Σχόλιο; Τι σχόλιο! Η ζωή εν τάφο... Τετέλεσται  

Μάκης Αρμενιάκος

πηγή:filologos

Θεσμική βαρβαρότητα και κοινωνική τρομοκρατία…

Του Αλέξη Π. Μητρόπουλου

Ο Τζέιμς Γκαλμπρέιθ είχε γρά­ψει στο άρθρο του («Κ.Ε.» της 27.6.2010 – «Le Monde Diplomatique») ότι στις αρχές Ιανουαρί­ου 2010, όταν ο πρωθυπουργός συγκά­λεσε επειγόντως μια επιτροπή ειδημό­νων για οικονομικά ζητήματα, ένας αξι­ωματούχος του ΔΝΤ εξήγησε «με από­τομο τρόπο στον Έλληνα πρωθυπουργό ότι οφείλει να ξηλώσει το Κοινωνικό Κράτος». Τη συνέχεια την είδαμε έκτοτε στην καθημερινή μας ζωή. Η κυβέρνη­ση προτίμησε τον δρόμο που της επέ­βαλαν οι δανειστές στη διαχείριση του δημοσιονομικού προβλήματος, απορρί­πτοντας όλους τους άλλους εναλλακτι­κούς. Η απορρύθμιση του ατελούς Κοι­νωνικού Κράτους και των υποσυστημά­των του εξαγγέλθηκε με το πρώτο Μνη­μόνιο και τις επικαιροποιήσεις του.

Στην τέταρτη εκδοχή του (της 2.7.2011), στο λεγόμενο «Μνημόνιο ΙΙ», ολοκληρώνεται η εργασιακή, ασφα­λιστική και κοινωνική αποδόμηση. Η κυ­βέρνηση αποκρύπτει την πανηγυρική αστοχία του πρώτου ως προς τους δη­μοσιονομικούς στόχους και μαζί με τη συμμαχία των μνημονιακών (πολιτικών, εκπροσώπων του κεφαλαίου, συστημικών διανοούμενων, ΜΜΕ) αγχώνεται μήπως αποκαλυφθεί η αλήθεια ότι η χώρα με δική τους αποκλειστική ευθύ­νη οδηγείται σε ελεγχόμενη πτώχευση. Ο νέος αυτός γύρος της θεσμικής βαρβαρότητας συνοδεύεται από την καλ­λιέργεια ατμόσφαιρας κοινωνικής τρομοκρατίας, ώστε οι αγανακτισμένοι και αποφασισμένοι να μετριάσουν τις αντι­δράσεις τους. Το από 2.7.2011 Μνημό­νιο αποκρύπτεται, γιατί η κυβέρνηση φροντίζει με επιμέλεια να μάθουμε όσο το δυνατόν λιγότερα και όσο το δυνα­τόν αργότερα τις νέες ανατριχιαστικές δεσμεύσεις της χώρας.

Ο κατάλογος δεν έχει σταματημό: O δεύτερος εφαρμοστικός νό­μος των μέσων του Αυγούστου 2011 θα αφορά στους μεγάλους φο­ρείς που θα κλείσουν και των οποίων οι αρμοδιότητες θα μεταφερθούν στους φορείς που θα συγχωνευθούν ή θα συρρικνωθούν (ΚΕΔ, ΕΤΑ, ΟΔΔΥ, Εθνικό Ίδρυμα Νεότητας, ΕΟΜΜΕΧ, ΙΓΜΕ, ΟΣΚ, ΔΕΠΑΝΟΜ, ΘΕΜΙΣ, ΕΘΙΑΓΕ, ΔΗΜΗΤΡΑ, ΕΡΤ). Το πλεονάζον προσωπικό που δεν μπορεί να μεταταχθεί, θα αντιμετωπι­στεί με «μη εθελοντικές» αποχωρήσεις και μέσω της εργασιακής εφεδρείας. Αυτό θα ισχύσει και για το στενό Δημό­σιο. Οι «έφεδροι» θα παίρνουν το 60% του μισθού τους για 12 μήνες (χωρίς 13ο και 14ο μισθό) και κατόπιν θα απο­χωρούν. Ο περιορισμός των δαπανών στην Τ.Α. θα επιφέρει απολύσεις.

Για το Δημόσιο προβλέπεται μείωση στο 60% των συμβασιούχων και κατάργηση των κενών θέσεων. Οι μισθοί του Δημοσίου θα είναι «σε αρμονία με τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα, επιτυγχά­νοντας μείωση στο συνολικό μισθολογι­κό κόστος». Το ίδιο θα γίνει και στις ΔΕΚΟ. Το διοικητικό προσωπικό του ΕΟΠΥΥ θα μειωθεί κατά 50% και οι γιατροί κα­τά 25%. Η απεριόριστη ανανέωση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου καθιστά τη μορφή αυτή εργασίας ως βάση των νέων εργασιακών σχέσεων. Οι νέες επιχειρησιακές συμβάσεις, με ελάχιστες μειοψηφίες εργαζομένων, θα προσδιο­ρίζουν τους όρους εργασίας όλων. Μέ­χρι το τέλος Ιουλίου θα υπάρξει δυσμε­νής τροποποίηση για τις κλαδικές συμ­βάσεις.

Το άνοιγμα των «κλειστών» επαγγελ­μάτων, που έχουν υπερκορεστεί από δεκαετιών, θα παραγάγει νέες στρατι­ές ανέργων. Η αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων των πτυχιού­χων διαφόρων κολεγίων θα εκτοπίσει από την αγορά εργασίας πολλούς πτυ­χιούχους. Η «εξαγωγή» εγκεφάλων θα λάβει τη μορφή χιονοστιβάδας. Οι πε­ρικοπές στο μισθολογικό κόστος (750 εκατ. το 2011, επιπλέον 600 εκατ. το 2012, 448 εκατ. το 2013, 306 εκατ. το 2014 και 71 εκατ. το 2015), η αύξη­ση των ωρών εργασίας, η μείωση των υπερωριών των επ’ αμοιβή επιτροπών και συμβουλίων, των επιδομάτων και bonus, των συμβασιούχων κατά 50% το 2011 και επιπλέον κατά 10% το 2012, το πάγωμα της αυτόματης ωρί­μανσης, η νέα μισθολογική κλίμακα, η εισαγωγή της μερικής απασχόλησης, της άδειας άνευ αποδοχών κ.λπ. στο Δημόσιο, η μείωση των εισακτέων σε στρατιωτικές και αστυνομικές σχολές, θα δημιουργήσουν πρόβλημα επιβίω­σης για όλους τους δημόσιους λειτουρ­γούς, αλλά και πρόβλημα λειτουργίας του κράτους.

Έπονται το πρόγραμμα ιδιωτικο­ποιήσεων των ΔΕΚΟ, οι συγχω­νεύσεις / κλείσιμο εκπαιδευ­τικών ιδρυμάτων και η μείωση των επιδοτήσεων, που συν τοις άλλοις θα στείλουν πολλούς εργαζομένους στην ανεργία. Ακολουθούν η περικοπή των κοινωνικών επιδομάτων, οι μειώσεις των βασικών συντάξεων του ΟΓΑ, αλ­λά και των κατώτατων συντάξεων των άλλων Ταμείων, οι αυξήσεις των ει­σφορών, η μείωση του αριθμού και του χρόνου των επιδομάτων ανεργί­ας, η παράταση σε 24 μήνες της μα­θητείας των νέων με μισθό κατώτε­ρο του κατώτατου, ο περιορισμός της χρηματοδότησης του ΝΑΤ, η αλλαγή σε ασφαλιστικές κατηγορίες, η μεί­ωση του εφάπαξ των υπαλλήλων στο Δημόσιο κατά 10% και στη ΔΕΗ κα­τά 15%, η μείωση επιχορήγησης στο ΤΑΠ-ΟΤΕ, περαιτέρω πλαφόν στις συ­ντάξεις γήρατος και αναπηρίας για μισθωτούς κάτω του 80% των μηνιαίων συντάξιμων αποδοχών, η ωρίμανση των συντελεστών για εργασία από 35 σε 40, η εισφορά των συνταξιούχων κάτω των 60 ετών, η ειδική εισφορά όλων των συνταξιούχων επικουρικής ασφάλισης, η πρόσθετη μηνιαία ει­σφορά των μηχανικών, εργοληπτών, υγειονομικών, νομικών κ.λπ.

Όλες οι αλλαγές στη συνάρτηση Ερ­γασιακού – Ασφαλιστικού που θεσπίστηκαν και έπονται, είναι μόνιμες υπό την ισχύ του Μνημονίου, αλλά και του νέου «Συμφώνου για το Ευρώ», όπως εύηχα μετονομάστηκε. Επομένως οι συν-Έλληνες, αντιμέτωποι πλέον με την κατάργηση όλων των εργασιακών και κοινωνικών κατακτήσεων, αλλά και του δημοκρατικού – συλλογικού κεκτημένου, γρήγορα θα συνειδητοποιήσουν ότι ο δρόμος αυτός της καταστροφής πρέπει να ανακοπεί πάση θυσία.