Ο Κοινοτισμός απέναντι στον Φιλελευθερισμό και τον Μαρξισμό

       Όταν  αυτοί που αποδεδειγμένα ευθύνονται για το κακό παρόν, εξαγγέλλουν το Νέο και την Αλλαγή, είναι η εγγύηση της πορείας προς το χειρότερο!
       Διότι η επιθυμία για αλλαγή οφείλετε στην άσχημη θέση που σκόπιμα βρισκόμαστε.
       Η ενοχοποίηση του κάθε βολεμένου χρησιμοποιείται ως πρόσχημα και είναι στα πλαίσια της προπαγάνδας και του επιδέξιου χειρισμού της  κοινωνικής συμπεριφοράς, αφού στοχοποιεί τους βολεμένους που οι ίδιοι δημιούργησαν, ώστε να ο κόσμος να δεχθεί τα νέα μέτρα που στην ουσία είναι εναντίων όλων!
       Εγώ είμαι υπέρ των βολεμένων! και θεωρώ πρόοδο την προσπάθεια να βολευτούμε όλοι, και αυτό μπορεί να γίνει αλλά, ποιος θα θέλει μετά το νέο (και χειρότερο) και την αλλαγή;
       Μερικές φορές (ή τις περισσότερες;) τα συνθήματα υπό τύπο λαϊκού αιτήματος είναι ηλίθια με εύηχες αόριστες λέξεις κενού περιεχομένου!
       Πάρτε για παράδειγμα τη λέξη εμπρός, μπροστά κτλ, που δεν το καταλαβαίνω!
       Δεν είναι λίγες οι φορές στην ζωή μου που κάτι δεν μου πήγαινε σωστά, και όταν τα αποτελέσματα άρχιζαν να μου το δείχνουν, το πήρα αλλιώς! γιατί κάθε βήμα μπροστά θα μ' έφερνε στην καταστροφή!
       Μήπως, αντί να κοιτάμε ένα στημένο νεφελώδες τοπίο μπροστά, να ρίχναμε και καμιά ματιά προς τα πίσω; Μήπως να ξαναρχίζαμε από τις παλιές γνωστές καλές συνταγές και με την εμπειρία από τα λάθη μας,  να γινόμασταν ίδιοι και καλύτεροι από το ένδοξο παρελθόν μας;
       Ας μην αφήσουμε τα νέα, τις αλλαγές και την πορεία προς τα μπρος του κακού μας παρόν  να γίνουν ο εφιάλτης του μέλλοντός μας.
       Ας μην τους κάνουμε τη χάρη να κοιμηθούμε όπως μας έστρωσαν.

Μάκης Αρμενιάκος        

πηγή:polemosgenel

Ο Κοινοτισμός απέναντι στον Φιλελευθερισμό και τον Μαρξισμό

Κάθε άνθρωπος είναι μεν άτομο,

όχι όμως και ατομικό ον"

(Johannes Rehmke)

Σύμφωνα με τον Otto Dietrich, οι υλιστικές ιδεολογίες επάνω στις οποίες βασίστηκε ο σύγχρονος κόσμος, έχουν κοινή αφετηρία και κοινό προσανατολισμό. Το άτομο, το οποίο είναι το μέτρο όλων των πραγμάτων. Ο άνθρωπος ως άτομο είναι η αφετηρία και ο τελικός σκοπός της φιλοσοφίας τους. Κατά τον ίδιο, η κρίση του σύγχρονου κόσμου που βιώνουμε σήμερα, είναι η κρίση του Ατομικισμού και αναγκαστικά η κρίση της Ατομικιστικής Φιλοσοφίας.

 "Και όπως η ίδια η ζωή, δημιουργεί νέους προσανατολισμούς, απομακρύνεται από τη θεοποίηση του ατόμου και ωθείται προς την Κοινότητα...") Ο Otto Dietrich γράφει μεταξύ άλλων για τον ατομικισμό: "Η ατομικιστική σκέψη έχει σαν βάση τη συνείδηση του ατόμου ως του μοναδικού πραγματικού γεγονότος που είναι δεδομένο και αυτήν θεωρεί κυρίαρχη στον κόσμο. [...] Ο άνθρωπος έρχεται στον κόσμο όχι σαν ον ατομικό, αλλά σαν μέλος μίας Κοινότητας (Gemeinschaft). Ο άνθρωπος σε όλες τις πράξεις του είναι ον ομαδικό και μόνο ως τέτοιο μπορεί να νοηθεί.

Η Φιλοσοφία της Κοινότητος

Εννοιολογικά, ο άνθρωπος χαρακτηρίζεται από το ότι ζει σε Κοινότητα με τους άλλους και η ζωή του εκτυλίσσεται μόνο μέσα στους κόλπους της Κοινότητος. Κοινότητα είναι η έννοια στην οποίαν υπάγεται ολόκληρη η Ιστορία της Ανθρωπότητας, είναι ο -μαθηματικός, θα λέγαμε- τύπος με τον οποίον κυλά η ζωή του ανθρώπου από την ώρα που γεννιέται ως την ώρα που πεθαίνει, και χωρίς τον οποίον αυτή δεν θα είχε νόημα. Τα πραγματικά δεδομένα που βρίσκουμε στον κόσμο δεν είναι άτομα - άνθρωποι, αλλά φυλές, λαοί, έθνη. Ο άνθρωπος ως άτομο είναι δυνατόν να αποτελέσει αντικείμενο έρευνας των Φυσικών Επιστημών. Αντικείμενο γνώσης όμως, των Πνευματικών Επιστημών είναι μόνον ως μέλος μίας Κοινότητος μέσα στην οποίαν η ζωή του γίνεται πράξη και αναπτύσσεται πρακτικά.

[...] Στη θέση της ατομικιστικής σκέψης πρέπει να τοποθετηθεί η καθολική, η οποία απορρέει από τη συνείδηση της Κοινότητος, και στη θέση της μηχανικής εικόνας του κόσμου, η καθολική -ή αλλιώς, οργανική- εικόνα του.

[...] κάτω από αυτήν τη νέα θεμελίωση της σκέψεως , η οποία στηρίζεται στη συνείδηση της Κοινότητος θεωρούμενη, τελικά, ως ένα βιολογικά καθορισμένο γεγονός, υποτάσσονται εννοιολογικά τα ισχυρά κοσμοθεωρητικά και επαναστατικά συμβάντα των ημερών μας." Στον 21ο αιώνα το πραγματικά κοσμοϊστορικό γεγονός θα είναι η κατάρρευση των ιδεολογιών των περασμένων αιώνων και η εγκατάλειψη όλων των όρων και εννοιών τους. Πρόκειται για ιδεολογίες που έκαναν τον ιστορικό τους κύκλο, σημάδεψαν την ανθρωπότητα και πλέον αμφισβητούνται μαζί με την φιλοσοφική σκέψη που τις γέννησε. Στην εποχή που εισερχόμαστε, θα πρέπει να εργαστούμε προς την κατεύθυνση μίας μεγάλης - ιστορικής στροφής της ανεπτυγμένης ανθρωπότητος. Προς την αυγή μίας πραγματικής επαναστατικής ιδεολογίας του Κοινοτισμού και της Οργανικής κοινωνίας. Μετάβαση δηλαδή από την ατομική κοσμοθεώρηση σε μία συλλογική βιοθεωρία που θα δημιουργήσει και δυναμική αειφόρου ανάπτυξης.