Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Τσουνάμι Βρυξελλών φέρνει σκληρή λιτότητα

πηγή:elzoni.gr
Τσουνάμι Βρυξελλών φέρνει σκληρή λιτότητα

Όλα όσα μέχρι σήμερα διατυπώνονταν υπό την μορφή απειλών έχουν πλέον από χθες μπει στο «μενού» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ημέρα τρόμου η χτεσινή, με τον τρομακτικό σεισμό στην Ιαπωνία και το τσουνάμι έφθασε ως τις Βρυξέλλες, όπου συνεδρίαζαν οι ηγέτες της ευρωζώνης.

Το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, που μετονομάστηκε – επικοινωνιακά – σε Σύμφωνο για το Ευρώ, περιλαμβάνει σειρά μέτρων προκειμένου να αποφευχθούν οι μελλοντικές κρίσεις χρέους.

Χαμηλοί μισθοί, ευέλικτες σχέσεις εργασίας, συμπιέσεις στα ασφαλιστικά συστήματα και στις συντάξεις και φορολογική εναρμόνιση, θέτουν την Ευρώπη κάτω από ένα κοινό σκληρό πρόγραμμα λιτότητας, που θα δείξει ακόμη πιο πολύ τα δόντια του σε ήδη χειμαζόμενες χώρες, όπως είναι η Ελλάδα.

Το μακρύ χέρι της Κομισιόν θα φθάνει πλέον και σε τομείς που θεωρούνταν αποκλειστικής αρμοδιότητας των χωρών-μελών, καθώς οι 17 κατέληξαν (εκόντες – άκοντες) στο συμπέρασμα ότι τα δημοσιονομικά προβλήματα δεν θα μπορούν να αντιμετωπιστούν, αν δεν ακολουθήσουν και κοινές φορολογικές, μισθολογικές και συνταξιοδοτικές πολιτικές.

Ο έλεγχος της πορείας του κάθε μέλους της ευρωζώνης θα γίνεται πλέον σε ετήσια βάση από την Κομισιόν και το Eurogroup, ενώ η σύνδεση μισθών και παραγωγικότητας αποτελεί την καινούργια ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Την ίδια ώρα, δημόσιος και ιδιωτικός τομέας θα κυνηγούν ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα με τους ίδιους ρυθμούς, σε μια προσπάθεια να διακοπεί η πρακτική των δύο ταχυτήτων.

Ως συνέπεια, η περίφημη flexicurity (ένας συνδυασμός ευελιξίας στην εργασία με ασφάλεια), αποτελεί επίσης μια πραγματικότητα που θα ισχύει παντού στην ΕΕ. Παράλληλα, ζητείται η μείωση του φορολογικού κόστους της εργασίας. Η ίδια ευελιξία προβλέπεται και στην μεταρρύθμιση των συνταξιοδοτικών συστημάτων, καθώς και εδώ μπαίνει για τα καλά το στοιχείο που συνδέει τα όρια ηλικίας με το προσδόκιμο ζωής.

Και βέβαια, στο μέλλον τα ελλείμματα δεν θα μπορούν να ξεπερνούν ένα συγκεκριμένο όριο, με τις χώρες της ευρωζώνης να αναλαμβάνουν την ευθύνη για την συγκράτησή τους. Πάντως, οι χώρες με πρόβλημα δεν θα υποστούν επιπλέον περιορισμούς, όπως ήταν το αρχικό γαλλογερμανικό σχέδιο, αλλά θα αφεθούν να αποφασίζουν οι ίδιες για τα μέτρα που κάθε φορά θα λαμβάνουν για να περιορίζουν τα ελλείμματά τους.

Αυτό ισχύει και για την Ελλάδα, που όμως παραμένει στην αγωνία, καθώς οι αποφάσεις για το πρόβλημά μας θα ληφθούν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 25ης Μαρτίου.

Μια αγωνία που ενισχύεται από τις χθεσινές ανακοινώσεις του υπουργείου των Οικονομικών, σύμφωνα με τις οποίες το έλλειμμα του Κρατικού Προϋπολογισμού το δίμηνο Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου 2011 διαμορφώθηκε στο 1,028 δις ευρώ, ενώ μείωση της τάξης του 9,2% εμφάνισαν και τα έσοδα.

Την ίδια ώρα, οι δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού εμφανίζονται αυξημένες κατά 3,3%, γεγονός που το υπουργείο αποδίδει στη διάθεση ποσού ύψους 351 εκ ευρώ για παλαιές οφειλές των νοσοκομείων.

Οι παραπάνω δυσμενείς εξελίξεις ήσαν αναμενόμενες. Και επιβεβαιώνουν όσους υποστηρίζουν πως μάλλον στραβά αρμενίζουμε.

3 σχόλια:

maria iovinska είπε...

ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΜΑΣ,ΟΥΣΤ
Την ώρα που ο νεοεκλεγείς Ιρλανδός Πρωθυπουργός ΚΟΝΤΕΨΕ ΝΑ ΤΙΝΑΞΕΙ ΤΗ "ΣΥΝΟΔΟ" ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΑΡΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΜΕΡΚΕΛ,ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΓΙΟΥΣΟΥΦΑΚΙ,ΑΠΛΑ ΕΛΕΓΕ "ΝΑΙ" ΣΕ ΟΛΑ!

Για μία μονάδα επιτοκίου λοιπόν,ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΑΝΤΙ ΠΙΝΑΚΙΟΥ ΦΑΚΗΣ ΣΤΟΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ!

Το ερώτημα είναι:Σε τι θα ωφελήσει αυτή η μείωση επιτοκίου,ΟΤΑΝ Η "ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ" ΣΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΕΣΟΔΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΜΗΝΑ ΜΕ ΤΟ ΜΗΝΑ;

Πώς είναι δυνατόν το Κράτος να εισπράξει λεφτά,όταν περιμένει να πληρώσει τα δάνεια από τα λεφτά των...τζαμπατζήδων των διοδίων και των Μέσων Μαζικής Συγκοινωνίας;

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΠΑΜΠΛΟΥΤΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΦΟΡΟΦΥΓΑΔΕΣ...ΖΟΥΝ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΜΠΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;

Είναι δυνατόν να προσπαθεί η Κυβέρνηση να αποπληρώσει το χρέος με τις πενταροδεκάρες του λαουτζίκου ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΖΕΥΕΙ ΤΑ ΧΟΝΤΡΑ ΛΕΦΤΑ ΤΩΝ ΑΠΑΤΕΩΝΩΝ;

Και γι'αυτό όμως,βρέθηκε "λύση":ΞΕΠΟΥΛΑΜΕ ΕΘΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ (Το...Real Estate που λέει και η παραπάνω απόφαση)!

ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΜΗ ΘΙΓΕΤΑΙ Η ΤΣΕΠΗ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΟΚΑΡΧΑΡΙΩΝ,ΠΟΥ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ!

Χοντρογούρουνο Πάγκαλε,ακόμα κι αν ισχύει το "μαζί τα φάγαμε",θα μας πεις αν εφαρμόζεται το ΜΑΖΙ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ;

Όποιος δεν έχει καταλάβει ακόμα πως αυτή η "πολιτική" δεν οδηγεί πουθενά,είναι είτε ΒΟΛΕΜΕΝΟΣ είτε άξιος της μοίρας του.
πηγη ANTI NEA ΤΑΞΗ

maria iovinska είπε...

ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΤΑΝΤΗΣΟΥΜΕ,ΞΥΠΝΑΤΕ ΡΕ
Στο τέλος, έπειτα από μερικά χρόνια, αφενός θα έχουμε χάσει τελείως την επικερδή δημόσια περιουσία μας, αφετέρου θα βρισκόμαστε με ένα τεράστιο ενυπόθηκο πλέον δημόσιο χρέος, προς τα κράτη της ΕΕ, το οποίο θα απειλήσει άμεσα τις ατομικές μας περιουσίες. Στο μεταξύ τα δύσκολα μέτρα θα συνεχίζουν να εφαρμόζονται.



Ιδού η τεράστια νίκη του κ. Παπανδρέου.



Αυτή τη φορά περιμένουμε από τον άλλο σημαντικό πόλο του πολιτικού συστήματος, δηλαδή την Νέα Δημοκρατία να αντιδράσει.



Δεν θέλουμε τίποτε άλλο. Θέλουμε μόνο ένα ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ με το ερώτημα «Ναι τη νέα συμφωνία ή πτώχευση;».



Αν δεν το πράξει και τώρα η Νέα Δημοκρατία, δηλαδή, αν δεν αξιώσει να αποφασίσει ο ίδιος ο λαός γι’ αυτή τη μακροχρόνια σκλαβιά που μας βάζουν, τότε θα έχει διαπράξει ολέθριο ιστορικό λάθος για την ίδια και τον τόπο.

.

maria iovinska είπε...

Τους φτύνουν, κι αυτοί νομίζουν ότι ψιχαλίζει



Όταν ήμουν μικρός, στην Ελλάδα είχαμε χούντα. Μας κυβερνούσαν κάτι σοβαροφανείς κουστουμάτοι και απλησίαστοι «εθνοσωτήρες».

Η μόνη επαφή που είχε μαζί τους ο απλός πολίτης ήταν μέσα από τα ασπρόμαυρα επίκαιρα της εποχής, όταν κάποιος απ αυτούς κατέθετε στεφάνι στον Άγνωστο Στρατιώτη, ή απηύθυνε κάποιο «βαρυσήμαντο» διάγγελμα στη πλέμπα. Έτσι ήταν η εξουσία, και έτσι θα έπρεπε να είναι…

Μέχρι που πήγα στην Αμερική. Και έπαθα πλάκα.

Διέσχιζε το δρόμο η προεδρική κατάμαυρη λιμουζίνα, με τους σκληροτράχηλους πράκτορες του secret service, σκαρφαλωμένους στους μασπιέδες, και …. τα αυγά έπεφταν σύννεφο. Έτσι ακριβώς.

Περνούσε ο ισχυρότερος άνθρωπος του δυτικού ημισφαιρίου, και οι αποδοκιμασίες έδιναν και έπαιρναν. Δεκαετία του `60, και Βιετνάμ γαρ!

Και το κυριότερο; Καμία προσπάθεια καταστολής των αποδοκιμασιών (ή της ρίψης αυγών) από πλευράς των δεκάδων αστυνομικών της προεδρικής συνοδείας. Μάλιστα, το χέρι του προέδρου συνέχιζε να κουνιέται, χαιρετώντας δεξιά και αριστερά, μέσα από τα αλεξίσφαιρα και βαμμένα από αυγά τζάμια της λιμουζίνας.

Έτσι ήταν η δημοκρατία, και έτσι θα έπρεπε να είναι…

Το θέμα είναι όμως, πως παρά τα αυγά, παρά τα πλακάτ, παρά τα βρισίδια, ο πρόεδρος συνέχιζε τη περιπέτεια της χώρας του στο Βιετνάμ (και όπου αλλού ήθελε), χωρίς να πτοείται. Το σύστημα (στρατιωτικό, βιομηχανικό, κλπ) έκανε αυτό που ήθελε, και ο «χρήσιμος ηλίθιος» έπαιζε πειστικά το δημοκρατικό ρόλο που του είχαν αναθέσει. Όλα καλά και άγια δηλαδή, ενώ η επίφαση της δημοκρατίας, κάλυπτε τα πραγματικά συμφέροντα, και τους πραγματικούς σκοπούς αυτών που πραγματικά κυβερνάνε (πίσω από τη κουρτίνα).

Κάτι ανάλογο βλέπουμε τελευταία και στη χώρα μας. Συγκεντρώσεις (αυθόρμητες ή μη) έξω από σπίτια πολιτικών. Αποδοκιμασίες τους, όπου τους πετύχουν. Σε εστιατόρια, ταβέρνες, βιβλιοπωλεία, ακόμη και σε εμφανίσεις τους στο εξωτερικό Είδαμε μέχρι και χειροδικίες. Η λαϊκή οργή φουντώνει και απειλεί τους πολιτικάντηδες.

Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Άλλαξε κάτι; Παραιτήθηκε κανείς, αντιλαμβανόμενος την λαϊκή κατακραυγή; Όχι. Το σύστημα συνεχίζει να βαδίζει ολοταχώς προς επίτευξη των στόχων που (του έχουν) έχει θέσει. Και κάποιοι «χρήσιμοι ηλίθιοι», δέχονται τη λοιδορία, την απαξίωση, τα αυγά, αλλά πέρα βρέχει. Τα κέρδη τους είναι μάλλον τόσα, που αξίζει το κόπο να φάνε και κανένα αυγό που και που.

Το μόνο ουσιαστικό συμπέρασμα από αυτή τους τη στάση, είναι το ότι είναι χοντρόπετσοι, και αποδεικνύουν περίτρανα αυτό που λέει ο λαός: Ότι μπήκαν στη πολιτική, για τη πάρτη τους. Ποια εθνικά ιδεώδη, και ποια προσφορά στο τόπο τους; Σαχλαμάρες. Υπάρχει κανένας λογικός άνθρωπος, που προσφέρει ανιδιοτελώς στο σύνολο, που αισθάνεται την ευθύνη αυτού που κάνει, και που παραμένει στη θέση του όταν τον αποδοκιμάζουν οι πάντες; Οποιοσδήποτε γνήσιος πολιτικός, με στοιχειώδη τσίπα, θα παραιτούνταν αμέσως, μόλις έβλεπε πως η «προσφορά» του δεν αναγνωρίζεται, από το λαό. Οι δικοί μας όμως τι κάνουν; Τίποτα. Απλά ψάχνουν να βρουν τη πίσω πόρτα από το βιβλιοπωλείο, όπως ο Άρης καλή του ώρα, για να γλιτώσουν τις φάπες.

Από κει και πέρα, συνεχίζουν ακάθεκτοι το πολιτικό τους έργο, και την ανιδιοτελή τους προσφορά (εδώ γελάμε ή κλαίμε...).

Strange Attractor

Δημοσίευση σχολίου

Η αποφυγή ύβρεων και αισχρολογίας είναι ο μόνος περιορισμός για την δημοσίευση των σχολίων σας.
Δεν λογοκρίνονται οποιαδήποτε σχόλια για τις απόψεις σας, τις ιδέες σας ή η γνώμη σας.
Μπορείτε να γράψετε ΟΤΙ ΘΕΛΕΤΕ