Ο Σαμαράς, η τρόικα και η …πόρτα

       Το λογικό και το εύκολο θα ήταν, έχοντας εκτεθεί εναντίον της  κυβέρνησης (λέμε τώρα) και του μνημονίου, να εκθειάζω την ΝΔ και τον Αντώνη Σαμαρά και να είμαι αρεστός στους ανθρώπους που τον υποστηρίζουν, και είναι πιο κοντά στο blog, και που είναι όλοι φίλοι και γνωστοί, όμως δεν το έκανα, δεν το κάνω και δεν θα το κάνω, εως ότου πεισθώ ότι αποτελεί μια πραγματική λύση.

       Έχω γράψει ότι θεωρώ συνυπεύθυνους για την καταστροφή της χώρας όλη την αντιπολίτευση και προσχηματικές τις διαφωνίες του Αντώνη Σαμαρά με την κυβέρνηση.

       Όσο ο Αντώνης Σαμαράς δέχεται και αναγνωρίζει τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης του  ΠΑΣΟΚ και τους στόχους της τρόικα, αλλά θέλει να επαναδιαπραγματευθεί τον τρόπο επίτευξης τους, δεν μπορεί να πείσει και να καρπωθεί τη στήριξη του κόσμου που εγκατέλειψε  μεν το ΠΑΣΟΚ αλλά γυρνάει την πλάτη σε όλο το πολιτικό σύστημα.

       Ας μην ξεχνάμε ότι σήμερα, τώρα, η τρόικα στη προσπάθεια της να δεσμεύσει τις επόμενες κυβερνήσεις, εκμεταλλευόμενη την προθυμία και την απουσία ικανότητας ή θέλησης διαπραγμάτευσης της κατοχικής κυβέρνησης, καταρτίζει δεσμευτικούς προϋπολογισμούς εως και το 2014! μειώνοντας τα περιθώρια ελιγμών και αλλαγής πολιτικής της όποιας συμβατικής  κυβέρνησης διαδεχθεί την σημερινή.

       Μέσα σε αυτό το θολό τοπίο, αυτή η ανάρτηση με το κείμενο που ακολουθεί, προσθέτει μια νέα εκδοχή για τη στρατηγική του Σαμαρά που πρέπει να ληφθεί υπόψιν, έστω και με τις λιγοστές αλλά υπαρκτές πιθανότητες (όποιος καεί από το χυλό...) να είναι αληθηνές.

Μάκης Αρμενιάκος   

πηγή:olympia.gr

Ο Σαμαράς, η τρόικα και η …πόρτα

Γράφει ο Ιάσων Κιανός

Αυτό το Σαββατοκύριακο ο κ. Χαρβαλιάς, από όσο γνωρίζω στενός συνεργάτης του Αντώνη Σαμαρά, δημοσίευσε ένα άρθρο του στο Antinews και στον “Τύπο της Κυριακής“ με τίτλο “Αν εμείς αποφασίσουμε να πεθάνουμε, η Ευρώπη θα ματώσει”.

Kαι μόνο ο τίτλος και η χρονική στιγμή συγγραφής του άρθρου δείχνουν σαφώς ότι το άρθρο γράφτηκε ως μία πρώτη ανεπίσημη απάντηση του Σαμαρά προς διάφορους δημοσιογραφικούς τσάτσους του συστήματος οι οποίοι από παράθυρα και ραδιόφωνα θέτουν επιτακτικά το ηλίθιο ερώτημα:

“Θα πρέπει να μας ξεκαθαρίσει ο Σαμαράς τι θα κάνει αν φάει πόρτα από την Τρόικα στο αίτημα του για επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου”.

Το αναφέρω όπως ακριβώς το άκουσα στο ραδιόφωνο του Real FM από δημοσιογράφο που πρόσφατα έφαγε ο ίδιος πόρτα από το αναγνωστικό κοινό με αποτυχία της νέας του εφημερίδας και κατέληξε υπάλληλος του Χατζηνικολάου.
Αλλά τις τελευταίες 1-2 εβδομάδες το ερώτημα αυτό το θέτει πολύ έντονα και με περισσή υποκρισία όλος ο γνωστός δημοσιογραφικός συρφετός. Θα ήθελα επ’ αυτού να παρατηρήσω τα εξής:

1. Κατ αρχάς η Τρόικα δεν είναι παρά απλοί τεχνοκράτες υπάλληλοι της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ. Ο Σαμαράς προφανώς δεν θα κάτσει να διαπραγματευτεί με αυτούς. Η διαπραγμάτευση θα είναι με τους οργανισμούς που αυτοί εκπροσωπούν, και κυρίως με ΕΕ και ΕΚΤ, και όντας πολιτική διαπραγμάτευση θα φροντίσει να την κάνει στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο… Κατά συνέπεια η συζήτηση για το τι θα κάνει η Τρόικα κλπ είναι μάλλον ερωτήσεις ανόητων και οφείλεται προφανώς στο ότι κάποιοι στην χώρα μας έχουν ήδη αποδεχτεί τον ρόλο δούλου και για την τρόικα τον ρόλο της Κομαντατούρ.

2. Επί της ουσίας του ερωτήματος ζητούν ο Σαμαράς να βγάλει ανακοίνωση με την οποία μεταξύ άλλων να ενημερώσει και την ίδια την Τρόικα και τα αφεντικά τους για το τι χαρτιά θα τραβήξει αν του αρνηθούν διαπραγμάτευση. Ποιος στρατηγός πριν την μάχη στέλνει τα εναλλακτικά του σχέδια στον αντίπαλο στρατηγό;;; Θα πρέπει να είναι ανόητος. Οι ίδιοι θέτοντας την ερώτηση τελικά για ποιον στρατηγό “δουλεύουν”;;;

3. Το ερώτημα έχει και μία άλλη πονηρή διάσταση. Μία δημόσια ανακοίνωση του Σαμαρά για το τι θα κάνει αν “φάει πόρτα” από την Τρόικα, δεν λειτουργεί μόνο ως έγκαιρη πληροφόρηση των ξένων ώστε να λάβουν μέτρα από τώρα για το συμφέρον τους, αλλά ταυτόχρονα λειτουργεί και ως δέσμευση του Σαμαρά ώστε αύριο να είναι δεμένος και να μην μπορεί να ελιχθεί και με άλλα καλύτερα χαρτιά για το καλό της χώρας, χαρτιά που θα έχουν προκύψει μέχρι την στιγμή της διαπραγμάτευσης και τα οποία σήμερα δεν είναι ορατά, ή δεν είναι ώριμα, ή δεν έχουν επιδιωχθεί….

4. Το να λέει κανείς ότι οι ξένοι θα αρνηθούν διαπραγμάτευση αυτό σημαίνει ότι υποκριτικά κάνουν πως δεν ξέρουν τα χαρτιά που έχει ήδη στα χέρια της η Ελλάδα, όταν ακόμα και οι ίδιοι οι Γερμανοί πλέον τα παραδέχονται, τα γράφουν και τα τρέμουν…. Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι ότι δεν έχει δύναμη, και διαπραγματευτικά ατού. Το πρόβλημά της είναι ότι δεν έχει σήμερα έναν Πατριώτη Ηγέτη για να τα αξιοποιήσει για το καλό της Πατρίδας. Αντίθετα, αυτό το ******* που παριστάνει τον πρωθυπουργό κάνει ότι μπορεί για να καίει τα όποια χαρτιά έχει η χώρα, σαν ένας κοινός ρ******.

5. Όσο περνάει ο καιρός αποδεικνύεται όλο και περισσότερο το αδιέξοδο της πολιτικής των ανδρείκελων. Αυτό ενισχύει μεν την επιχειρηματολογία υπέρ μιας επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου, αλλά υπάρχουν και κάποιες άλλες παράμετροι που κάνει τον χρόνο να μετρά εις βάρος της.

5α) Εδώ και 2 χρόνια ότι γίνεται είναι μόνο για να κερδίσουν χρόνο οι ξένοι τραπεζίτες, κυρίως γάλοι και γερμανοί, και να ξεφορτωθούν τα Ελληνικά ομόλογα στην ΕΚΤ, ενώ παράλληλα να αυξάνει το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ. Γι αυτό οι Γερμανοί απένειμαν και βραβείο στον ΓΑΠ που ως κοινός προδότης καίει ένα από τα πιο δυνατά χαρτιά της Ελλάδας για να σώσει Γερμανούς τραπεζίτες. Αν την εποχή που θα ζητήσει ο Σαμαράς επαναδιαπραγμάτευση οι γερμανοί τραπεζίτες έχουν πλέον μικρή έκθεση σε τοξικά Ελληνικά ομόλογα τότε ένα χαρτί της Ελλάδας θα έχει καεί.

5β) Όσο παραπαίει η κυβέρνηση των ανδρείκελων και φαίνεται ότι αύριο οι ξένοι θα έχουν να κάνουν με τον Σαμαρά, διαπιστώνω μία προσπάθεια να κλείσουν γρήγορα οι αλλαγές εκείνες που “κλειδώνουν” την χώρα ως αποικία του Γερμανικού κεφαλαίου, προκειμένου να έχουν δεμένα τα χέρια του Σαμαρά αύριο. Επομένως μία επαναδιαπραγμάτευση ίσως δεν θα είναι μία συζήτηση μεταξύ «φίλων ευρωπαίων» κλπ κλπ, αλλά να οδηγηθεί στα άκρα. Ο Σαμαράς ίσως θα αναγκαστεί να παίξει πιο σκληρό πόκερ και με χαρτιά όχι μόνο οικονομικά…

Τα πράγματα αγριεύουν πολύ και ο Σαμαράς σύντομα θα βρεθεί σε σταυροδρόμι.

Ο ένας δρόμος θα είναι να σκύψει το κεφάλι στο άπληστο διεθνές τοκογλυφικό τραπεζικό κεφάλαιο λειτουργώντας ως πολιτική ρεζέρβα του συστήματος, αναλωνόμενος σε “διαπραγμάτευση” που θα αποσκοπεί στο να “στρογγυλέψει το μνημόνιο” και να το κάνει πιο “εύπεπτο”.

Ο άλλος δρόμος θα είναι να κινητοποιήσει όλες τις δυνάμεις του Ελληνισμού μέσα και έξω από την χώρα σε έναν αγώνα “υπέρ βωμών και εστιών” για την σωτηρία της Πατρίδας συγκρουόμενος με το Δ Ράιχ, δημιουργώντας νέες συμμαχίες, αξιοποιώντας κάθε εθνικό πλούτο και θέτοντας ως ύψιστη προτεραιότητα την επιβίωση και την αξιοπρέπεια της Ελλάδας και του Ελληνισμού και όχι το σκ…ευρώ τους, και την σκ…ευρώπη τους. Αυτά τα είδαμε, τα ζήσαμε, και βλέπουμε τα αποτελέσματα. Το παραμύθι τέλος!!!

Είναι στο χέρι του Σαμαρά να αποφασίσει