Δυστυχώς η μόρφωση και η ευφυΐα δεν προϋποθέτουν την ακεραιότητα και την ηθική!
Όσο θυμάμαι τον Ανδρουλάκη ως πολιτικό, πάντα, μα πάντα, το κλάμα πάνω από την καρδάρα με το χυμένο γάλα (φιλική προσέγγιση), συνοδευόταν από την ανάγκη της επιλογής που εξυπηρετούσαν αυτόν και το κόμμα του!
Μετά τις πρώτες στραβές, πάντα μια σιωπή αποστασιοποίησης, μέχρι να κριθούν σχεδόν τα πάντα, ώσπου λίγο πριν την πτώση (της καρδάρας ή του ΓΑΠ) μιλάμε για να καταγραφούμε ως σοφοί, για την επικείμενη καταστροφή και να γινόμαστε αρεστοί σε αυτούς που την κατάλληλη στιγμή, θα τους ζητήσουμε τη νέα στήριξη για την απόλυτα σωστή λύση του προβλήματος, που πάντα, μα πάντα θα είναι προς το συμφέρον του και του κόμματος!!!
Κύριε Ανδρουλάκη μπορεί να είσαι μορφωμένος και κυρίως πανέξυπνος, αλλά εμένα μαλάκα δεν με πιάνεις!, όχι ως ψηφοφόρο (ποιος νοιάζεται;) αλλά ως σκεπτόμενου ανθρώπου που δεν τρώει τις τακτικές και τις εξυπνάδες σου!
Βέβαια εσύ τη δουλειά σου κάνεις, και θα βρεις πολλούς από αυτούς που δουλεύεις κανονικά στις κάλπες σήμερα και στις κανονικές (λέμε τώρα) εκλογές, γιατί ως γνωστόν, καλό το δούλεμα όταν δεν σε παίρνουν χαμπάρι!. Συνέχισε λοιπόν το θεάρεστο έργο σου που προσβάλει τη μόρφωση και την ευφυΐα σου, αλλά εξυψώνει την φιλαρέσκεια και κυρίως το συμφέρον σου. απλά κρίμα.
Ο Μίμης Ανδρουλάκης αποτελεί ένα από τα πιο θλιβερά, εμετικά και αποκρουστικά συμπτώματα της ανθρώπινης ψυχολογίας: Το «σύμπτωμα» της φρενοβλάβειας του γλειψίματος της εξουσίας. Ίσως να κατέχει τα «σκήπτρα» , στην ελληνική ιστορία, στο...
«πάνθεον» των γλειφτών: Φίλησε, με εμετική λαιμαργία, όλες τις κατουρημένες ποδιές…
Είχαμε γράψει, για το ασπόνδυλο αυτό είδος, το 2006, μεταξύ άλλων:
«Προσωποποιεί, με τον πλέον κυνικό τρόπο, την «αισθητική» της φιλαυτίας και της απληστίας, του πολιτικού χαμαιλεοντισμού και του μνησίκακου κομπασμού, κρυμμένα όλα αυτά πίσω από το καμουφλάζ του φανφαρονισμού, της «παντογνωσίας» και του υστερικού ναρκισσισμού. Την αχαλίνωτα νοσηρή φαντασία του μόνο η ομηρική του αυτοϊκανοποίηση την ξεπερνά. Εκείνο, όμως, που είναι πιο αληθινό και πιο σταθερό στον Ανδρουλάκη είναι το γλοιώδες στριφογύρισμά του μπροστά στην οικονομική κυρίως, αλλά και την πολιτική εξουσία».
Ολόκληρο το άρθρο, καθώς και άλλα αποκαλυπτικά κείμενα, θα τα βρείτε ΕΔΩ:
Πριν από λίγες ημέρες στο άρθρο, «Ανδρουλάκης: “Ιστορικό” μέγεθος πωλητή “λίπους”…», είχαμε υπογραμμίσει τούτο:
«Ο Ανδρουλάκης πουλάει το «ξύγκι» του, κατά τεμάχια, στην πολιτική αγορά. Εμπορεύεται και το «λίπος» του…».
ΕΔΩ:
Ο παραπάνω «ορισμός» μας είναι ελλιπέστατος. Ο ακριβής είναι:
«Ο Ανδρουλάκης, γλείφει, σαν χέλι γλοιώδες, το «λίπος» της εξουσίας, εμπορεύεται αυτό το γλείψιμο και πουλάει και εμπορεύεται και το δικό του «ξύγκι»…».
Διαβάστε το άρθρο του, αν έχετε γερό στομάχι που δεν ξερνάει εύκολα:
«Βαγγέλης Βενιζέλος: Το εσωτερικό κάλεσμα και το κάλεσμα της ελληνικής ιστορίας».
ΕΔΩ
Εδώ ο Ανδρουλάκης σπάει όλα τα κοντέρ.
Γλείφει αχαλίνωτα το μέγα «λίπος» του ανδρείκελου της δωσίλογης μοχθηρίας (Βενιζέλου) και στριφογυρίζει γύρω από αυτό ξεπερνώντας και τον πλέον άθλιο και τιποτένιο ραγιά, με τη σιχασιά του σκουληκιού…
Τέτοιο όνειδος ραγιαδισμού και εμετικού λακέ σπάνια συναντάς στην ιστορία…
Όσο θυμάμαι τον Ανδρουλάκη ως πολιτικό, πάντα, μα πάντα, το κλάμα πάνω από την καρδάρα με το χυμένο γάλα (φιλική προσέγγιση), συνοδευόταν από την ανάγκη της επιλογής που εξυπηρετούσαν αυτόν και το κόμμα του!
Μετά τις πρώτες στραβές, πάντα μια σιωπή αποστασιοποίησης, μέχρι να κριθούν σχεδόν τα πάντα, ώσπου λίγο πριν την πτώση (της καρδάρας ή του ΓΑΠ) μιλάμε για να καταγραφούμε ως σοφοί, για την επικείμενη καταστροφή και να γινόμαστε αρεστοί σε αυτούς που την κατάλληλη στιγμή, θα τους ζητήσουμε τη νέα στήριξη για την απόλυτα σωστή λύση του προβλήματος, που πάντα, μα πάντα θα είναι προς το συμφέρον του και του κόμματος!!!
Κύριε Ανδρουλάκη μπορεί να είσαι μορφωμένος και κυρίως πανέξυπνος, αλλά εμένα μαλάκα δεν με πιάνεις!, όχι ως ψηφοφόρο (ποιος νοιάζεται;) αλλά ως σκεπτόμενου ανθρώπου που δεν τρώει τις τακτικές και τις εξυπνάδες σου!
Βέβαια εσύ τη δουλειά σου κάνεις, και θα βρεις πολλούς από αυτούς που δουλεύεις κανονικά στις κάλπες σήμερα και στις κανονικές (λέμε τώρα) εκλογές, γιατί ως γνωστόν, καλό το δούλεμα όταν δεν σε παίρνουν χαμπάρι!. Συνέχισε λοιπόν το θεάρεστο έργο σου που προσβάλει τη μόρφωση και την ευφυΐα σου, αλλά εξυψώνει την φιλαρέσκεια και κυρίως το συμφέρον σου. απλά κρίμα.
Μάκης Αρμενιάκος
πηγή:anti-ntp
Ανδρουλάκης: τα «σάλια» της κακοήθειας του γλειψίματος…
«πάνθεον» των γλειφτών: Φίλησε, με εμετική λαιμαργία, όλες τις κατουρημένες ποδιές…
Είχαμε γράψει, για το ασπόνδυλο αυτό είδος, το 2006, μεταξύ άλλων:
«Προσωποποιεί, με τον πλέον κυνικό τρόπο, την «αισθητική» της φιλαυτίας και της απληστίας, του πολιτικού χαμαιλεοντισμού και του μνησίκακου κομπασμού, κρυμμένα όλα αυτά πίσω από το καμουφλάζ του φανφαρονισμού, της «παντογνωσίας» και του υστερικού ναρκισσισμού. Την αχαλίνωτα νοσηρή φαντασία του μόνο η ομηρική του αυτοϊκανοποίηση την ξεπερνά. Εκείνο, όμως, που είναι πιο αληθινό και πιο σταθερό στον Ανδρουλάκη είναι το γλοιώδες στριφογύρισμά του μπροστά στην οικονομική κυρίως, αλλά και την πολιτική εξουσία».
Ολόκληρο το άρθρο, καθώς και άλλα αποκαλυπτικά κείμενα, θα τα βρείτε ΕΔΩ:
Πριν από λίγες ημέρες στο άρθρο, «Ανδρουλάκης: “Ιστορικό” μέγεθος πωλητή “λίπους”…», είχαμε υπογραμμίσει τούτο:
«Ο Ανδρουλάκης πουλάει το «ξύγκι» του, κατά τεμάχια, στην πολιτική αγορά. Εμπορεύεται και το «λίπος» του…».
ΕΔΩ:
Ο παραπάνω «ορισμός» μας είναι ελλιπέστατος. Ο ακριβής είναι:
«Ο Ανδρουλάκης, γλείφει, σαν χέλι γλοιώδες, το «λίπος» της εξουσίας, εμπορεύεται αυτό το γλείψιμο και πουλάει και εμπορεύεται και το δικό του «ξύγκι»…».
Διαβάστε το άρθρο του, αν έχετε γερό στομάχι που δεν ξερνάει εύκολα:
«Βαγγέλης Βενιζέλος: Το εσωτερικό κάλεσμα και το κάλεσμα της ελληνικής ιστορίας».
ΕΔΩ
Εδώ ο Ανδρουλάκης σπάει όλα τα κοντέρ.
Γλείφει αχαλίνωτα το μέγα «λίπος» του ανδρείκελου της δωσίλογης μοχθηρίας (Βενιζέλου) και στριφογυρίζει γύρω από αυτό ξεπερνώντας και τον πλέον άθλιο και τιποτένιο ραγιά, με τη σιχασιά του σκουληκιού…
Τέτοιο όνειδος ραγιαδισμού και εμετικού λακέ σπάνια συναντάς στην ιστορία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η αποφυγή ύβρεων και αισχρολογίας είναι ο μόνος περιορισμός για την δημοσίευση των σχολίων σας.
Δεν λογοκρίνονται οποιαδήποτε σχόλια για τις απόψεις σας, τις ιδέες σας ή η γνώμη σας.
Μπορείτε να γράψετε ΟΤΙ ΘΕΛΕΤΕ