Γράφει ο
Νίκος Βασιλικός
Η κάθοδος των βαρβάρων
Να το καλοκαιράκι μας, ήλθε!
Να το καλοκαιράκι μας, ήλθε!
Περιμέναμε πώς και πώς να ανοίξουν οι καιροί, να δούμε το πρώτο κότερο που θα σηματοδοτούσε και την έλευση των τουριστών Ελλήνων και ξένων. Να δούμε την καλοκαιρινή κίνηση για να βγούν και τα σπασμένα του χειμώνα για τους μαγαζάτορες, να μείνουν και πέντε φράγκα για να κουτσοπεράσουν τον επόμενο χειμώνα.
Είναι πια γνωστό ότι το καλοκαίρι θα έχουμε λίγη φασαρία παραπάνω, λίγη κίνηση παραπάνω, έ, τι να κάνουμε τα έχει αυτά η εποχή και κάπου κάνουμε λίγη υπομονή παραπάνω.
Οι ξένοι μας, οι μη Έλληνες εννοώ, τους βλέπεις να περπατούν στο αριστερό μέρος του δρόμου σωστά όπως πρέπει να βαδίζει ο πεζός. Οι δικοί μας εκεί, τους μιλάς δεν τους μιλάς δεξιά θα περπατάνε, τους εξηγείς ότι πρέπει να βλέπεις το όχημα που έρχεται και όχι να του έχεις γυρισμένη την πλάτη, τίποτα αυτό που θέλει αυτός!Του έχει μείνει από παιδί, είναι βιώματα αυτά. Με το δεξί χεράκι θα τρώς, με το δεξί χεράκι θα γράφεις, δεξιά θα ψηφίζεις! Έ! Τι να σου κάνει; Του έμεινε, όλα δεξιά!
Έρχεται ο ξένος, ακόμα και ο Ιταλός που λένε ότι είμαστε ίδιοι, φέρνει το τροχόσπιτό του και ρωτά που μπορεί και που επιτρέπεται να πάει να κάνει κάμπινγκ, ο Έλληνας θα πάει όπου του γουστάρει θα παρκάρει ή θα κατασκηνώσει, άντε εσύ να τον πείσεις ότι αυτό που κάνει είναι λάθος!
Έρχονται στις παραλίες μας, ο Δήμος έχει φροντίσει να χαράξει κίτρινη γραμμή που απαγορεύεται το παρκάρισμα, ο ξένος αφού έχει κάνει στην άκρη του δρόμου και βγάλει από το αυτοκίνητό του ότι χρειάζεται πηγαίνει στο δημοτικό πάρκινγκ και αφήνει το όχημά του. Ο Ελληναράς θα σταματήσει στη μέση του δρόμου θα αρχίσει να κατεβάζει γυναίκα, παιδιά, κουβαδάκια, σαμπρέλες, ρακέτες, ομπρέλες, καρέκλες, ταπεράκια με κεφτέδες και την πεθερά με το καπέλο το ψάθινο. Αν τολμάς μίλα του, θα περιμένεις περίπου ένα 10λεπτο και αν τολμήσεις να πεις κάτι θα πεταχτεί η πεθερά και τότε δεν σε σώζει τίποτα. Καλλίτερα να φας ένα μαγκάλι κάρβουνα παρά να μπλέξεις με το στόμα της.
Έρχεται ο ξένος, ακόμα και ο Ιταλός που λένε ότι είμαστε ίδιοι, φέρνει το τροχόσπιτό του και ρωτά που μπορεί και που επιτρέπεται να πάει να κάνει κάμπινγκ, ο Έλληνας θα πάει όπου του γουστάρει θα παρκάρει ή θα κατασκηνώσει, άντε εσύ να τον πείσεις ότι αυτό που κάνει είναι λάθος!
Έρχονται στις παραλίες μας, ο Δήμος έχει φροντίσει να χαράξει κίτρινη γραμμή που απαγορεύεται το παρκάρισμα, ο ξένος αφού έχει κάνει στην άκρη του δρόμου και βγάλει από το αυτοκίνητό του ότι χρειάζεται πηγαίνει στο δημοτικό πάρκινγκ και αφήνει το όχημά του. Ο Ελληναράς θα σταματήσει στη μέση του δρόμου θα αρχίσει να κατεβάζει γυναίκα, παιδιά, κουβαδάκια, σαμπρέλες, ρακέτες, ομπρέλες, καρέκλες, ταπεράκια με κεφτέδες και την πεθερά με το καπέλο το ψάθινο. Αν τολμάς μίλα του, θα περιμένεις περίπου ένα 10λεπτο και αν τολμήσεις να πεις κάτι θα πεταχτεί η πεθερά και τότε δεν σε σώζει τίποτα. Καλλίτερα να φας ένα μαγκάλι κάρβουνα παρά να μπλέξεις με το στόμα της.
Το αυτοκίνητο φυσικά θα μείνει εκεί, στην άκρη όμως, γι΄αυτό σταματήσαμε στη μέση του δρόμου μη τυχόν και η “μαμά” παραπατήσει και πλακώσει κανένα λουόμενο! Κατά την αποχώρηση από την παραλία τα ίδια, μόνο που έχουν αφήσει κάτι χαρτάκια από παγωτά, κάτι χαρτοπετσέτες, μερικά κουτιά μπύρας και αναψυκτικών και την πάνα του μικρού που περιέχει την εκτίμησή του για τον κόσμο που ήρθε να ζήσει. Εδώ που τα λέμε φταίει λίγο και η Δημοτική αστυνομία. Του έβαλες ευγενικά ένα χαρτάκι που τον ενημερώνεις ότι έχει παρκάρει παράνομα, βλέπεις ότι σε έχει εγγεγραμμένο στα παλαιότερα των υποδημάτων του, κόψε του λοιπόν μια κλήση να έχει να πορεύεται.
Να και οι καπεταναίοι του τρέιλερ! Σκάφος φουσκωτό με μηχανή 350 αλόγατα, γυαλιστερό και ύφος καπετάνιου που έχει φάει τους ωκεανούς με το κουτάλι. Ερώτηση του “καπετάνιου”:
- Καλά δεν έχετε γλίστρα εδώ να ρίξω το σκάφος;
-Θα πάτε εκεί κύριε και θα κάνετε τη δουλειά σας, μόνο σας παρακαλώ να βρείτε χώρο για το τρέιλερ.
Αφού λοιπόν πέσει το σκάφος στη θάλασσα θα πάει να δέσει όπου του καπνίσει. Μετά θα πάρει το τρέιλερ να το βάλει στην καλλίτερη περίπτωση στο πάρκινγκ και θα καλύψει τέσσερις θέσεις αυτοκινήτων μέχρι να φύγει, μετά από δέκα ή δεκαπέντε ημέρες.
Το σκάφος γυαλιστερό από τις αλοιφές και την περιποίηση και αρχίζουν οι ερωτήσεις:
- Καινούργιο είναι το σκάφος σας;
- Όχι το έχω πέντε χρόνια.
- Η μηχανή όμως πρέπει να είναι καινούργια.
- Όχι μαζί με το σκάφος την πήρα, δεν έχει πολλές ώρες λειτουργίας, περίπου δέκα ώρες.
Σκέψη: Καπετανάρα μου που τις έκανες στη λεωφόρο Βουλιαγμένης; να σε προσέχουμε μη τυχόν και βρεθούμε στη πλώρη σου!
Κάτι τέτοιοι κυκλοφορούν και έχουμε γεμίσει το αμπαράκι της βάρκας μας με σωσίβια, άγκυρες, πυροσβεστήρες, μπαλόνια και κάθε είδους άλλα φιρφιρικά.
Έρχονται και με τα σκάφη πολλοί. Ο ξένος μόλις αγκυροβολήσει και τακτοποιήσει το σκάφος του, θα βγει έξω κρατώντας την πλαστική σακούλα με τα σκουπίδια του για να τα πετάξει στον κάδο απορριμμάτων. Λίγους Έλληνες έχω δει να το κάνουν αυτό και ας είμαστε χώρα με ναυτική παράδοση.
Στα εστιατόρια το βραδάκι νωρίς θα δείς ξένους, είναι μαθημένοι να τρώνε έτσι για να προλάβουν να χωνέψουν και μετά να πάνε σε άλλα κέντρα διασκέδασης για ένα ποτό ή να καθίσουν εκεί και να πάρουν ένα ποτό ή καφέ. Η παραγγελία τους είναι μια φορά, σου λένε συνολικά τι θέλουν και δεν θα ξαναενοχλήσουν τον σερβιτόρο μέχρι να φύγουν εκτός αν θέλουν κάποιο ποτό. Ο Έλληνας πριν το ΔΝΤ ήταν πελάτης που αναστέναζαν τα πιάτα, αλλά και τα νεύρα σου να γίνονται χορδές για βιολί από τις απαιτήσεις και τις παραξενιές του. Πάντα η γυναίκα του μαγειρεύει καλλίτερα από ότι ο μάγειρας του μαγαζιού και ας είναι σεφ. Πάντα στα γεμιστά της μαμάς ήταν πιο σπυρωτό το ρύζι, άσχετα αν τρώμε σε fast food τα τελευταία πέντε χρόνια και η μαμά έχει αποδημήσει εις Κύριον εδώ και κάτι χρόνια.
Τρώνε λοιπόν στο εστιατόριο και απολαμβάνουν το δροσερό αεράκι του γιαλού.
Να και οι καπεταναίοι του τρέιλερ! Σκάφος φουσκωτό με μηχανή 350 αλόγατα, γυαλιστερό και ύφος καπετάνιου που έχει φάει τους ωκεανούς με το κουτάλι. Ερώτηση του “καπετάνιου”:
- Καλά δεν έχετε γλίστρα εδώ να ρίξω το σκάφος;
-Θα πάτε εκεί κύριε και θα κάνετε τη δουλειά σας, μόνο σας παρακαλώ να βρείτε χώρο για το τρέιλερ.
Αφού λοιπόν πέσει το σκάφος στη θάλασσα θα πάει να δέσει όπου του καπνίσει. Μετά θα πάρει το τρέιλερ να το βάλει στην καλλίτερη περίπτωση στο πάρκινγκ και θα καλύψει τέσσερις θέσεις αυτοκινήτων μέχρι να φύγει, μετά από δέκα ή δεκαπέντε ημέρες.
Το σκάφος γυαλιστερό από τις αλοιφές και την περιποίηση και αρχίζουν οι ερωτήσεις:
- Καινούργιο είναι το σκάφος σας;
- Όχι το έχω πέντε χρόνια.
- Η μηχανή όμως πρέπει να είναι καινούργια.
- Όχι μαζί με το σκάφος την πήρα, δεν έχει πολλές ώρες λειτουργίας, περίπου δέκα ώρες.
Σκέψη: Καπετανάρα μου που τις έκανες στη λεωφόρο Βουλιαγμένης; να σε προσέχουμε μη τυχόν και βρεθούμε στη πλώρη σου!
Κάτι τέτοιοι κυκλοφορούν και έχουμε γεμίσει το αμπαράκι της βάρκας μας με σωσίβια, άγκυρες, πυροσβεστήρες, μπαλόνια και κάθε είδους άλλα φιρφιρικά.
Έρχονται και με τα σκάφη πολλοί. Ο ξένος μόλις αγκυροβολήσει και τακτοποιήσει το σκάφος του, θα βγει έξω κρατώντας την πλαστική σακούλα με τα σκουπίδια του για να τα πετάξει στον κάδο απορριμμάτων. Λίγους Έλληνες έχω δει να το κάνουν αυτό και ας είμαστε χώρα με ναυτική παράδοση.
Στα εστιατόρια το βραδάκι νωρίς θα δείς ξένους, είναι μαθημένοι να τρώνε έτσι για να προλάβουν να χωνέψουν και μετά να πάνε σε άλλα κέντρα διασκέδασης για ένα ποτό ή να καθίσουν εκεί και να πάρουν ένα ποτό ή καφέ. Η παραγγελία τους είναι μια φορά, σου λένε συνολικά τι θέλουν και δεν θα ξαναενοχλήσουν τον σερβιτόρο μέχρι να φύγουν εκτός αν θέλουν κάποιο ποτό. Ο Έλληνας πριν το ΔΝΤ ήταν πελάτης που αναστέναζαν τα πιάτα, αλλά και τα νεύρα σου να γίνονται χορδές για βιολί από τις απαιτήσεις και τις παραξενιές του. Πάντα η γυναίκα του μαγειρεύει καλλίτερα από ότι ο μάγειρας του μαγαζιού και ας είναι σεφ. Πάντα στα γεμιστά της μαμάς ήταν πιο σπυρωτό το ρύζι, άσχετα αν τρώμε σε fast food τα τελευταία πέντε χρόνια και η μαμά έχει αποδημήσει εις Κύριον εδώ και κάτι χρόνια.
Τρώνε λοιπόν στο εστιατόριο και απολαμβάνουν το δροσερό αεράκι του γιαλού.
Υπάρχει χαλαρότητα γενικά σε κάθε κίνηση τους, άλλωστε διακοπές κάνουν. Τα παιδάκια του παίζουν πετώντας πετρούλες στη θάλασσα, αλλά πιο διασκεδαστικό είναι όταν ακούνε το θόρυβο που κάνει η πέτρα όταν πέφτει μέσα στη βάρκα ή στο τζάμι της καμπίνας της βάρκας. Αν μιλήσεις θα σου πει ο γονιός: -Σιγά μωρέ και τι έγινε; Σου έφαγε τη βάρκα; Όχι φίλε μου δεν μου έφαγε τη βάρκα, αλλά την άλλη φορά να αφήσω και εγώ τον δικό μου πιτσιρικά να σου πετάει πέτρες στο αυτοκίνητο. Εσύ έχεις αυτοκίνητο και εγώ έχω βάρκα, μέσον το ένα μέσον και το άλλο, μπογιά έχει το ένα ,μπογιά έχει και το άλλο, περιουσία το ένα, περιουσία και το άλλο.
Θα έλθει λοιπόν η ώρα να φύγουν οι επισκέπτες μας. Στο λιμάνι ένας χαμός, βλέπεις λοιπόν τον ξένο να περιμένει υπομονετικά και το μόνο που τον ανησυχεί είναι μη τυχόν και αργήσει το πλοίο και χάσει την πτήση του. Στον αντίποδα ο Έλληνας, στρατιωτική επιχείρηση! –Γυναίκα, εσύ με τα παιδιά θα πάτε γρήγορα να βρείτε θέσεις και να βάλετε τις τσάντες στα καθίσματα, η μαμά να κάνει ότι την πονά η μέση της για να βρει θέση και να μπορεί να ξαπλώσει.
Να λοιπόν το καράβι φάνηκε! Μάχη σώμα με σώμα, εκ του συστάδην, που μας έλεγαν στο στρατό! Ώχου μάνα μου τι κακό είναι αυτό; Αντί να πηγαίνεις, να σε πηγαίνουν! -Τάκη το παιδί! –Βρέ παλιάνθρωπε γιατί μου πιάνεις τον ποπό! –Πρόσεχε χριστιανέ μου, μου έβγαλες τη γόβα! -Τη τσάντα μου, τη τσάντα μου!
Πάει και αυτό το καλοκαίρι!
Μετά σου λέει ο άλλος “ Πάς μη Έλλην, βάρβαρος” , τότε έζησες προγονέ μου τότε τα έλεγες !
Θα έλθει λοιπόν η ώρα να φύγουν οι επισκέπτες μας. Στο λιμάνι ένας χαμός, βλέπεις λοιπόν τον ξένο να περιμένει υπομονετικά και το μόνο που τον ανησυχεί είναι μη τυχόν και αργήσει το πλοίο και χάσει την πτήση του. Στον αντίποδα ο Έλληνας, στρατιωτική επιχείρηση! –Γυναίκα, εσύ με τα παιδιά θα πάτε γρήγορα να βρείτε θέσεις και να βάλετε τις τσάντες στα καθίσματα, η μαμά να κάνει ότι την πονά η μέση της για να βρει θέση και να μπορεί να ξαπλώσει.
Να λοιπόν το καράβι φάνηκε! Μάχη σώμα με σώμα, εκ του συστάδην, που μας έλεγαν στο στρατό! Ώχου μάνα μου τι κακό είναι αυτό; Αντί να πηγαίνεις, να σε πηγαίνουν! -Τάκη το παιδί! –Βρέ παλιάνθρωπε γιατί μου πιάνεις τον ποπό! –Πρόσεχε χριστιανέ μου, μου έβγαλες τη γόβα! -Τη τσάντα μου, τη τσάντα μου!
Πάει και αυτό το καλοκαίρι!
Μετά σου λέει ο άλλος “ Πάς μη Έλλην, βάρβαρος” , τότε έζησες προγονέ μου τότε τα έλεγες !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η αποφυγή ύβρεων και αισχρολογίας είναι ο μόνος περιορισμός για την δημοσίευση των σχολίων σας.
Δεν λογοκρίνονται οποιαδήποτε σχόλια για τις απόψεις σας, τις ιδέες σας ή η γνώμη σας.
Μπορείτε να γράψετε ΟΤΙ ΘΕΛΕΤΕ