Η ΑΟΖ ως αξιολογία των εκλογών

γράφει ο 

Νίκος Λυγερός

Η ΑΟΖ ως αξιολογία των εκλογών

Ν. Λυγερός

Ανάμεσα στα εθνικά θέματα, υπάρχει ένα που έχει αποκτήσει ιδιαίτερη αξία τον τελευταίο καιρό: είναι η ΑΟΖ. Ενώ υπάρχει ως θεωρητική οντότητα από το 1982, μόνο πρόσφατα έγινε μαζικά γνωστή στο ελληνικό γίγνεσθαι. Πλέον δεν υπάρχει καμία δικαιολογία καθυστέρησης της θέσπισης της από την Ελλάδα. Κατά συνέπεια, ανήκει στις πιο σημαντικές εκκρεμότητες του ελληνικού κράτους, το οποίο δεν πρέπει να απεμπολήσει τα δικαιώματά του. Έτσι η ΑΟΖ αποτελεί τώρα ένα κριτήριο για τις επόμενες εκλογές και θα πρέπει σιγά σιγά όλα τα κόμματα να δεσμευτούν με τυπικό ή τουλάχιστον άτυπο τρόπο, έτσι ώστε να συμμετάσχουν όλα στην εθνική προσπάθεια της θέσπισής της. Βέβαια, αυτή η τοποθέτηση δεν είναι ικανή συνθήκη, διότι θα πρέπει να υπάρξουν και διαπραγματεύσεις με τα άλλα κράτη όσον αφορά στην οριοθέτησή της, αλλά είναι σίγουρα απαραίτητη. Με άλλα λόγια, η ΑΟΖ

είναι το πλαίσιο της αξιολογίας και όχι της αξιολόγησης των εκλογών. Διότι η ελληνική ΑΟΖ είναι μία αξία πάνω στην οποία ο λαός μας θα μπορέσει να χτίσει το μέλλον του. Η Κύπρος έδωσε το παράδειγμα σε όλο τον ελληνισμό με τις τολμηρές της αποφάσεις σ’ ένα πλαίσιο το οποίο ήταν αδιανόητο για πολλούς. Η εύρεση του φυσικού αερίου στο κοίτασμα Αφροδίτη που ανήκει στο οικόπεδο 12 και είναι ένα από τα φτωχότερα οικόπεδα, έχει ήδη αλλάξει τα δεδομένα. Δεν είμαστε σε πλαίσιο της θεωρίας αποφάσεων, αλλά της θεωρίας παιγνίων, διότι υπάρχουν κι άλλοι παίκτες με πρωτοβουλίες στην Ανατολική Μεσόγειο. Η ΑΟΖ είναι η μόνη σοβαρή οικονομική λύση για την πατρίδα μας. Και είναι μία λύση που προέρχεται από δική μας στρατιωτική κίνηση. Δεν είναι κάτι που επιβάλλεται από εξωτερικούς παράγοντες. Αντιπροσωπεύει την ελληνική αξιοπρέπεια μέσα στο πλαίσιο του Δικαίου της Θάλασσας. Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζουμε πρώτα την ανάκαμψη και μετά την ανάπτυξη της πατρίδας μας. Ενεργοποιούμε επίσης έναν άλλο κλάδο, ανεξάρτητο από τον τουρισμό, ο οποίος λειτουργεί με το ίδιο νοητικό σχήμα της βαριάς βιομηχανίας. Δεν είναι πια ένα θεωρητικό παράδειγμα, αλλά μία λύση επί του πρακτέου. Κανένα κόμμα λοιπόν δεν μπορεί να την αποφύγει, αν πραγματικά ενδιαφέρεται για το μέλλον της Ελλάδας και δεν κάνει απλώς πολιτικάντικες κινήσεις για να πάρει ψήφους, δίχως να έχει στη διάθεσή του στρατηγικό σχεδιασμό. Η ΑΟΖ δεν είναι ούτε φαινόμενο μόδας, ούτε φρασεολογία. Η ΑΟΖ χρειάζεται τόλμη και στρατηγική αποτελεσματικότητα, για να υλοποιηθεί και θα δείξει την αξία του καθενός και του κάθε κόμματος την ώρα της απόφασης. Ο λαός μας διαθέτει ένα μοχλό πίεσης για τις επόμενες εκλογές, για να μην ζήσει και πάλι την ίδια απραξία. Με την ΑΟΖ όλα είναι δυνατά και η Ελλάδα μπορεί, διότι με αυτή αποκτά μία αξία ανάλογη με τη Γαλλία στη Μεσόγειο και έχει το δεύτερο μεγαλύτερο εμβαδόν αμέσως μετά την Ιταλία. Αυτά είναι πλέον τα δεδομένα. Στους πολιτικούς ανήκει τώρα να τα αξιοποιήσουν, δίχως δικαιολογίες και καθυστερήσεις.