Δύο ΜΟΝΟ είναι τα πολιτεύματα: Ολιγαρχία και Δημοκρατία. Ο σοσιαλισμός και ο καπιταλισμός δεν είναι πολιτεύματα, είναι οικονομικές “διαρρυθμίσεις”.

       Ένα από τα καλύτερα και σημαντικότερα κείμενα που κυκλοφορούν το τελευταίο διάστημα στο Intrnet από πολλές απόψεις

Μάκης Αρμενιάκος

πηγή:olympia.gr

Δύο ΜΟΝΟ είναι τα πολιτεύματα: Ολιγαρχία και Δημοκρατία. Ο σοσιαλισμός και ο καπιταλισμός δεν είναι πολιτεύματα, είναι οικονομικές “διαρρυθμίσεις”.

Να τι λέει η ελληνική wikipedia στο λήμμα πολίτευμα

Με το όρο πολίτευμα ή πολιτικό σύστημα εννοείται το σύνολο των θεσμών, σύμφωνα με τους οποίους κυβερνάται ένα κράτος ή μια πολιτεία. Σε ό,τι αφορά το συνταγματικό δίκαιο είναι η ιδιάζουσα τάξη, σύμφωνα με την οποία η εκάστοτε πολιτεία ρυθμίζει την οργάνωση της εξουσίας και η θέση των πολιτών μέσα σε αυτή την τάξη. Ένας κάπως διαφορετικός -αλλά ισχύων- ορισμός για το πολίτευμα είναι το σύνολο των κανόνων που καθορίζουν ποια είναι τα άμεσα όργανα της πολιτείας, τον τρόπο εκλογής τους, τις μεταξύ τους σχέσεις και τον κύκλο αρμοδιότητάς τους, όπως επίσης και τη σχέση των ατόμων προς την πολιτική εξουσία.

Ουσιαστικά τα πολιτεύματα είναι δύο: Η ολιγαρχία και η δημοκρατία.

Το κριτήριο είναι ο αριθμός αυτών που παίρνουν τις πολιτικές αποφάσεις. Αν τις παίρνουν ΟΛΟΙ οι πολίτες είναι δημοκρατία. Αν τις παίρνουν λιγώτεροι είναι ολιγαρχία. Και η μοναρχία, η βασιλεία δηλαδή, μια παραλλαγή της ολιγαρχίας είναι.

Γίνεται ένας μεγάλος αγώνας, εδώ και πάρα πολύ καιρό, ώστε να μας πείσουν πως ο σοσιαλισμός και ο καπιταλισμός είναι πολιτεύματα. ΔΕΝ είναι πολιτεύματα. Είναι απλώς “οικονομικές διαρρυθμίσεις“.

Και ο σοσιαλισμός και ο καπιταλισμός όποτε και όπου εφαρμόστηκαν χρησιμοποίησαν μια παραλλαγή της ολιγαρχίας: τον κοινοβουλευτισμό. Ο σοσιαλισμός και ο καπιταλισμός χρησιμοποιούν το ίδιο πολίτευμα αποκλειστικά: τον κοινοβουλευτισμό.

Κοινοβουλευτισμός σημαίνει: επαγγελματίες αντιπρόσωποι-βουλευτές ΜΑΚΡΑΣ θητείας που επιτρέπεται να επανεκλέγονται συνεχόμενα και που σχηματίζουν μία επαγγελματική νομοθετική ομάδα-διμοιρία πεζοναυτών που υπακούει τυφλά στον απόλυτο αρχηγό-αυτοκράτορα, δηλαδή τον αρχηγό του κόμματος-πρωθυπουργό, ο οποίος ΔΙΟΡΙΖΕΙ και την κεφαλή της δικαστικής εξουσίας (την ηγεσία των τριών ανώτατων δικαστηρίων στην χώρα μας). Για να ολοκληρωθεί ο ολιγαρχικός εφιάλτης.

Αμα αυτό δεν είναι ολιγαρχία, ε τότε να καταργήσουμε την λέξη.

Με κοινοβουλευτισμό (δηλ. αντιπρόσωποι με μακρές θητείες κλπ κλπ) λειτουργούν: η βουλή, οι δήμοι, τα σωματεία, τα δεκαπενταμελή των σχολείων (να μαθαίνουν από μικρά), και κάθε σύλλογος ή όμιλος φυσιολατρικός, πολιτιστικός ή μοτοσυκλετιστικός.

“Δημοκρατία” παντού και πουθενά δημοκρατία. Ούτε που υποψιάζεται ο μέσος πολίτης ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Κι ενώ ΔΕΝ το υποψιάζεται τι είναι η δημοκρατία, βλέποντας αυτό το χάλι που του παρουσιάζουν για δημοκρατία, έχει αρχίσει και πείθεται, αυτός ο μέσος πολίτης, πως αυτό που ζει δεν είναι δημοκρατία. Γι’ αυτό βγαίνει στις πλατείες αγανακτισμένος και ζητάει: “Πραγματική Δημοκρατία Τώρα”.

Οι ολιγαρχικοί θα αντεπιτεθούν. Να είστε σίγουροι πως θα το κάνουν. Ο μεγάλος κίνδυνος για τους ολιγαρχικούς ΔΕΝ είναι κάποια ιστολόγια που βρίζουν και κάνουν διάφορες ασχήμιες. Και μην ακούτε τον υπουργό της ολιγαρχίας και τις προφάσεις του για τον νέο νόμο φίμωσης των ιστολογίων που ετοιμάζει (δείτε και με ποιους κιόλας ως νομο-παρασκευαστές, αυτούς που οι ίδιοι ο ολιγαρχικοί διόρισαν στις θέσεις εξουσίας που κατέχουν).

Ο μεγάλος κίνδυνος για τους ολιγαρχικούς είναι τα ιστολόγια που διαδίδουν την δημοκρατία. Αυτά είναι ο θανάσιμος κίνδυνος για την ολιγαρχία του κοινοβουλευτισμού. Και αυτά θα προσπαθήσουν να φιμώσουν. Να τα εξοντωσουν. Και φυσικά, άμα τα πράγματα παραζορίσουν, θα τους (μας) μαζέψουν όλους μέσα, και θα βρουν και μια ωραία δικαιολογία. Καμμία αμφιβολία. Ετσι γίνεται πάντα. Διότι το να διαδίδεις στον λαό τι είναι και τι ΔΕΝ είναι δημοκρατία, είναι έγκλημα.

Το να κάνεις κόμμα επιτρέπεται. Το να διαδώσεις την δημοκρατία απαγορεύεται.

Πριν όμως οι ολιγαρχικοί περάσουν στο τελικό στάδιο, της κατά μέτωπον επίθεσης, θα πάρουν πολλά άλλα μέτρα. Ενα από αυτά θα είναι αυτό το νομοσχέδιο που ετοιμάζει αυτός ο υπουργός που οι ολιγαρχικοί ανέσυραν από την ναφθαλίνη.

Αλλά θα εξαπολύσουν και ιδεολογική επίθεση. Θεωρητική. Καμμία αμφιβολία και γι’ αυτό. Θα βάλουν τα παπαγαλάκια τους, μορφωμένους, δημοσιογράφους, πανεπιστημιακούς, ειδικούς και πολιτειολόγους, να κάνουν εκπομπές, να γράφουν κείμενα, να κάνουν ομιλίες και συνέδρια όπου θα ισχυρίζονται χίλια δυο εναντίον της δημοκρατίας και υπέρ της ολιγαρχίας του κοινοβουλευτισμού. Ηδη άρχισαν.

Ενα επιχείρημά τους που διάβασα τελευταία είναι πως “η συνέλευση των πολιτών, είναι προφανώς ανέφικτη στα σημερινά εθνικά κράτη, πρώτιστα για γεωγραφικούς και πληθυσμιακούς λόγους”. Μη γελάτε!

Και τα λένε αυτό ειδικοί πολιτειολόγοι που θα έπρεπε, λόγω και συνάφειας επιστημονικής, να ξέρουν τουλάχιστον τι είναι το Δίκτυο Περικλής, και που στο κάτω κάτω υπάρχει εδώ και 20 ολόκληρα χρόνια. Και το κρύβουν. Και καμώνονται πως δεν βλέπουν πως η κοινωνία είναι ΗΔΗ δικτυωμένη γενικώς. Καλωδιωμένη. Με 10 gadgets ο καθένας στην τσέπη κυκλοφορεί. Και στο μόνο που ΔΕΝ είναι δικτυωμένη είναι στην λήψη, εφαρμογή και επιτήρηση των πολιτικών αποφάσεων. Στο μόνο…

Ο καπιταλισμός μέσω των ΑΤΜ των τραπεζών δίνει πρόσβαση στο φετίχ του, το χρήμα, μέσω μιας απλής πλαστικής κάρτας. Στα προπατζίδικα οι τζογαδόροι παίζουν καθημερινά on-line ΚΙΝΟ και χίλια δυο σε όλη την ελλάδα και την Κύπρο. On-line.

Στο τέλος θα μείνει το μόνο πράγμα που θα το κάνουμε χειρόγραφα να είναι οι εκλογές. Και πάντα ανά 4 χρόνια. Ολα τα άλλα θα έχουν μηχανογραφηθεί. Και οι ειδικοί τους, οι άνθρωποί τους, οι επιστήμονές τους, οι δημοσιογράφοι τους, θα κάνουν οτι δεν τα βλέπουν και δεν τα ξέρουν.

Ενα άλλο που ισχυρίζονται είναι η “τεχνική αναρμοδιότητα” του απλού πολίτη, η οποία λένε δεν θα του επιτρέπει να πάρει τις σωστές αποφάσεις για διάφορα τεχνικά ζητήματα και άρα χρειάζονται επαγγελματίες πολιτικοί.

Δηλαδή θέλουνε να πειστούμε πως η διακυβέρνηση, η νομοθεσία και η απονομή δικαιοσύνης είναι ΤΕΧΝΙΚΟ ζήτημα. Και όχι ΠΟΛΙΤΙΚΟ ζήτημα. Και άρα απαιτούνται επαγγελματίες. Γι’ αυτό και σιγά σιγά μεταφέρουν και τμήματα της εξουσίας στον ιδιωτικό τομέα. Σε λίγο θα ισχυριστούν πως ως κοινωνίες χρειαζόμαστε ειδικούς της εξουσίας, όπως ο δικαστής Ντρεντ.

Λεφτά έχουν. Μέσα έχουν. Ανθρώπους έχουν. Εξουσία έχουν.

Και νομίζουν οτι στο τέλος θα βγουν νικητές. Αλλά κάνουν λάθος.

Οτι κάνουν το κάνουν για να παρατείνουν την παραμονή τους στην εξουσία. Στην ολιγαρχική τους εξουσία που μας πίνει το αίμα αιώνες. Και για να μην περάσει ποτέ η εξουσία στον λαό. Τον μόνο φυσικό ιδιοκτήτη της εξουσίας.

Θραξ Αναρμόδιος

ΥΓ. Αλλά η αγωνία για το τέλος τους που πλησιάζει έχει ήδη αρχίσει…

Τα βήματα

Σ’ εβένινο κρεββάτι στολισμένο

με κοραλλένιους αετούς, βαθυά κοιμάται

ο Νέρων — ασυνείδητος, ήσυχος, κ’ ευτυχής·

ακμαίος μες στην ευρωστία της σαρκός,

και στης νεότητος τ’ ωραίο σφρίγος.

Αλλά στην αίθουσα την αλαβάστρινη που κλείνει

των Αηνοβάρβων το αρχαίο λαράριο

τι ανήσυχοι που είν’ οι Λάρητές του.

Τρέμουν οι σπιτικοί μικροί θεοί,

και προσπαθούν τ’ ασήμαντά των σώματα να κρύψουν.

Γιατί άκουσαν μια απαίσια βοή,

θανάσιμη βοή την σκάλα ν’ ανεβαίνει,

βήματα σιδερένια που τραντάζουν τα σκαλιά.

Και λιγοθυμισμένοι τώρα οι άθλιοι Λάρητες,

μέσα στο βάθος του λαράριου χώνονται,

ο ένας τον άλλονα σκουντά και σκουντουφλά,

ο ένας μικρός θεός πάνω στον άλλο πέφτει

γιατί κατάλαβαν τι είδος βοή είναι τούτη,

τάνοιωσαν πια τα βήματα των Εριννύων.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης