Γράφει ο Νικόλαος Μ. Βασιλικός
Ο Φάρος της Αγίας Κυριακής έσβησε!
Σήμερα το βράδυ ο φάρος της Αγίας Κυριακής θα κάνει τις αναλαμπές του όχι μόνο για να δείξει στους ναυτικούς και στους ψαράδες το νησάκι της, αλλά και για να χαιρετήσει για τελευταία φορά σε αυτό το μάταιο κόσμο τον άνθρωπο που τόσα χρόνια φρόντιζε το εκκλησάκι της.
Ο κυρ Αλέκος έφυγε για το μεγάλο ταξίδι! Δεν θα τον συναντήσουμε πια με το πλατύ του χαμόγελο να ζητά τη συνδρομή μας, όχι σε χρήμα, για να φροντίσει το εκκλησάκι της Αγίας. Ποιος δεν τον θυμάται να πηγαινοέρχεται με το βαρκάκι του από το νησάκι και να φροντίζει για πολλά χρόνια το εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής;
Είναι αλήθεια πολύ στενάχωρο όταν φεύγουν τέτοιοι αγνοί άνθρωποι με μεγάλη προσφορά στα κοινά του τόπου μας. Ισως οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν ποιος ήταν ο κυρ Αλέκος Καρπαθάκης. Θα προσπαθήσω να πω μερικά πράγματα γι΄ αυτόν που σίγουρα θα είναι λίγα, θα είναι σύμφωνα με το μπόϊ του μικρά, αλλά να ξέρετε ότι δεν είναι όλα όσο χωρούσε η μεγάλη καρδιά του!
Ο κυρ Αλέκος ήταν παλαιός πολεμιστής, υπηρέτησε στο πολεμικό ναυτικό πριν ακόμα τα Δωδεκάνησα ενωθούν με την Ελλάδα εν μέσω πολέμου, γιατί θεώρησε καθήκον του να πολεμήσει για την πατρίδα του. Όταν τελείωσε ο πόλεμος ακολούθησε το επάγγελμα του ναυτικού, παντρεύτηκε και απέκτησε τρία παιδιά, την Χρυσούλα, την Ελπίδα και τον Μιχάλη. Η ζωή δεν ήταν πάντα καλή για τον κυρ Αλέκο, του έδωσε την μεγαλύτερη πίκρα όταν έχασε την Ελπίδα από την επάρατη νόσο. Ο κυρ Αλέκος στάθηκε βράχος και πάλι, πάντα το χαμόγελο στα χείλη, ποτέ δεν παραπονέθηκε, πάντα έλεγε δόξα τον Θεό.
Συνάντησα για πρώτη φορά τον κυρ Αλέκο γύρω στο 1971 και ήταν έφορος υλικού στη ποδοσφαιρική ομάδα του ΑΣΕΛ τότε. Πάντα έπρεπε να πάει πιο νωρίς απ΄ όλους να φροντίσει τις στολές των ποδοσφαιριστών, να βάλει σε τάξη τις φανέλες, τα σορτσάκια, τα παπούτσια των αθλητών και μετά το τέλος του αγώνα να τα ξαναμαζέψει για να τα πάρει στο σπίτι να τα πλύνει και να γλυτώσει οι ομάδα τα χρήματα. Λειτουργούσε πάντα έχοντας κατά νού το κοινό συμφέρον, δεν ήθελε για τον εαυτό του τίποτα.
Πολύ θα μου λείψεις κυρ Αλέκο, όπως και οι ναυτικές ιστορίες σου, οι κόμποι που έφτιαχνες για τις βάρκες να είναι όμορφες, για τα ρέλια των καϊκιών, οι γάσες για τα παλαμάρια και τα δεσίματα στα καραβόπανα.
Καλό ταξίδι κυρ Αλέκο και για μας ας είναι φάρος το παράδειγμα της καλοσύνης σου!
Νικόλαος Μ. Βασιλικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η αποφυγή ύβρεων και αισχρολογίας είναι ο μόνος περιορισμός για την δημοσίευση των σχολίων σας.
Δεν λογοκρίνονται οποιαδήποτε σχόλια για τις απόψεις σας, τις ιδέες σας ή η γνώμη σας.
Μπορείτε να γράψετε ΟΤΙ ΘΕΛΕΤΕ