“Ο κήπος με τα χελιδόνια”

ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΤΙΣ 21:00 ΣΤΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΟ

“Ο κήπος με τα χελιδόνια”

κάντε κλικ στη φωτό για μεγέθυνση 

       Για κάποιους και στη Λέρο αλλά και έξω από αυτήν, τα άτομα που φιλοξενούνται στο κρατικό θεραπευτήριο ποτέ δεν ήταν ψυχασθενείς ή τρελοί όπως συνηθίζουν να λένε ακόμα και οι συγγενείς τους. Είναι ψυχούλες που βρέθηκαν κάτω από διάφορες συνθήκες μέσα σε αυτά τα ιδρύματα. Στον τόπο μας με απόφαση των τότε κυβερνώντων έφεραν αυτούς τους ανθρώπους και τους “αποθήκευσαν”, άσχετα αν μετά από τέσσερις δεκαετίες έκαναν τους ανήξερους και τους έφταιγαν οι “αγράμματοι” Λεριοί για τις συνθήκες που επικρατούσαν  στο χώρο. 

       Ποτέ κανείς, ενώ τους θεωρούσαν ψυχασθενείς δεν φρόντισε να δει τις ψυχές τους, τις ευαισθησίες τους που γι΄ αυτές θεωρήθηκαν τρελοί. 

      Ακόμα και σήμερα οι συγγενείς τους θεωρούν κατάρα για την οικογένειά τους, δεν εμφανίζονται ούτε στο θάνατό τους εκτός ελαχίστων περιπτώσεων. Όμως αν ασχοληθείς και πας πιο κοντά τους θα δεις μπροστά σου ψυχές γεμάτες ευαισθησίες, ψυχές που μέσα τους κουβαλάνε την απόρριψη, χαμένες αγάπες, χαμένα όνειρα, ίσως επειδή το μυαλό τους δούλευε διαφορετικά και όχι σύμφωνα με το κατεστημένο. Αυτοί είναι οι ελεύθεροι και ωραίοι, αυτοί είναι οι αιώνια φυλακισμένοι! Μία ποινή φυλάκισης τελειώνει κάποτε, μία φυλάκιση ψυχής δεν τελειώνει ποτέ!

       Φέτος η Θεατρική Ομάδα Λέρου τολμά να αγγίξει αυτό το θέμα με το έργο του Μπάμπη Τσικληρόπουλου “Ο κήπος με τα χελιδόνια”. Δυστυχώς ο συγγραφέας του έργου δεν πρόλαβε να δει την πρεμιέρα του έργου του, φεύγοντας ξαφνικά τον Μάρτιο από κοντά μας. Οι ερασιτέχνες ηθοποιοί, που κάποιοι εργάζονται στο χώρο του θεραπευτηρίου, αποδίδουν με πολύ όμορφο και πειστικό τρόπο τους ρόλους τους. Άλλωστε είναι πολλές οι παραστάσεις που έχουν δώσει από το 1989 και η εμπειρία τους είναι μεγάλη. 

       Δεν παύει κάθε έργο να έχει τις ιδιαιτερότητές του, πολύ δε περισσότερο ένα θεατρικό έργο με τέτοιο περιεχόμενο. Για να βγάλεις έναν τέτοιο χαρακτήρα θα πρέπει πρώτα να βρεις τον τρόπο σκέψης του που μόνο εύκολο δεν είναι. Θα πρέπει να σκεφτείς για ποιο λόγο σκέφτηκε έτσι, γιατί έχει αυτές τις εμμονές, γιατί συμπεριφέρεται έτσι. Τότε μόνο θα βγάλεις σωστά τον ρόλο και τα παιδιά της Θ.Ο.Λ το κατάφεραν. 

       Σίγουρα δεν είναι ένα έργο που θα βγάλει γέλιο, είναι ένα έργο προβληματισμού που φέρνει στην επιφάνεια την ψυχή του ανθρώπου,  επιβεβαιώνει αυτό που λένε ότι η γνώση από την τρέλα έχει μια διαχωριστική γραμμή όσο είναι μια κλωστή.

Σκηνοθεσία: Βίλλη Δεκούλη

Σκηνικά: Μάικλ Γουίντερς

Κοστούμια: Βίλλη Δεκούλη, Κλάρα Καραντάνη

Μουσική: Τάκης Φραγκούς

Φωτισμοί: Κώστας Δεκούλης

Σχεδίαση και κατασκευή δέντρου: Γιάννης Γκίζης, Ρένα Φιλιππίδου

Ηχος: Ειρήνη Ντινάκη

Υποβολείο: Ελενα Πεντζίκη

Εξώφυλλο προγράμματος, αφίσα: Γιάννης Γκίζης, Ρένα Φιλιππίδου

Φροντιστήριο: Ρένα Φιλιππίδου

Φωτογραφίες: Ουρανία Καραλή

Επιμέλεια προγράμματος: Βίλλη Δεκούλη

Τους ρόλους ερμηνεύουν οι ερασιτέχνες ηθοποιοί:

Σταύρος  Λευτέρης Διαμαντάρας

Δήμητρα  Βάσω καραντάνη

Μαρία  Κατερίνα Μιχαλόλια

Φρόσω  Φιλιώ Πιτταροκοίλη

Χαραλαμπάκης  Λεωνίδας Φώσκολος

Ζαμπέτας  Δημήτρης Καραντάνης

Ασθενής Α΄: Νίκη Ξένου

Ασθενής Β΄ : Φανή Ιωαννίδου

Ασθενής Γ΄: Βασιλεία Αρχοντούλη

Ασθενής Δ΄: Βίκυ Διαμαντάρα  

Οι παραστάσεις είναι στις 4,5 και 6 Αυγούστου στο κινηματοθέατρο στο Λακκί με ώρα έναρξης 9 μ.μ.