Φωτιά και τσεκούρι στους δημίους και προσκυνημένους…

πηγή:olympia.gr

Φωτιά και τσεκούρι στους δημίους και προσκυνημένους…

Των Θύμιου Παπανικολάου -  Νίκου Μπογιόπουλου

Θάνατος είναι οι ευρω-δήμιοι και τα εκτελεστικά τους όργανα: Τα ανδρείκελα της πραξικοπηματικής κυβέρνησης Παπαδήμου.

Θάνατος είναι το αιμοσταγές ρύγχος των τοκογλύφων…

Θάνατος είναι τα νέα μέτρα της ολοκληρωτικής σφαγής μας: Η χαριστική βολή των εκτελεστών μας και των προσκυνημένων δωσίλογων…

Και ο ακόμα χειρότερος ΘΑΝΑΤΟΣ είναι η ΦΡΙΚΗ του ΧΛΕΥΑΣΜΟΥ του θανάτου μας. Οι δήμιοι και τα ανδρείκελά τους δεν μας εκτελούν μόνο, αλλά χορεύουν, με εκβιαστικές υστερίες, με ψυχωτικούς χλευασμούς και αχαλίνωτα ψεύδη, ΠΑΝΩ στο πτώμα μας…

ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ, λοιπόν, στους δημίους-εκτελεστές μας και στα προσκυνημένα ανδρείκελά τους…

Δεν έχουμε πλέον να χάσουμε ΤΙΠΟΤΑ, παρά μόνο την καταχνιά της απελπισίας και του  θανάτου μας…

ΕΝΑΣ είναι πλέον ο δρόμος της ΖΩΗΣ: Η ΓΕΝΙΚΗ παλλαϊκή ΕΞΕΓΕΡΣΗ και η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ με το θάνατο.

ΔΕΝ υπάρχει άλλος δρόμος από τον ΑΓΩΝΑ στο ΔΡΟΜΟ. Από την οργάνωση της λαϊκής ΟΡΓΗΣ στο δρόμο: Αυτό είναι το ακατανίκητο όπλο μας…

Προσυπογράφουμε το παρακάτω κείμενο του Νίκου Μπογιόπουλου, με δύο υποσημειώσεις:

α). Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν είναι άμοιρη ευθυνών για το σημερινό εφιάλτη: Νομιμοποίησε πολιτικά, υποταγμένη στην καθεστωτική «νομιμότητα» και στον «ορνιθώνα» της κατοχικής Βουλής, όλα τα εγκλήματα. Μάλιστα σε πολλά συμμετείχε ενεργά: «Ανοικτά σύνορα», λαθρομεταναστευτικό, «αντιρατσισμούς», «αντιεθνικισμούς κλπ…

β). Η ηγεσία του ΚΚΕ ακόμα και σήμερα είναι εντοιχισμένη στις ορειχάλκινες πλάκες της Βουλής των ανδρεικέλων και στα τελετουργικά θεάματα των «αιτημάτων» και  «συζητήσεων» προς τα ανδρείκελα, καθώς και αυτών των κομματικών παρελάσεων.

Μιλάει στα λόγια για «λαϊκούς ξεσηκωμούς» και παραμένει στη Βουλή, δεν παραιτείται από αυτή τη Βουλή και το χειρότερο: Εννοεί τους «λαϊκούς ξεσηκωμούς» σαν κομματικές παρελάσεις με στόχο την αύξηση του κομματικού και εκλογικού της στρατού.

ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ, όμως, ενός λαού δεν έχουν ΚΑΜΙΑ, απολύτως καμία, σχέση με αυτή την αντίληψη του ΚΚΕ: Της κομματικής χειραγώγησης του λαού, ΚΑΜΙΑ σχέση με την επαναστατική θεωρία  (το έχουμε αναλύσει σε άλλα μας κείμενα).

Το κείμενο, τώρα, του Νίκου Μπογιόπουλου:

http://www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=9/2/2012&columnId=1821

Ως εδώ!

Ζούμε ιστορικές στιγμές.

Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα από τα πιο κρίσιμα σταυροδρόμια της Ιστορίας του ελληνικού λαού.*

Ο λαός της Ελλάδας οδηγείται με συνοπτικές διαδικασίες στο «εκτελεστικό απόσπασμα».

Αν και πάλι αφεθεί να του καθορίσουν τη «μοίρα» αυτοί που τον οδήγησαν ως εδώ, τότε το ημερολόγιο στην Ελλάδα γυρίζει πριν το 1898. Δύο αιώνες πίσω! Μας γυρίζουν – μέσα σε 24 ώρες – σε εποχές Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου, όταν ο Ελληνας ήταν συνώνυμο της δυστυχίας και της εξαθλίωσης, όταν η ύπαρξή του οριζόταν διά νόμου ότι αποτελούσε περιουσιακό στοιχείο των ντόπιων και ξένων κεφαλαιοκρατών, δανειστών και τοκογλύφων ιμπεριαλιστών.*

Ο ελληνικός λαός – άλλο ένα «κατόρθωμα» όσων κυβερνούν αυτόν τον τόπο για δεκαετίες – έχει στοχοποιηθεί και έχει μετατραπεί από την εγχώρια πλουτοκρατία και το πολιτικό της υπηρετικό προσωπικό σε ένα διεθνές πειραματόζωο,

σε ένα παγκόσμιο υπόδειγμα για το πώς τα αρπακτικά του καπιταλισμού θα ξεπεράσουν την κρίση τους, προσθέτοντας νέους αβάσταχτους χαλκάδες στις αλυσίδες των μισθωτών σκλάβων.*

Εμείς, τα παιδιά μας, οι γέροντές μας, δεχόμαστε καθημερινές ύβρεις, υφιστάμεθα τη διαστρέβλωση της αλήθειας, προσβολές της νοημοσύνης μας, πλύση εγκεφάλου, προπαγανδιστική λοβοτομή, τρομοκρατία, αδίστακτους εκβιασμούς, δημαγωγία, εξαπάτηση.

Μας σέρνουν στα «Νταχάου» και στις αποβάθρες του σφαγιασμού και έχουν ταυτόχρονα έτοιμους τους «ιστορικούς» τους για να γράψουν ότι υπήρχε κάποτε ένας λαός, ο λαός των Ελλήνων, που πήγε από… «συνωστισμό».*

Ο κύβος ερρίφθη! Εφτασε πια η ώρα που οι δήμιοι απαιτούν εκτός από το κορμί να τους παραδώσουμε και την ψυχή μας. Να αρνηθούμε την αξιοπρέπειά μας. Να γίνουμε ενέχυρο και υποθήκη τους.

Η πτώχευση και η χρεοκοπία δεν σημαίνει πια μόνο την παράδοση του μισθού και των στοιχειωδέστερων δικαιωμάτων μας. Ζητούν να τους παραδώσουμε ακόμα και το φιλότιμο, ακόμα και τον αυτοσεβασμό μας.*

Οι εγκληματίες, οι άρπαγες, αντί να κρύβονται από προσώπου Γης, έχουν το θράσος να λένε ότι καταβάλλουν «υπεράνθρωπες» προσπάθειες για να μας… σώσουν.

Αλλά πρόκειται για την ίδια «ακρίδα» που μας έχει εξοντώσει!

Μας λένε ότι έχουν τη «συνταγή», ότι πρέπει να κάτσουμε ήσυχοι και να πιούμε το «φάρμακο».

Πράγματι: Εχουν τη συνταγή, έχουν το φάρμακο για να θεραπεύσουν όλες τις ασθένειες. Εκτός από μία: Την ασθένεια από την οποία πεθαίνουν οι άνθρωποι. Και την οποία προκαλούν οι συνταγές και τα φάρμακά τους…*

Οι «σωτήρες» μας είναι καλοί, δεν ξεχωρίζουν τους ανθρώπους. Γι’ αυτούς δεν υπάρχουν βιομήχανοι, τραπεζίτες, εφοπλιστές, εργολάβοι, εργάτες, άνεργοι, αγρότες, υπάλληλοι, συνταξιούχοι, άστεγοι, άποροι στις ουρές των συσσιτίων.

Γι’ αυτούς είμαστε όλοι …«πολίτες», είμαστε «όλοι ίδιοι», «είμαστε όλοι Ελληνες» και «όλοι μαζί» πρέπει να πληρώσουμε, αφού «όλοι μαζί τα φάγαμε»!

Και το λένε αυτοί που ποτέ δεν πλήρωσαν τίποτα. Αυτοί που πάντα ανήκαν και ανήκουν σ’ εκείνους που πάντα εισπράττουν. Ερχονται οι χορτάτοι και λένε στους πεινασμένους «όλοι μαζί τα φάγαμε»!*

Κάθε τρεις και λίγο ψάχνουν – τάχα – τη λύση. Και φυσικά η κάθε νέα τους «λύση» είναι εκείνη που θα «διορθώσει» το πρόβλημα. Μόνο που το πρόβλημα το μεγάλωσε και το διόγκωσε η κάθε φορά προηγούμενη «λύση» τους.*

Οι «σωτήρες» μας είναι πρόσωπα πολυάσχολα. Που δεν έχουν χρόνο να μιλήσουν για τα αίτια του προβλήματος. «Εχουμε φωτιά, λένε, πρέπει πρώτα να τη σβήσουμε, δεν είναι τώρα η ώρα να βρούμε τις αιτίες. Εμπιστευτείτε μας»!

Ναι, αλλά πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε να γινόμαστε παρανάλωμα από τους εμπρηστές που έχουν τόσο θράσος ώστε να καμώνονται τους πυροσβέστες;*

Εχετε χρέος, μας λένε, να θυσιαστείτε για τη χώρα. Ναι, αλλά εμείς δεν υπάρχει θυσία που δεν την υποστήκαμε. Δεν υπάρχει «Αγαμέμνονας» που για τη βασιλεία του, για τη «δόξα» του, για τα κέρδη του, να μη μας μετέτρεψε σε «Ιφιγένειες».

Τώρα, όμως, δεν τους φτάνει ο εξαναγκασμός μας σε αφανισμό. Τώρα θέλουν και να ασελγήσουν πάνω στο κουφάρι της «Ιφιγένειας»!*

«Πρέπει όλοι να καταβάλουμε το χρέος μας», λένε.

Ναι, αλλά τα δικά μας χρέη τα έχουμε πληρώσει. Είμαστε η γενιά των 700 ευρώ που μας έκαναν γενιά των 300 ευρώ σε μια χώρα που μια χούφτα πλουτοκρατών δηλώνουν – επίσημα – ότι το σύνολο του Ενεργητικού των Ανωνύμων Εταιρειών τους ξεπερνά τα 700 δισ. ευρώ.

Εμείς το χρέος μας στο ΙΚΑ το πληρώσαμε. Τι γίνεται με εκείνους που έκλεψαν και κλέβουν το ΙΚΑ;

Εμείς το χρέος μας στην εφορία το πληρώσαμε. Τι γίνεται με εκείνους που, αντί να πληρώνουν, εισπράττουν τις επιχορηγήσεις, τις χαριστικές ρυθμίσεις, τις φοροαπαλλαγές;

Εμείς τα χρέη μας για Υγεία, για Παιδεία, τα πληρώσαμε. Τι γίνεται με εκείνους που θησαυρίζουν από το εμπόριο αγαθών, που, ενώ τα πληρώσαμε, μας τα στερούν, και που, ενώ υποτίθεται ότι είναι δημόσια και δωρεάν, μας ζητούν να τους τα ξαναπληρώσουμε;

Για πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε να πληρώνουμε τα δικά τους τα χρέη σαν να ήταν δικά μας; Για πόσο ακόμα θα δεχόμαστε να γινόμαστε η «καύσιμη» ύλη στα κρεματόρια της «ανταγωνιστικότητας» των τραπεζιτών και των εφοπλιστών «μας»;*

Μας χλευάζουν.*

Υπερμεγεθυμένες ασημαντότητες του πολιτικού συστήματος, σαλονάτοι εκπρόσωποι του οικονομικού κατεστημένου και ακροδεξιοί κλόουν, παράγοντες του διοικητικού και τεχνοκρατικού εποικοδομήματος, μέσα από τα οξυζενέ, τα αποστειρωμένα από τα λαϊκά «μικρόβια» Μέσα Μαζικής αποχαύνωσης, μας μεταχειρίζονται σαν αναλώσιμα πιόνια, σαν «περιττά βάρη» της δημιουργικής λογιστικής των δοτών πρωθυπουργών – τραπεζιτών τους, σαν σκουπίδια που εμποδίζουν την επιβεβαίωση των ματαιόσπουδων «αναλύσεων» και των σπουδαιοφανών εξυπνακισμών τους.*

Διάφοροι μεγαλυναρίωνες της σαπίλας και της εκμεταλλευτικής απανθρωπιάς, τα περιτρίμματα του πολιτικού σαλτιμπαγκισμού που έχουν από καιρό διαρρήξει κάθε σχέση με την έννοια της αυτοεκτίμησης, «σοφοί» του συστήματος, κοκορεύονται στα «γκαλά» της αριστοκρατίας τους, πουλούν από τα κανάλια των «νταβατζήδων» εφετζιλίκι «εναλλακτικής σκέψης», κηρύττουν το «ρεαλισμό», την «υπευθυνότητα», τον «πατριωτισμό» του «αναπόφευκτου» – έτσι τον αποκαλούν (!) – εξανδραποδισμού μας!*

«Είμαστε σε πόλεμο», μας λένε. «Να δείξουμε αυτοθυσία όπως το ’40» (!), προσθέτουν, βάζοντας τα δυνατά τους μήπως και προσδώσουν λίγη έμφαση στους θεατρινισμούς και στους δεκάρικους του μαυρογιαλουρισμού τους.

Ε, ναι, λοιπόν:

«Είμαστε σε πόλεμο»! Αλλά αυτοί που μιλούν για τον πόλεμο, είναι οι ίδιοι που τον έχουν κηρύξει εναντίον του ελληνικού λαού! Εναν πόλεμο ταξικό, ολοκληρωτικό μέχρι του βαθμού της γενοκτονίας!*

Ναι, έχουμε ιστορική μνήμη και ιστορική εμπειρία να γνωρίζουμε τι σημαίνει αυτοθυσία. Η «αυτοθυσία» είναι μια έννοια που δε λερώνεται όσο κι αν την πιάσουν στο στόμα τους οι εγχώριοι τροϊκανοί, οι θρασύτατοι «ναιναίκοι», οι συνένοχοι της Μέρκελ, οι συνεταίροι του ΔΝΤ και της ΕΕ.

Η απάντηση του ελληνικού λαού στους άδικους εναντίον του πολέμους, ποτέ δεν ήταν «Ναι», ποτέ δεν ήταν «Γιαβόλ», ποτέ δεν ήταν «Γιες». Ηταν ακριβώς το αντίθετο:

Ηταν και θα είναι πάντα το μεγαλειώδες «ΟΧΙ»!

Εκείνο το «όχι» που δεν μπορούν να το μολύνουν ούτε τα Καρατζαφυρεράκια, ούτε οι δικομματικοί πάτρωνές τους με τους θλιβερούς μεταμεσονύχτιους θεατρινισμούς τους.

Και αφού θέλουν να μιλούν με όρους ’40, ας μην ξεχνούν το γράμμα του Ζαχαριάδη: Το ανεξίτηλο μήνυμα – φάρος αυτού του «ΟΧΙ» σήμαινε και θα σημαίνει πάντα πως

«έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι μια καινούρια Ελλάδα της δουλειάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ’ έναν πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό».*

Αυτό το «ΟΧΙ», στις νέες συνθήκες, έχει πάλι σημαιοφόρο το ΚΚΕ, ενάντια στους εντός και εκτός των πυλών «Σελτζούκους»!*

Αυτό το «ΟΧΙ», στις νέες συνθήκες, σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε ένα και μόνο χρέος:

Το χρέος απέναντι στον εαυτό μας, στους κόπους μας, στην αξιοπρέπειά μας, στα παιδιά μας, στους φίλους μας, στους συνανθρώπους μας, στους συναδέλφους μας, να σταθούμε όρθιοι! Να δώσουμε τα χέρια, αλληλέγγυοι, ενωμένοι, οργανωμένοι, ταξικά αταλάντευτοι.*

Αυτό το «ΟΧΙ», στις νέες συνθήκες, σημαίνει να θυμώσουμε, να εξοργιστούμε, να γίνουμε ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί συναγερμός, σαλπιστές του ξεσηκωμού, πρωταγωνιστές της ζωής μας.*

Αυτό το «ΟΧΙ», στις νέες συνθήκες, σημαίνει ότι έχουμε και αναλαμβάνουμε το χρέος απέναντι στην τιμή μας, στην τάξη μας, στα αδέρφια μας στο εργοστάσιο, στην οικοδομή, στο γραφείο, στο μαγαζί, στο πανεπιστήμιο, στο σχολείο, να μπούμε μπροστά,

οργανωτές και πρωτοπανηγυριώτες μιας παλλαϊκής κοινωνικής συμμαχίας που μετατρέπει κάθε χώρο δουλειάς σε «οδόφραγμα», που αποκρούει το νέο μνημόνιο – λαιμητόμο, που πλημμυρίζει τους δρόμους, που γίνεται ποτάμι, που γίνεται ηφαίστειο, που γίνεται λάβα, που σαρώνει τους εκμεταλλευτές, που καθιστά την Ελλάδα κάστρο της αντίστασης, της αντεπίθεσης, της ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας,*

μια Ελλάδα της ΛΑΪΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ που*

με πυξίδα και νόμο το δίκιο του εργάτη,

διαγράφει μονομερώς το χρέος

αποδεσμεύει τη χώρα από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ,

κοινωνικοποιεί τα μέσα παραγωγής,

σπάει τις αλυσίδες των μισθωτών σκλάβων και παραδίδει τον πλούτο σε εκείνους που τον δημιουργούν, σε εκείνους που τους ανήκει!

ΠΗΓΗ:

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6263