Ολοκληρωτικός παραλογισμός: Οτι κι αν συμβεί ο “Γιώργος μας σώζει”!

       Παρακολουθώ εκατοντάδες blog με απίστευτο αριθμό αναρτήσεων και πολλές φορές τώρα τελευταία δεν ξέρω τι να αναρτήσω!

       Κόπωση; περίπου 1 χρόνος και 1700 + αναρτήσεις!

       Όχι, σίγουρα όχι.

       Ο λόγος είναι ότι πλέον δεν έχουμε τίποτε επί της ουσίας να προσθέσουμε!

       Η εφαρμογή του εγκληματικού σχεδίου για τα όσα συμβαίνουν από τους επικυρίαρχους, με τον διακοσμητικό ΓΑΠ στην βιτρίνα να παριστάνει τον πρωθυπουργό, είναι πλέον κοινή πεποίθηση!

       Ο ρόλος της αντιπολίτευσης, των ΜΜΕ, της Αστυνομίας, των κουκουλοφόρων και όλων όσων συμμετέχουν στο παιχνίδι, έχει πλέον αποκαλυφθεί πλήρως και ελλείψει μιας πειστικής εναλακτικής λύσης μέσα από το λαό για τη διέξοδο καθιστά την όποια ανάρτηση μη ελκυστική.

       Αφού λοιπόν αναμασάμε επί της ουσίας τα ίδια πράγματα, το ενδιαφέρον εστιάζεται στον τρόπο, την φαντασία και την ευρηματικότητα που αυτές παρουσιάζονται σε ένα άρθρο η μια ανάρτηση.

       Η ανάρτηση που ακολουθεί, αν μη τι άλλο, έχει ένα ξεχωριστό τρόπο να περιγράψει την τρέλα, την γελοιότητα και την ασυναρτησία, που ευθύνονται κατά κύριο λόγο στην απίστευτη αναξιοπιστία και ανυποληψία της κυβέρνησης και της πολιτικής γενικότερα.

Μάκης Αρμενιάκος    

πηγή:olympia.gr

Ολοκληρωτικός παραλογισμός: Οτι κι αν συμβεί ο “Γιώργος μας σώζει”!

Γράφει ο Βασίλης Νικολόπουλος.

Πρέπει να αυξηθούν οι μισθοί; Ο ΓΑΠ σώζει τη χώρα δια της τόνωσης της κατανάλωσης.
Πρέπει να μειωθούν οι μισθοί; Ο ΓΑΠ πάλι σώζει τη χώρα δια της λιτότητας.
Πρέπει να μην πάμε στο ΔΝΤ; Ο ΓΑΠ σώζει τη χώρα αφού “λεφτά υπάρχουν” και το “ΔΝΤ καταστρέφει τις χώρες στις οποίες πηγαίνει”.

Πρέπει να πάμε στο ΔΝΤ; Ο ΓΑΠ πάλι σώζει τη χώρα αφού το ΔΝΤ έχει την τεχνογνωσία για την ανόρθωση της οικονομίας μας.

Πρέπει οπωσδήποτε να μην πτωχεύσουμε; Ο ΓΑΠ σώζει τη χώρα από ένα πιστωτικό γεγονός και την κατάρρευση τραπεζών και ασφαλιστικών ταμείων.
Πρέπει οπωσδήποτε να πτωχεύσουμε; Ο ΓΑΠ πάλι σώζει τη χώρα δια της “ελάφρυνσης του χρεους”, της μείωσης των τοκοχρεολυσίων και της τιμωρίας των τραπεζίτων.
Πρέπει να μην πουλήσουμε τη δημόσια περιουσία; Ο ΓΑΠ σώζει τη χώρα από την απώλεια έλεγχου σε 
στρατηγικούς τομείς.
Πρέπει να ξεπουλήσουμε τη δημόσια περιουσία; Ο ΓΑΠ πάλι σώζει τη χώρα μέσω των ιδιωτικοποιήσεων.
Πρέπει να μην δεχθούμε επίτροπους στα υπουργεία; Ο ΓΑΠ σωζει τη τιμή της χώρας και αρνείται “μπάστακες στα υπουργεία”.
Πρέπει να δεχθουμε επιτρόπους στα υπουργεία; Ο ΓΑΠ πάλι σώζει την χώρα απευθύνοντας ο ίδιος πρόσκληση για μόνιμη επιτήρηση.
Έχουμε καταλάβει πως ότι κι αν γίνει ο Γιώργος μας “σώζει”;;;;;
Εχουμε καταλάβει ότι υπάρχει ένα σύστημα εξουσίας που αποδίδει παράλογες σωτηριολογικές ιδιότητες στις όποιες αποφάσεις του ηγέτη του;
Τι σημαίνει αυτο;
1) Δεν υπάρχει σχέδιο. Το μόνο σχέδιο που υπάρχει είναι η παρουσίαση της πραγματικότητας και των αποφάσεων των άλλων ως μέρος ενός “εθνικού σχεδιου”….Γι αυτό ότι κι αν γίνει τα παπαγαλάκια πανηγυριζουν….Το μόνο σχέδιο που υπάρχει είναι η επικοινωνιακή διαχείριση της κρίσης βάσει του “ότι κι αν γίνει ο Γιώργος μας σώζει”. Γι αυτό και η σύσκεψη με τους νταβατζήδες- καναλαρχες σε μια ακόμη προσπάθεια εμφάνισης της ολέθριας πτώχευσης ως “εθνικής επιτυχιας”…Κι αν η πραγματικότητα είναι κακή τόσο χειρότερα για την πραγματικότητα….

2) Έχουμε ενα καθεστώς που έχει αποκτήσει ολοκληρωτικά χαρακτηριστικα ( τουλάχιστον στο επίπεδο του διαλόγου με την κοινωνία)…Καμια άλλη αναλόγια δεν υπάρχει όπου ότι κι αν γίνει ο ηγέτης σε σώζει παρά μόνο σε δικτατορικά καθεστωτα.Οταν το παράλογο εγκαθίσταται στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής και ο λόγος της εξουσίας πραγματικά ισοπεδώνει τη σκέψη τότε ο ολοκληρωτισμός είναι πια γεγονός.

Αλλά τι ανησυχούμε;;;
Αφού ο Γιώργος μας “σώζει” με ότι κι αν συμβεί, τότε ότι κι αν συμβεί εμείς σίγουρα θα σωθούμε!
Κοιτά σε τι συμπεράσματα μας οδηγεί ο παραλογισμός μιας ολοκληρωτικής εξουσίας!

ΥΓ: Μετά την πτώχευση η επομενη μεγάλη “εθνική επιτυχία”, που θα κληθούμε να πανηγυρίσουμε απο το σύστημα της κλεπτοκρατίας και των νταβατζήδων, θα είναι η “έξοδος απο το ευρώ” αφού πρώτα διαγράψει και αυτή την πορεία της ως εκβιασμός για την λήψη νέων μέτρων.-