του ήταν το επιστημονικό αξίωμα ότι, το όμοιο αναγνωρίζεται μόνο από το όμοιο – δηλαδή, πως τα αντικείμενα της γνώσης ανταποκρίνονται στην ικανότητα για γνώση και το αντίστροφο. Αυτό σημαίνει ότι, η βεβαιότητα της γνώσης εξαρτάται από το αντικείμενο της – οπότε, τα μεταβαλλόμενα αντικείμενα του εμπειρικού κόσμου, δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να οδηγήσουν σε μόνιμη, βέβαιη γνώση.


Κατά τον Πλάτωνα, υπάρχουν «ιδέες» (καθαρή γνώση) για όλα τα γνωστά πράγματα της φύσης – ενώ με στόχο να καταστήσει ευλογοφανή αυτή τη δυνατότητα γνώσης των ιδεών εξιστορεί κάποιο μύθο, σύμφωνα με τον οποίο οι ψυχές που θεωρούνται αθάνατες έχουν, κατά την προγεννητική τους κατάσταση, έλθει σε επαφή με όλες τις ιδέες. Η γέννηση εξαλείφει αυτή τη γνώση, η οποία όμως μπορεί να ενεργοποιηθεί ξανά με την ανάμνηση.


Επομένως, η μάθηση δεν είναι η γνώση από την αρχή, αλλά μία πορεία προς την ανάμνηση – κάτι που ανάλυσε επίσης οKant και μάλλον εφάρμοσε ο Einstein, όταν ανέπτυξε «από μνήμης» τη θεωρεία της σχετικότητας (χωρίς δηλαδή να κάνει χρήση της πειραματικής απόδειξης της, η οποία ακολούθησε αρκετές δεκαετίες αργότερα)”.


Ανάλυση
Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, είναι αρκετοί αυτοί που αναρωτιούνται σήμερα, εάν είναι δυνατόν να διασωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες - θύματα ουσιαστικά της καταστροφικής οικονομικής πολιτικής της Γερμανίας η οποία, πέφτοντας στην παγίδα της υπερδύναμης, κατάφερε να επιτρέψει στην κρίση ρευστότητας μίας μικρής χώρας της Ευρωζώνης, της Ελλάδας, να «μεταλλαχθεί» σε μία ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομική κρίση, τεραστίων διαστάσεων.


Είναι προφανές ότι, εάν η Ελλάδα είχε βοηθηθεί από τους «εταίρους» της, με ένα ποσόν της τάξης των 20 δις €, πριν ακόμη καταδικαστεί στην θανατική ποινή του ΔΝΤ, τα πράγματα θα είχαν εξελιχθεί εντελώς διαφορετικά: οι αγορές θα είχαν πεισθεί για την αλληλεγγύη των χωρών της Ευρωζώνης μεταξύ τους, θα είχαν σταματήσει αμέσως τις τοκογλυφικές επιθέσεις τους και δεν θα αναγκαζόταν η ευρωπαϊκή περιφέρεια να αντιμετωπίζει σχεδόν καθημερινά τους «μπράβους των τοκογλύφων» - οι οποίοι συνεχίζουν την επέλαση τους, μετά την επιτυχημένη εισβολή στην Ευρωζώνη, με τη βοήθεια των καταστροφικών όπλων τους (εταιρείες αξιολόγησης, επενδυτικές τράπεζες, hedge funds, αστέρες οικονομολόγοι κλπ.).


Το γεγονός αυτό είναι το πρώτο μεγάλο λάθος, το έγκλημα καλύτερα της Γερμανίας η οποία, αρνούμενη να δανειοδοτηθεί η Ελλάδα από την ΕΕ με ένα σχετικά ελάχιστο ποσόν, έθεσε τα θεμέλια μίας κρίσης, η οποία έχει ήδη κοστίσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια - ενώ οδηγεί τη μία μετά την άλλη χώρα στον πανάκριβο δανεισμό, στο δόγμα της λιτότητας, στη χρεοκοπία και στα νύχια του ΔΝΤ.


Περαιτέρω, όταν δύο χρόνια αργότερα, τον Οκτώβρη του 2011, η Ελλάδα καταδικάστηκε ακόμη μία φορά, σε μία άνευ προηγουμένου Πύρρειο χρεοκοπία, ξανά από τη Γερμανία, άνοιξε διάπλατα το κουτί της Πανδώρας: επειδή οι αγορές υποχρεώθηκαν, μέσω της γνωστής διαγραφής του ελληνικού χρέους (PSI), σε οικονομικές απώλειες από ομόλογα μίας χώρας του ευρώ - γεγονός που είχε (θα συνεχίσει να έχει) τρομακτικές συνέπειες για τους ισολογισμούς και τη βιωσιμότητα των περισσότερο «μοχλευμένων» τραπεζών του πλανήτη: των ευρωπαϊκών.




Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ
Ειδικότερα, ο δείκτης κεφαλαιακής επάρκειας μίας τράπεζας καθορίζει ουσιαστικά το ρίσκο που αναλαμβάνει, με βάση τα κατατεθειμένα κεφάλαια της. Εάν ο δείκτης αυτός είναι, για παράδειγμα, 10%, σημαίνει ότι η τράπεζα επενδύει δέκα φορές τα ίδια κεφάλαια της - μία μόχλευση, η οποία θεωρείται σχετικά ασφαλής και δεν υποχρεώνει την τράπεζα σε αύξηση κεφαλαίου (ή σε περιορισμό των επενδύσεων της).


Ο δείκτης όμως αυτός αφήνει εκτός μέτρησης (σταθμισμένο ρίσκο) εκείνες τις επενδύσεις, οι οποίες αξιολογούνται ως 100% ασφαλείς. Όταν λοιπόν η τράπεζα του παραδείγματος μας υποχρεώνεται να διατηρεί 10 € ίδια κεφάλαια (σε γενικές γραμμές), για κάθε 100 € επενδύσεις, δεν συμπεριλαμβάνει σε αυτές τις απολύτως σίγουρες - όπως ήταν μέχρι πρότινος τα ομόλογα του δημοσίου.


Επομένως, τη συνέφερε μέχρι πρόσφατα να επενδύει σε κρατικά ομόλογα της ζώνης του ευρώ, ακόμη και με χαμηλές αποδόσεις (επιτόκιο), αφού αυτό δεν την υποχρέωνε να διατηρεί ίδια κεφάλαια για τη συγκεκριμένη τοποθέτηση – ενώ η ίδια η αγορά κρατικών ομολόγων εκ μέρους των τραπεζών, μείωνε περαιτέρω τα επιτόκια τους (λόγω αυξημένης ζήτησης, όπως συνεχίζει να συμβαίνει στις Η.Π.Α., στη Μ. Βρετανία, στην Ιαπωνία κλπ.).


Μετά τον Οκτώβρη όμως του 2011, τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά, αφού οι τράπεζες είναι υποχρεωμένες (όχι ακόμη θεσμικά), να «σταθμίζουν» πλέον το ρίσκο των κρατικών ομολόγων, οπότε


(α) είτε να αυξήσουν άμεσα τα ίδια κεφάλαια τους - γεγονός που δεν αντιμετωπίζεται θετικά από τους μετόχους τους, με δυσμενή επακόλουθα για την τιμή των μετοχών τους (πόσο μάλλον όταν η συνθήκη της Βασιλείας ΙΙΙ, απαιτεί υψηλότερη κεφαλαιακή επάρκεια),


(β) είτε να μειώσουν τις επενδύσεις και λοιπές τοποθετήσεις τους - κάτι που έχει αρνητικά αποτελέσματα τόσο για την πραγματική οικονομία (περιορίζεται ο δανεισμός), όσο και για τη χρηματοδότηση των κρατών (αύξηση των επιτοκίων, δυσκολία διάθεσης νέων ομολόγων κλπ.).


Επειδή δε οι περισσότερες τράπεζες είναι εκτεθειμένες σε μεγάλες, «ακάλυπτες» πια, επενδύσεις, ενώ αρκετές αντιμετωπίζουν και άλλα προβλήματα (κόκκινα δάνεια λόγω της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους, της φούσκας ακινήτων στην Ισπανία, στη Γαλλία, στην Ιρλανδία κλπ.), η βιωσιμότητα τους δεν είναι καθόλου εξασφαλισμένη - κάτι που θεωρείται ως μία πραγματική βόμβα μεγατόνων για το σύστημα.


Η ΕΛΒΕΤΙΑ
Τα ρίσκα του χρηματοπιστωτικού τομέα αντιμετωπίζονται πολύ σοβαρά από τη συγκεκριμένη χώρα - επειδή διαθέτει, παρά το μικρό μέγεθος της, δύο μεγάλες, συστημικές τράπεζες: την UBS και την Credit Suisse. Το σύνολο του ισολογισμού και των δύο αυτών τραπεζών είναι της τάξης των 2.500 δις φράγκων - δηλαδή, πέντε φορές μεγαλύτερο από το ΑΕΠ της Ελβετίας (υπενθυμίζουμε ότι, συστημικές θεωρούνται εκείνες οι τράπεζες, το μέγεθος των οποίων είναι τόσο μεγάλο που εάν κάτι τους συμβεί, κινδυνεύει ολόκληρο το σύστημα).


Το Φεβρουάριο του 2012 η Ελβετία ψήφισε ένα πακέτο νόμων, το οποίο υποχρεώνει τις τράπεζες της να αυξήσουν σταδιακά την κεφαλαιακή τους επάρκεια στο 19%, να έχουν πολύ πιο αυστηρές προδιαγραφές ρευστότητας συγκριτικά με τις τράπεζες άλλων χωρών, καθώς επίσης να κατανέμουν τα επενδυτικά τους ρίσκα ορθολογικότερα.


Συνεχίζοντας, η σημερινή κεφαλαιακή επάρκεια της UBS τοποθετείται στο 18,7% και της Credit Suisse στο 15,6% - δείκτες που θεωρούνται ως οι καλύτεροι παγκοσμίως. Ο διάβολος όμως κρύβεται στις λεπτομέρειες, σύμφωνα με την κεντρική τράπεζα της Ελβετίας η οποία, με κριτήριο το «αστάθμητο ποσοστό μόχλευσης των ιδίων κεφαλαίων» των τραπεζών, τις επενδύσεις τους δηλαδή, για τις οποίες δεν διατηρούν ίδια κεφάλαια, υπολόγισε ότι καλύπτουν μόλις το 1,7% και το 2,7% αντίστοιχα του συνόλου


Απλούστερα ότι, για κάθε 100 € επένδυση έχουν μόλις 1,7 € (2,7 €) ίδια κεφάλαια - οπότε ο συντελεστής μόχλευσης είναι 58 και 37 αντίστοιχα. Τα ίδια κεφάλαια τους είναι λοιπόν 58 και 37 φορές χαμηλότερα από τις απαιτήσεις τους - ένα πραγματικά τρομακτικό μέγεθος για μία τράπεζα. Για να γίνει περισσότερο κατανοητό δε το μέγεθος, αρκεί να τονίσει κανείς πόσο επικίνδυνη θα ήταν μία επιχείρηση της πραγματικής οικονομίας, η οποία θα είχε κατατεθειμένα κεφάλαια 100.000 € και απαιτήσεις από τους πελάτες της 5.800.000 €.


Ακριβώς για τους λόγους αυτούς (τα κρατικά ομόλογα συνεχίζουν να θεωρούνται θεσμικά ως 100% σίγουρα), οι Ελβετοί αναρωτιούνται εάν απειλούμαστε με μία μαζική τραπεζική καραμπόλα - αφού οι τράπεζες, ιδιαίτερα οι ευρωπαϊκές, είναι πολύπλοκα συνδεδεμένες μεταξύ τους, αποτελώντας επικίνδυνα συγκοινωνούντα δοχεία.
Δεν μπορούν δε να δώσουν καμία υπεύθυνη απάντηση στο κατά πόσον είναι σίγουρες οι τράπεζες, από ποιο σημείο και μετά δεν είναι κοκ. Αν και οι εισροές καταθέσεων λοιπόν στην Ελβετία είναι απίστευτα μεγάλες, λόγω της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους, η κυβέρνηση και οι λοιποί θεσμοί της χώρας είναι πάρα πολύ ανήσυχοι για το μέλλον.


Η ΙΣΠΑΝΙΑ
Σύμφωνα με τις αποφάσεις της συνόδου κορυφής, η Ισπανία θα υποχρεωθεί να παραδώσει τον έλεγχο των τραπεζών της, κατά το μεγαλύτερο μέρος του, σε ευρωπαϊκές οργανώσεις - ενώ έχει ήδη εισβάλλει το ΔΝΤ, «διατηρώντας την ανωνυμία του», κατά κάποιον τρόπο (η χώρα ευρίσκεται υπό τη σκιώδη εξουσία του, για να αποφευχθούν οι αντιδράσεις των Πολιτών).


Επί πλέον, η κυβέρνηση φαίνεται ότι έχει υποχρεωθεί να επιβαρύνει με τις μελλοντικές ζημίες των τραπεζών τους Ισπανούς μετόχους τους - αφού μόνο υπό αυτήν την προϋπόθεση θα λάβει από το ESM τα 100 δις €, για τη σταθεροποίηση του χρηματοπιστωτικού της συστήματος.


Σύμφωνα με τα διεθνή ΜΜΕ, οι ζημίες θα επιβαρύνουν κυρίως εκείνους τους Ισπανούς, οι οποίοι έχουν στην ιδιοκτησία τους είτε ομόλογα των τραπεζών χωρίς δικαιώματα πρώτης προτίμησης, είτε προνομιούχες μετοχές τους - γεγονός που σημαίνει ότι, θα ζημιωθούν σε μεγάλο βαθμό οι μικροεπενδυτές, οι οποίοι έχουν αγοράσει τέτοιους τίτλους από τις τράπεζες, για αποταμιευτικούς περισσότερο λόγους.


Οι παραπάνω «ιδιομορφίες», σε συνδυασμό με τα τεράστια προβλήματα της οικονομίας της Ισπανίας (εκτεταμένη κρίση ακινήτων, καταστροφική ανεργία, υπερχρέωση του ιδιωτικού τομέα, χρεοκοπημένοι δήμοι κλπ.), έχουν σαν αποτέλεσμα μία εκτεταμένη εκροή καταθέσεων από τις ισπανικές τράπεζες, η οποία αυξάνει ακόμη περισσότερο τους κινδύνους. Ο Πίνακας Ι που ακολουθεί είναι χαρακτηριστικός:



Όπως φαίνεται από τον Πίνακα Ι, οι εκροές καταθέσεων από την Ισπανία συνεχίζονται με μεγάλο ρυθμό - ενώ τους πέντε πρώτους μήνες του 2012 ξεπέρασαν τα 100 δις €. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ιρλανδία, η κρίση της οποίας είναι αδύνατον να ξεπεραστεί χωρίς πολύ μεγάλες διαγραφές χρεών ή/και χρεοκοπίες τραπεζών, παρά το ότι ανακοινώνεται η επιστροφή της στις αγορές.


Αν και στην αρχή της χρηματοπιστωτικής κρίσης λοιπόν οι ισπανικές τράπεζες θεωρούταν ασφαλείς, επειδή δεν είχαν εκτεθεί στην αμερικανική κρίση των ενυπόθηκων δανείων, ενώ είχαν υποχρεωθεί από την κεντρική τράπεζα τους να δημιουργήσουν ειδικά αποθεματικά για την αντιμετώπιση της τοπικής κρίσης ακινήτων, η κατάσταση τους επιδεινώθηκε.


Σύμφωνα δε με τη διεθνή ένωση τραπεζών (IIF), λόγω του ότι έχουν δώσει ενυπόθηκα δάνεια ύψους άνω του 1 τρις €, θα απαιτηθεί μία ανακεφαλαιοποίηση της τάξης των 260 δις € και όχι τα ποσά που ανακοινώνονται (62 δις €).


Η ΣΛΟΒΕΝΙΑ
Όπως έχει ανακοινωθεί, η μικρή αυτή χώρα (52,4 δις € ΑΕΠ 2011, 934.700 εργαζόμενοι, 11,8% ανεργία) είναι αντιμέτωπη με τραπεζικά προβλήματα - οπότε θεωρείται ως το επόμενο υποψήφιο θύμα του ΔΝΤ και της Τρόικας.


Έχοντας υιοθετήσει το ευρώ μόλις το 2007, δεν έχει ακόμη καταφέρει να αναπτυχθεί σωστά - με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί να ενισχύσει με 400 εκ. € μία από τις μεγαλύτερες τράπεζες της (Nova Ljubljanska Banka). Η υπαγωγή της λοιπόν στο μηχανισμό στήριξης είναι μάλλον δεδομένη – γεγονός που θα έχει σημαντικές συνέπειες για τους πολίτες της.


Η ΓΑΛΛΙΑ
Η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης είναι σε μεγάλο βαθμό εκτεθειμένη σε μία ενδεχόμενη κρίση των τραπεζών -επειδή διαθέτει τέσσερις πολύ μεγάλες (συστημικές, too big to fail) τράπεζες: την BNP Paribas, τη Societe Generale, την Credit Agricole και την BPSE (δημιουργήθηκε από την ένωση λαϊκών τραπεζών και ταμιευτηρίων το 2009).


Αν και οι τράπεζες αυτές έχουν καταφέρει, στο χρονικό διάστημα μετά το ξέσπασμα της κρίσης, να μειώσουν τις τοποθετήσεις τους στα υπερχρεωμένα κράτη, δεν είναι ακόμη εκτός κινδύνου - ενώ τις μεγαλύτερες ανησυχίες προκαλεί η BNP, η οποία έχει στην κατοχή της ομόλογα του ιταλικού δημοσίου ύψους 11,6 δις € (συνολικά στις χώρες του νότου 33,9 δις €).


Σε κάθε περίπτωση η Γαλλία, με τον τραπεζικό τομέα της να είναι τετραπλάσιος του ΑΕΠ της, είναι σε πολύ δύσκολη θέση - ειδικά επειδή οι συνολικές απαιτήσεις της απέναντι στην Ιταλία υπολογίζονται στα 309 δις € (112 δις € προς την Ισπανία).


Η ΙΤΑΛΙΑ
Το πρόβλημα των ιταλικών τραπεζών επικεντρώνεται στο ότι, έχουν επενδύσει πάρα πολλά χρήματα σε ομόλογα του δημοσίου τους - ενώ αντιμετωπίζουν σήμερα δυσκολίες, όσον αφορά τα επιχειρηματικά δάνεια τους, λόγω της ύφεσης. Εν τούτοις, η χώρα θα μπορούσε να επιλύσει μόνη της τα προβλήματα των τραπεζών της, αφού το σύνολο των ισολογισμών τους είναι συγκριτικά χαμηλό – «μόλις» 2,3 φορές το ΑΕΠ της.


Όμως, οι επενδυτές δεν εμπιστεύονται τη βιωσιμότητα των τραπεζών της Ιταλίας, επειδή τη συνδέουν με τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει το δημόσιο της χώρας τους - πόσο μάλλον όταν η πιστοληπτική αξιολόγηση τους διαμορφώνεται ανάλογα με την αντίστοιχη της χώρας τους.


Η ΑΥΣΤΡΙΑ
Με τις τράπεζες να αντιστοιχούν στο 300% του ΑΕΠ της χώρας, σε συνδυασμό με το ότι είναι επικίνδυνα εκτεθειμένες στην Ανατολική Ευρώπη, η οποία μαστίζεται σε μεγάλο βαθμό από την κρίση, η Αυστρία δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί ασφαλής.


Εν τούτοις, η αυξημένη εισροή καταθέσεων, κυρίως από την Ιταλία, καλύπτει εν πρώτοις τα αναμφίβολα μεγάλα προβλήματα της - όπως συμβαίνει στο Βέλγιο, στη Δανία, στην Ολλανδία και αλλού, κυρίως λόγω του ότι έχουν καταφέρει να διατηρηθούν στο περιθώριο της δημοσιότητας (σε πλήρη αντίθεση με την Ελλάδα, η οποία συνεχίζει να βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα).


Η ΚΥΠΡΟΣ
Η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας μειώθηκε (στο BB+ με αρνητικές προοπτικές από τη Fitch), λόγω των μεγάλων προβλημάτων των τραπεζών της. Μόνο και μόνο η διαγραφή χρέους εκ μέρους της Ελλάδας, επιβάρυνε τις κυπριακές τράπεζες με σχεδόν 7 δις € - με την Fitch να υπολογίζει τις ανάγκες αναφαλαιοποίησης τους στα 4 δις €.


Για τους περισσότερους όμως το ποσόν θα αναμορφωθεί σημαντικά, αφού η Κύπρος θα οδηγηθεί επίσης στην παγίδα της λιτότητας, ενώ θα αυξηθούν αρκετά οι εκροές καταθέσεων - όπως συνέβη στην Ελλάδα, στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία κοκ., θύματα της απίστευτα εγκληματικής πολιτικής που επιβάλλει η Γερμανία (πιθανότατα κατ’ εντολή των Η.Π.Α.) σε όλους τους εταίρους της.


Αν και θα μπορούσε λοιπόν να χρηματοδοτηθεί από άλλες χώρες, έτσι ώστε να αποφύγει την λεηλασία της από το ΔΝΤ, είμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι δεν θα της επιτραπεί – πόσο μάλλον μετά την εύρεση μεγάλων ενεργειακών κοιτασμάτων στην υποθαλάσσια περιοχή της, καθώς επίσης την εξαιρετικά σημαντική σήμερα γεωπολιτική της θέση


Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ 
Παρά το ότι η Γερμανία ήταν το κεντρικό θύμα της μεγαλύτερης και μάλιστα νόμιμης ληστείας όλων των εποχών, εκ μέρους των Η.Π.Α., με τη βοήθεια της χρεοκοπίας της Lehman Brothers, η κατάσταση των τραπεζών της έχει ομαλοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό.


Εκείνη την εποχή (Φθινόπωρο του 2008), ο μέσος δείκτης κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών της ήταν μόλις 8,3% - από τους χαμηλότερους στην Ευρώπη. Σήμερα όμως έχει αυξηθεί στο 13,1% - στο μέσον όρο περίπου της ΕΕ.


Η αιτία ήταν ο αυξημένος ρυθμός ανάπτυξης και η κρίση του νότου, η οποία είχε ευεργετικά αποτελέσματα στα επιτόκια δανεισμού της χώρας, στα φορολογικά της έσοδα, στη χρηματοδότηση (αυξημένες εισροές καταθέσεων) και στις εξαγωγές (διατήρηση της ισοτιμίας του € σε χαμηλά επίπεδα κοκ.).


Εν τούτοις, εμείς έχουμε την άποψη ότι, οι τράπεζες της κινδυνεύουν σε μεγάλο βαθμό από τη σύνδεση της γερμανικής οικονομίας με τις υπόλοιπες - κάτι που επισήμανε και το ΔΝΤ σε πρόσφατη ανάλυση του. Σύμφωνα δε με την BIS, οι γερμανικές τράπεζες είχαν στα τέλη του 2011 εγγεγραμμένες απαιτήσεις στα βιβλία τους, απέναντι στην Ιταλία και στην Ισπανία, ύψους 280 δις €.


Η ισχυρότερη τώρα γερμανική τράπεζα, η Deutsche Bank, η οποία με βάση το σύνολο του ισολογισμού της είναι το μεγαλύτερο τραπεζικό ίδρυμα της Ευρώπης, παρά τις αντίθετες δηλώσεις της διοίκησης της, έχει εξαιρετικά χαμηλή κεφαλαιακή επάρκεια. Ο Πίνακας ΙΙ που ακολουθεί εμφανίζει τα βασικά μεγέθη της:

Περαιτέρω, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του υπουργείου οικονομικών της Γερμανίας προς την επιτροπή προϋπολογισμού, η χώρα έχει αναλάβει εγγυήσεις ύψους 310,3 δις € στα πλαίσια των πακέτων στήριξης της Ευρωζώνης (στα EFSF και ESM285,3 δις €, στον προϋπολογισμό της Ευρωζώνης 9,8 δις € και στο πρώτο Ελληνικό πακέτο 15,2 δις €).


Εάν στα παραπάνω προσθέσει κανείς τις απαιτήσεις της κεντρικής τράπεζας της Γερμανίας απέναντι στην ΕΚΤ, από το σύστημα διακανονισμού πληρωμών Target II, ύψους 700 δις € στα τέλη Μαΐου (αυξάνονται κατά 50-100 δις € μηνιαία), θα ξεπεράσει το 1 τρις € - ποσόν που διακινδυνεύει σαν κράτος, σε περίπτωση διάλυσης της Ευρωζώνης (επί πλέον αυτού που διακινδυνεύουν οι εμπορικές τράπεζες της, οι επιχειρήσεις, οι ασφαλιστικές εταιρείες, οι επενδυτικές κλπ.).


Με κριτήριο το ΑΕΠ της Γερμανίας του 2011 (περί τα 2,5 τρις €), καθώς επίσης το δημόσιο χρέος της ως προς το ΑΕΠ (81,5%),τυχόν απώλεια του παραπάνω ποσού θα εκτόξευε το χρέος της στο 117% του ΑΕΠ της – σε ένα επίπεδο δηλαδή, με το οποίο είναι πολύ δύσκολο να ανταπεξέλθει μία οικονομία, ειδικά λόγω των αυξημένων επιτοκίων που συνήθως απαιτούν οι αγορές από υπερχρεωμένα κράτη (εάν δε η Γερμανία εγκατέλειπε μόνη της την Ευρωζώνη, δεν θα μπορούσε να απαιτήσει ουσιαστικά αυτά τα χρήματα, με βάση τη σύμβαση).


Επομένως, οι τράπεζες της δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να θεωρηθούν ασφαλείς – τόσο λόγω των δικών τους προβλημάτων, όσο και της εξαιρετικά δυσχερούς θέσης της χώρας τους, έτσι όπως αυτή θα φανεί πολύ σύντομα.




Η ΕΛΛΑΔΑ
Όπως έχουμε αναλύσει στο παρελθόν (άρθρο μας), η Ελλάδα δεν αντιμετώπισε προβλήματα με τις τράπεζες της – ενώ το σύνολο των ισολογισμών των χρηματοπιστωτικών της ιδρυμάτων το 2009 αντιστοιχούσε στο 165,3% του ΑΕΠ της(όπως διαπιστώνεται από τον Πίνακα ΙΙΙ που ακολουθεί, ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά παγκοσμίως). Η μόχλευση δε των ιδίων κεφαλαίων των τραπεζών μας ήταν μόλις 14,86%, συμπεριλαμβανομένων όλων των επενδύσεων τους (άρθρο μας,Πίνακας V).


Δυστυχώς όμως, οι τεράστιες εκροές καταθέσεων (πάνω από 100 δις €), σαν αποτέλεσμα της καταστροφικής (εάν όχι προδοτικής) πολιτικής που ακολουθήθηκε, σε συνδυασμό με την εγκληματική διαγραφή χρέους, όπου στην κυριολεξία πυροβολήσαμε τα πόδια μας, οδήγησαν τις ελληνικές (και τις κυπριακές) τράπεζες στο χείλος του γκρεμού – με αποτέλεσμα να απαιτηθούν πολλαπλές εγγυήσεις και η ανακεφαλαιοποίηση τους.


Είναι λοιπόν αδιανόητο να κατηγορούμε τις τράπεζες ή/και να υποστηρίζουμε την κλοπή εκείνων των μικρομετόχων, οι οποίοι συνεχίζουν να τις στηρίζουν – μέσω της «αποκρατικοποίησης» τους από τους ευρωπαϊκούς (γερμανικούς) μηχανισμούς, κατά το παράδειγμα της Ισπανίας.


Σε κάθε περίπτωση, από όποια πλευρά και αν το εξετάσουμε, η πατρίδα μας οδηγήθηκε σκόπιμα και αδικαιολόγητα στο ικρίωμα – ενώ ελπίζουμε να μην ενσαρκώσει τελικά το ρόλο της Ιφιγένειας, για τη σωτηρία της υπερχρεωμένης Δύσης, καθώς επίσης να τιμωρηθούν όλοι όσοι την οδήγησαν, χωρίς κανένα λόγο, στην καταστροφή.


Κλείνοντας η Ελλάδα έχει τον καλύτερο κρατικό ισολογισμό από όλες σχεδόν τις χώρες (περιουσιακά στοιχεία πολύ υψηλότερα των χρεών της) - ενώ το μοναδικό της πρόβλημα ήταν και είναι η ανεπαρκής ή/και διεφθαρμένη πολιτική της, η οποία ήταν κατά πολύ κατώτερη των περιστάσεων. Κανένας άλλωστε δεν μπορεί να αποδεχθεί ως λογικό το γεγονός ότι,οδηγήθηκε από ένα δημόσιο χρέος της τάξης του 110% του ΑΕΠ της, σε συνδυασμό με ένα ελάχιστο ιδιωτικό, σε δημόσιο χρέος άνω του 160%, στα νύχια του ΔΝΤ, στα διάφορα υφεσιακά μνημόνια και στη χρεοκοπία.


Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΚΟΝΑ
Στον Πίνακα ΙΙΙ που ακολουθεί αναγράφονται οι υποχρεώσεις των τραπεζών ορισμένων χωρών, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ των χωρών τους (μεγέθη κατά προσέγγιση, επειδή προέρχονται από διάγραμμα):


ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙΙ: Τραπεζικές υποχρεώσεις (συνολικές = καταθέσεις συν λοιπές υποχρεώσεις) ως ποσοστό επί του ΑΕΠ

Όπως φαίνεται από τον Πίνακα ΙΙΙ, το τραπεζικό πρόβλημα της ΕΕ είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από αυτό του υπολοίπου πλανήτη - πόσο μάλλον από το αντίστοιχο στις Η.Π.Α., το οποίο συγκριτικά είναι σχεδόν μηδαμινό. Σε πολλές χώρες δε (Ιρλανδία, Μ. Βρετανία κλπ.), είναι κάτι παραπάνω από εκρηκτικό.


Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις η εγγύηση των καταθέσεων των πολιτών της Ευρωζώνης από έναν κεντρικό οργανισμό είναι σχεδόν αδύνατη - αφού είναι πολλαπλάσιες των ΑΕΠ των χωρών τους.


ΕΝΔΙΑΜΕΣΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Οι τράπεζες της Ευρώπης, ειδικά μετά τα εγκληματικά λάθη της Γερμανίας και τη διαγραφή χρέους της Ελλάδας, είναι εξαιρετικά ασταθείς και ευάλωτες. Η κρίση έχει πρακτικά αποκόψει τα τραπεζικά ινστιτούτα του Νότου από τις αγορές, ενώ η συνεχώς αυξανόμενη ανεργία, οι χρεοκοπίες των επιχειρήσεων, η πτώση των τιμών των ακινήτων και τα υπερδανεισμένα σε πολλές χώρες νοικοκυριά, αυξάνουν σε μεγάλο βαθμό τα μη εξυπηρετούμενα, κόκκινα δάνεια, επιδεινώνοντας σχεδόν δραματικά τους τραπεζικούς ισολογισμούς.


Η Κομισιόν, μεταξύ του Οκτωβρίου του 2008 και του Οκτωβρίου του 2011, ενέκρινε συνολικά 4,5 τρις € σε κρατικές βοήθειες, για την ενίσχυση των προβληματικών τραπεζών - ποσόν που αντιστοιχεί στο 35% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ. Εν τούτοις, το τέλος του καθοδικού σπειροειδή κύκλου δεν φαίνεται στον ορίζοντα - ενώ μάταια προσπαθεί η ΕΚΤ να σταθεροποιήσει το σύστημα και να ανακόψει την πορεία προς το χάος.


Με δύο διαδοχικές αποφάσεις της (Δεκέμβριος του 2011 και Φεβρουάριος του 2012), έθεσε στη διάθεση των εμπορικών τραπεζών 1 τρις €, με μηδαμινά επιτόκια, για τρία ολόκληρα έτη, ενώ πρόσφατα μείωσε το βασικό επιτόκιο στο 0,75%.Τα αποτελέσματα όμως των ενεργειών της είναι σχεδόν αμελητέα αφού, «όταν κλείνει μία τρύπα σε ένα σημείο, ανοίγει αμέσως η επόμενη».


Πολλοί αναρωτιούνται λοιπόν εάν είναι τελικά δυνατόν να διασωθούν οι τράπεζες της Ευρώπης, ή μήπως θα αντιμετωπίσουμε σκηνές πανικού, πολύ μεγαλύτερες από αυτές μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers - όπου οι μικροκαταθέτες άδειαζαν τους λογαριασμούς τους τρομοκρατημένοι, οι τράπεζες σταμάτησαν να δανείζονται μεταξύ τους, η πραγματική οικονομία έχασε την πρόσβαση της στη χρηματοδότηση και η παγκόσμια οικονομία βυθίστηκε στην ύφεση.


"Η εντεινόμενη ύφεση στις υπερχρεωμένες χώρες του Νότου οδηγεί σε συνεχώς αυξανόμενες απώλειες των τραπεζών, οι οποίες καθιστούν απαραίτητη την ενίσχυση τους από τα κράτη - με αποτέλεσμα να αυξάνονται τα δημόσια χρέη και τανάπαλιν.Είμαστε στο κέντρο ενός διαβολικού κύκλου, από το οποίο δεν μπορούμε δυστυχώς να ξεφύγουμε", αναφέρεται χαρακτηριστικά.


Ολοκληρώνοντας, η Ευρώπη υποφέρει σε μεγάλο βαθμό από το υπερδιογκωμένο τραπεζικό της σύστημα, όπου τα χρέη των 20 μεγαλύτερων τραπεζών της είναι υψηλότερα από το 50% του ΑΕΠ της χώρας, όπου έχει την έδρα της η κάθε μία - με αποτέλεσμα να μην μπορούν να πείσουν οι κυβερνήσεις ότι έχουν τη δυνατότητα να διασώσουν τις τράπεζες και να εγγυηθούν τις καταθέσεις των πολιτών τους, οι οποίες υπολογίζονται στα 11 τρις €.


Εάν λοιπόν τυχόν καταρρεύσει μία μεγάλη ευρωπαϊκή τράπεζα, η κατάσταση θα ξεφύγει εντελώς από τον έλεγχο - με οδυνηρά αποτελέσματα για ολόκληρο τον πλανήτη. Οι κίνδυνοι αυτοί φαίνεται να είναι γνωστοί στα αμερικανικά επενδυτικά κεφάλαια, τα οποία έχουν μειώσει δραστικά τις τοποθετήσεις τους στις τράπεζες της ΕΕ - από 40% το 2009, στο 12% με πρόσφατες μετρήσεις.




ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Οι Η.Π.Α., ένας χάρτινος πύργος στην κυριολεξία, αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα, όσον αφορά το δημόσιο χρέος, καθώς επίσης τα ιλιγγιώδη ελλείμματα του προϋπολογισμού και του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών (τα προβλήματα των τραπεζών τους τα έλυσαν, «εξάγοντας» τα το 2008 στην ΕΕ και στον υπόλοιπο πλανήτη). Η Ιαπωνία έχει δημόσιο χρέος πάνω από το 230% του ΑΕΠ της, ενώ είναι βυθισμένη στην ύφεση από το 1990.


Η Ευρώπη, ο μεγαλύτερος δανειστής του πλανήτη (πάνω από το 50% των παγκοσμίων δανείων προέρχονται από τις ευρωπαϊκές τράπεζες), είναι εγκλωβισμένη στον κύκλο του διαβόλου – με τις τράπεζες της να είναι μάλλον αδύνατον να διασωθούν(το μέσο δημόσιο χρέος της ΕΕ δεν ξεπερνάει ευτυχώς το 85% του ΑΕΠ, ενώ το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της είναι θετικό).


Ειδικότερα, εάν τυχόν αποφασιζόταν να αποκτήσουν οι ευρωπαϊκές τράπεζες τους ίδιους συντελεστές με τις αμερικανικές, θα έπρεπε να «καούν» χρήματα («απομόχλευση», μείωση δανείων κλπ.), της τάξης του 250% του ΑΕΠ της Ευρώπης – ένα απίστευτα μεγάλο ποσόν, αφού ξεπερνάει τα 30 τρις € .


Επομένως, η κατάσταση σε όλη τη Δύση είναι κάτι παραπάνω από κρίσιμη – με το βιοτικό επίπεδο όλου του υπόλοιπου πλανήτη να είναι άρρηκτα συνδεδεμένο μαζί της. Δυστυχώς, τέτοιου είδους παγκόσμια αδιέξοδα αντιμετωπίζονται συνήθως με δύο τρόπους: είτε με μία ευρεία διαγραφή χρεών τύπου «σεισάχθειας», είτε με πόλεμο – όπου φυσικά εμείς ελπίζουμε να μην επιλεχθεί τελικά ο πόλεμος.


Μία ενδιάμεση λύση θα ήταν ίσως η φορολόγηση των υψηλών εισοδηματικών στρωμάτων (10% του συνολικού πληθυσμού) όλης της Δύσης, με συντελεστή 10-15% επί των περιουσιακών τους στοιχείων – γεγονός που θα λειτουργούσε έμμεσα ως μία αναδιανομή εισοδημάτων, η οποία θα μείωνε τα δημόσια χρέη και στη συνέχεια θα ενίσχυε την κατανάλωση, τις επενδύσεις, την ανάπτυξη και το ΑΕΠ. Κάτι τέτοιο όμως θα απαιτούσε μεγάλη ωριμότητα εκ μέρους των πλούσιων αυτών πολιτών – κάτι που δυστυχώς θεωρούμε πολύ δύσκολο.




Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)
Αθήνα, 14. Ιουλίου 2012
viliardos@kbanalysis.com
Facebook Twitter Netlog TV
                                          
    Ο κ. Β. Βιλιάρδος είναι συγγραφέας, οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου. Έχει εκδώσει πρόσφατα τρία βιβλία της σειράς «Η κρίση των κρίσεων» (διάθεση με παραγγελία στοkb@kbanalysis.com).

H Γυναίκα της Πάτρας του Γιώργου Χρονά άυριο Τετάρτη 25/07/2012 στη Λέρο




ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

H Γυναίκα της Πάτρας
του Γιώργου Χρονά
ΣκηνοθεσίαΛένα Κιτσοπούλου

με την Ελένη Κοκκίδου
Βραβείο Ερμηνείας Κάρολος Κουν
Βραβείο κοινού του περιοδικού Αθηνόραμα
Η εξαιρετική παράσταση «Η γυναίκα της Πάτρας» που συγκλόνισε τους θεατές και ενθουσίασε τους κριτικούς με τη συγκλονιστική ερμηνεία της Ελένης Κοκκίδου βγαίνει περιοδεία σε όλη την Ελλάδα.


Πρόκειται για μια μοναδική σκηνική απόδοση των αφηγήσεων της ζωής της πόρνης Πανωραίας από τον ποιητή Γιώργο Χρονά. Ο ποιητής είχε κάνει ο ίδιος μια σειρά συνεντεύξεων στην Πανωραία τη δεκαετία του ’80 αποτυπώνοντας με μοναδικό τρόπο ένα ιδιαίτερο ανθρώπινο πλάσμα. Ένας παραληρηματικός μονόλογος μιας παθιασμένης, πονεμένης γυναίκας, που εξομολογείται τη ζωή της και μιλάει ανοιχτά και χωρίς φόβο για τον πόνο, τη βία, την ηδονή, την αγάπη, τον έρωτα. Ένα πλάσμα πληθωρικό που τραγουδάει, χορεύει, κλαίει, γελάει, θυμώνει, προκαλεί.
Μία τολμηρή, ανατρεπτική, εκρηκτική παράσταση.

Η  ΓΥΝΑΙΚΑ  ΤΗΣ  ΠΑΤΡΑΣ
Η γυναίκα της Πάτρας είναι η καταγραφή του Γιώργου Χρονά των συνεντεύξεων που έκανε σε μια διάσημη πόρνη της Πάτρας, την Πανωραία, η οποία άρχισε να εξασκεί το επάγγελμά της τη δεκαετία του ‘50. Η γυναίκα αυτή, άνοιξε την ψυχή της στον ποιητή Χρονά, στις αρχές του ‘80, όταν συναντήθηκαν στην Πάτρα και του διηγήθηκε την ζωή της. Μία ζωή ακραία, σκληρή, βίαιη, τρομαχτική, επικίνδυνη αλλά ταυτόχρονα γεμάτη πάθος, ορμή και ηδονή. Ο χειμαρρώδης λόγος της Πανωραίας μετατρέπει το κείμενο σε ποίηση. Η γλώσσα της απελευθερωμένης λαϊκής ψυχής που έχει ανάγκη να μιλήσει είναι η γλώσσα που δημιούργησε το δημοτικό, το σμυρναίικο και το ρεμπέτικο τραγούδι και η Πανωραία άθελά της συνθέτει μονολογώντας μία τέτοια «μουσική», ένα τραγούδι σπαραχτικό, άμεσο και αληθινό.

Ένας τέτοιος λόγος, λοιπόν, σε συνδυασμό με τη συγκλονιστική ιστορία αυτής της ανθρώπινης ύπαρξης, η οποία καθημερινά ακροβατεί μεταξύ ζωής και θανάτου, δεν μπορεί παρά να σε γοητεύσει και να σε συγκινήσει. Το θέατρο, ως μία τέχνη, που αρέσκεται στις «καταδύσεις», είναι το μόνο μέσο που είχαμε εμείς, ώστε να βγάλουμε ξανά στο φως αυτή τη γυναίκα και δίνοντάς της λίγη από την τέχνη του θεάτρου, να πάρουμε από εκείνη όλη την τέχνη της ζωής. Της αληθινής ζωής, αυτής που κάποιοι «εκλεκτοί» την βιώνουν πληρώνοντας με σάρκα και αίμα, για να μπορούμε εμείς από τον καναπέ μας να μορφωνόμαστε και να λεγόμαστε καμιά φορά και καλλιτέχνες. Η Πανωραία δεν ζει μία δυστυχισμένη ζωή, παρ' όλες τις δυστυχίες. Ζει μια ζωή που τη γεύεται ολόκληρη, την τραγουδάει, τη χορεύει, τη θρηνεί και την εξυμνεί, την εξαντλεί με όλη της την ύπαρξη και μέσα από το σκοτάδι ξαναβγαίνει στο φως με το χαμόγελο του νικητή. Ζει, ευγνωμονώντας τη ζωή που της χαρίστηκε, με μια ανάταση ανθρώπινη ( ή θεϊκή ) που ακυρώνει την οποιαδήποτε μιζέρια.

Εμείς, έπρεπε από το μηδέν, όχι να μεταφέρουμε το βιβλίο στη σκηνή, αλλά να δημιουργήσουμε από την αρχή την ιστορία, με τον δικό μας θεατρικό κώδικα, και πάνω από όλα με το σώμα και την φωνή της ηθοποιού, προσθέτοντας στην Πανωραία τα χαρακτηρίστηκα και την ψυχή της Ελένης Κοκκίδου, το γέλιο το δικό της, την ομιλία της, την εμπειρία της. Ακριβώς επειδή κάνουμε θέατρο -και αυτό σημαίνει ότι μεταγράφουμε τις ιστορίες, τις σχολιάζουμε, επιλέγουμε σε πιο σημείο θα βάλουμε τον μεγεθυντικό μας φακό και για πόση ώρα-, κάνουμε δικό μας μοντάζ, φτιάχνουμε την δική μας παρτιτούρα, μιλάμε με την δική μας γλώσσα. Το ζητούμενο για μας στο θέατρο είναι η ελευθερία του ανθρώπου που βρίσκεται στο φως και ερμηνεύει. Να οδηγείται από την παράσταση σ' αυτό που εκείνος ευχαριστιέται να λέει και να κάνει. Στην παράσταση μας, θέλουμε αυτή η γυναίκα να υπάρξει πάνω στη σκηνή, όχι μόνο να αφηγηθεί την ζωή της, αλλά να ζωντανέψει στο τώρα, σαν να μπήκε για μία ώρα μέσα στο θέατρο, σαν να μπήκε από τον δρόμο μέσα στο θέατρο για να μιλήσει στο κοινό, και να βιώσει ξανά κάποιες μνήμες της μπροστά στα μάτια μας.

 Η Πανωραία δεν είναι πουτάνα, είναι πάνω απ όλα γυναίκα, άνθρωπος. Έχει ερωτευτεί κι έχει πονέσει όπως όλοι μας, μας διδάσκει ότι πουτάνες είμαστε κι εμείς που είμαστε «καθώς πρέπει». Το επάγγελμα σου το αγαπάς και πολύ συχνά το «πουλάς'» είτε για να επιβιώσεις, είτε για να αναγνωριστείς, ακριβώς όπως κάνουμε κι εμείς στην δουλειά μας. Προσπαθούμε στην παράστασή μας να μιλήσουμε για τους εαυτούς μας, όπως άλλωστε σε κάθε παράσταση. Έχουμε στα χέρια μας ένα κείμενο που μας επιτρέπει να μπούμε μέσα σ' αυτό το σπίτι με το κόκκινο φως, που πάντα για κάποιο λόγο μας γοητεύει και μας κινεί την περιέργεια, αλλά ποτέ δεν μπαίνουμε.
Σημείωμα Λένας Κιτσοπούλου

Ταυτότητα της παράστασης

Συγγραφέας: Γιώργος Χρονάς
ΣκηνοθεσίαΛένα Κιτσοπούλου
Ερμηνεύει η Ελένη Κοκκίδου
Σκηνικά – ΚοστούμιαΤατιάνα Σουχορούκωφ
ΦωτισμοίΣάκης Μπιρμπίλης
Φωτογραφίες:Γιώργος Καβαλλιεράκης
Παραγωγή: Θέατρο Σοφούλη

Διάρκεια: 70’
Γενική είσοδος: 12 ευρώ, Φοιτητικό- Ανέργων: 10 ευρώ
'Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ' του Γιώργου Χρονά

με την εξαιρετική ηθοποιό ΕΛΕΝΗ ΚΟΚΚΙΔΟΥ.


ΤΕΤΑΡΤΗ 25 ΙΟΥΛΙΟΥ 2012 στις 9.30 μ.μ.

στον ΑΙΘΡΙΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ.

ΜΗΝ ΤΗΝ ΧΑΣΕΤΕ!