ΠΡΟΣΟΧΗ, ΠΡΟΣΟΧΗ, ΠΡΟΣΟΧΗ!

Νίκος Μ. Βασιλικός

ΠΡΟΣΟΧΗ, ΠΡΟΣΟΧΗ, ΠΡΟΣΟΧΗ!

Δε θέλω να σας φοβίσω. Δε θέλω να σπείρω τον πανικό. Δε θέλω να σας μαυρίσω την ψυχή. Αλλά. αλλά κάποια στιγμή πρέπει να μιλήσουμε για το θέμα. Το αποφεύγουμε συνεχώς, αγαπημένοι μου αναγνώστες. Κάνουμε πως δεν υπάρχει. Προσποιούμαστε τους απασχολημένους (δεν πιάνει το κόλπο αυτό με τους μισούς άνεργους), τρομοκρατούμαστε και μόνο στην σκέψη και αναβάλουμε την συζήτηση για κάποια άλλη φορά.

Σήμερα θα κοιτάξουμε κατάματα την αλήθεια.

Δεν φοβόμαστε τη λέξη. Δεν φοβόμαστε ν’ αντιμετωπίσουμε την ασθένεια. Η πρόληψη σώζει ζωές, η σωστή θεραπεία ακόμα περισσότερες.

Σήμερα κάνουμε το μεγάλο βήμα κι ερχόμαστε αντιμέτωποι με τη μεγαλύτερη μάστιγα της ιστορίας.

Με την Οσφυοκαμψία, κυρίες και κύριοι!

ΟΣΦΥΟΚΑΜΨΙΑ!

Ασθένεια ύπουλη. Ασθένεια θανατηφόρα

Οι νεότεροι δεν την έχουν καν ακουστά- καημένα μου παιδιά, που σας φέραμε.

Οι μεγαλύτεροι έχετε ακούσει τον όρο «Οσφυοκαμψία», αλλά επιτρέψτε μου ν’ αμφιβάλλω αν γνωρίζετε πραγματικά τι σημαίνει.

ΚΑΙ ΜΗΝ ΠΕΙΤΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΦΟΡΑ. ΣΑΣ ΑΦΟΡΑ. Και πολύ μάλιστα.

ΜEGA Channel, 1991. Για πρώτη φορά τα mainstream μέσα ενημέρωσης αναφέρονται ακροθιγώς στη νόσο της Οσφυοκαμψίας. Στο φαινομενικά κωμικό σήριαλ «Εκμέκ Παγωτό», ο κτηνίατρος Σπύρος Παπαδόπουλος (στην ψυχή μας θα είναι για πάντα καρδιοχειρουργός) κάνει αλλεπάλληλες διαγνώσεις του ιού της Οσφυοκαμψίας, χρησιμοποιώντας τον κατάλληλο επιθετικό προσδιορισμό, που θα μείνει στην ιστορία:

Καραμπινάτη Οσφυοκαμψία!

Καραμπινάτη. Αυτό ακριβώς.

Οι ανυποψίαστοι τηλεθεατές γελούν με τον όρο αυτό (αφού τον άκουσαν σε κωμική σειρά. Ξεχνούν πως τα σημαντικότερα πράγματα στον κόσμο μπορείς να τα πεις με το χιούμορ), αρχίζουν να τον χρησιμοποιούν αυθαίρετα και στην καθημερινότητά τους, αλλά – όπως πάντα- παραμένουν αφηρημένοι όταν ο Σπύρος Παπαδόπουλος (phd Οσφυοκαμψιολογίας) στο τελευταίο επεισόδιο της σειράς, αποκαλύπτει με γλαφυρό τρόπο τον ακριβή ορισμό της ασθένειας.

Η ΟΣΦΥΟΚΑΜΨΙΑ

Η Οσφυοκαμψία είναι μυοσκελετική ανωμαλία με πρόδηλες ψυχοσωματικές επιπτώσεις. Εντοπίζεται κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης, χαμηλά από τον 4^ο σπόνδυλο(Ο4), μέχρι και τον αυχένα (και στους 7 αυχενικούς σπονδύλους).

Οφείλεται (ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΕΔΩ) στην χρόνια κυρτή, δουλοπρεπή στάση του σώματος.

Οι άνθρωποι , κάθε μέρα σκύβουν όλο και περισσότερο, όλο και περισσότερο (κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο, όσο πάει.), με ακόμα μεγαλύτερη υποτέλεια και δουλοπρέπεια απέναντι σε παράλογα αφεντικά, εξουσιαστές, καιροσκόπους πολιτικούς, εκατομμυριούχους και περαστικούς τυχοδιώκτες . Ο απόλυτος συμβιβασμός με αυτή την θλιβερή πραγματικότητα (που επεκτείνεται και στην υπόλοιπη κοινωνική ζωή, με συσσωρευμένα οσφυοκαμπτικές τάσεις ακόμα και στο σπίτι, απέναντι σε συντρόφους, πεθερές και μάταιες σχέσεις) μεταλλάσει την ασθένεια από «οξεία» σε «καλπάζουσα».

Ο φορέας του ιού (γιατί δυστυχώς είναι μεταδοτική – και κληρονομική- η Οσφυοκαμψία) ονομάζεται «κοινός Οσφυοκάμπτης».

Ο ΟΣΦΥΟΚΑΜΠΤΗΣ

-      «Yes,sir!», «Μάλιστα!», «Ό,τι πείτε», «αφού έτσι είναι το σύστημα ,τι να κάνουμε.». Από τις απροσμέτρητες υποχωρητικές επικύψεις το σώμα κλειδώνει στην στάση αυτή. Κάθε υπόκλιση στο μέτριο είναι και ταυτόχρονη απόκλιση από το αληθινό.

-      Ο Οσφυοκάμπτης , έτσι κυρτός που είναι, δεν βλέπει τους άλλους στα μάτια. Η στάση του σώματος του επιτρέπει να βλέπει μέχρι το ύψος της τσέπης τους. Δεν βλέπει ουρανό, δεν βλέπει αστέρια, δε βλέπει θεό. Όσο σκύβει, τόσο μικραίνει τ’ οπτικό του πεδίο. Και τόσο γεμίζει μόνο αδιέξοδα.

-      Γίνεται φανατικός (είπαμε. αδιέξοδα). Μονοδιάστατος. Και, τελικά, επικίνδυνος.

-      Εντοπίζει αμέσως τον αδύναμο. Κι ελπίζει κάποτε ο πιο δυνατός να τον επιβραβεύσει γι’ αυτό.

(όταν πχ. ξανακούσετε για κάποιον πολιτικό πως τον θέλουν σε καλή θέση διεθνούς οργανισμού κτλ, κάντε του αμέσως ένα γρήγορο τεστ Οσφυοκαμψίας, να δείτε μήπως κάποιος εκεί έξω τον επιβραβεύει.)

-      Είναι ξεκάθαρα υποτελής. Κι ο διαρκής σπασμός των ιερονωτιαίων μυών του φαίνεται απολύτως φυσιολογικός.

-      Πάσχει από μερική τύφλωση. Του φταίνε μόνο οι άλλοι. Οι κακοί άλλοι. Ο ίδιος δε φέρει ποτέ ευθύνη.

-      Δίνει τόση αξία στους άλλους (ακόμα και στους Κακούς Άλλους) που είναι ανά πάσα ώρα έτοιμος να τους υπηρετήσει – εάν το επιτρέπουν οι συγκυρίες.

-      Δεν έχει πια ιδέα για την πραγματική ζωή. Η πάρτη του, πλέον, είναι όλη του η ζωή.

-      Δεν διαπραγματεύεται υπέρ άλλων. Μόνο όταν του είναι απολύτως χρήσιμοι.

-      Ιδεολογικοποιεί τη δουλικότητά του. Φέρνει τα πάντα στα κυρτά του μέτρα.

-      Επηρεάζεται από τον τελευταίο που θα κλείσει την πόρτα. Είναι ο τελευταίος που κλείνει την πόρτα.

-      Μεταδίδει κληρονομικά την ασθένεια – ενίοτε και χωρίς κακές προθέσεις- και στην επόμενη γενιά. «Χώσου κάπου!», «Ζούγκλα είναι, μην το παίζεις εσύ ο καλός της υπόθεσης», «Μια δουλίτσα να χεις, να παίρνεις τα λεφτάκια σου κι άσε του άλλους να.». Προβάλει στις ζωές των επόμενων τη δική του άδεια, αδιάφορη ζωή.

-      Στην περίπτωση του Οσφυοκάμπτη εντάσσεται βιβλιογραφικά και η περίπτωση του «Τσάμπα Μάγκα». Εκείνου που διαρκώς φωνάζει εκ του ασφαλούς, αλλά όταν κληθεί στα πραγματικά δύσκολα, αποδεικνύεται πιο σκυφτός από ποτέ.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ – εντοπισμός

Ύπουλη ασθένεια. Μπορεί να πάσχετε εδώ και χρόνια και να μην το γνωρίζετε. Προτείνετε η αυτοεξέταση. Αρχίστε ν’ ανησυχείτε όταν ,μετά από ψηλάφηση της ζωής σας,  δεν ανιχνεύετε πουθενά τα όνειρά σας .

ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

Η Οσφυοκαμψία οδηγεί σε αργό βασανιστικό πνευματικό θάνατο.

Οι συνέπειες είναι ορατές στις ζωές μας. Με ή χωρίς χρήματα, οι άνθρωποι είναι δυστυχείς. Κενοί. Τελικά απαρηγόρητοι.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Προσωπική υπόθεση. Ξεχωριστή για κάθε ιστορία. Κάποτε ένας σοφός άνθρωπος πρότεινε ένα πρώτο βήμα:

Κοίταξε τον εαυτό σου στον καθρέφτη και ρώτα τον:

«Αν αύριο πέθαινες, αν αύριο έφευγες από αυτόν τον κόσμο, τι αληθινό θ’ άφηνες πίσω σου;»

ΥΓ1. Το «Εκμέκ Παγωτό» του Βασίλη Νεμέα (σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Πετρινιώτη) υπήρξε μια από τις πιο έξυπνες και ψαγμένες σειρές της ελληνικής τηλεόρασης. Νικήτας Τσακίρογλου, Χρυσούλα Διαβάτη, Βασίλης Διαμαντόπουλος, Μαρία Φωκά, Σπύρος Παπαδόπουλος, Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου, Ζαχαρίας Ρόχας, Δήμητρα Παπαδήμα, Λυδία Λένωση. Έστω και καθυστερημένα. πολλά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές.

ΥΓ2. «Ουδείς αναντικατάστατος», λένε. Για τον Βασίλη Διαμαντόπουλο δεν ισχύει. Κορυφαίος. Μοναδικός. Κάθε του λέξη, κάθε μορφασμός, κάθε αντίδραση είναι μάθημα υποκριτικής.

ΥΓ3. Και για να μη νομίζεις πως το ξέχασα, επειδή παρεμβλήθηκαν 71 λέξεις, αγαπημένε μου αναγνώστη, αγαπημένε μου εαυτέ.

Αλήθεια, αν αύριο έφευγες από αυτόν τον κόσμο, τι αληθινό θ’ άφηνες πίσω σου;