Δεν είναι η οργή, είναι η λογική.

Γράφει η 

Μίκα Ιατρίδη 
Βουλευτής με τους ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

Δεν είναι η οργή, είναι η λογική.

Όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές, εκτός από τα συνηθισμένα εκβιαστικά και τρομοκρατικά διλήμματα, οι πιστωτές μας και οι εγχώριοι συνεργάτες τους, προβάλλουν και ένα ακόμα επιχείρημα.

Αυτό που λέει ότι ο ελληνικός λαός δεν θα πρέπει να ψηφίσει με οργή και αγανάκτηση, αλλά με λογική, νηφαλιότητα και ψυχραιμία, γιατί οι εκλογές της 6^ηςΜαϊου είναι κρίσιμες και αφορούν το μέλλον της Ελλάδας.

Οι υποστηρικτές του μνημονίου αδυνατούν να καταλάβουν ότι ο ελληνικός λαός δεν είναι μόνο οργισμένος και αγανακτισμένος, αντίθετα, είναι η λογική του, τα απλά μαθηματικά που κάνει, που τον οδηγούν στη διαπίστωση ότι αν ακολουθήσει το μνημόνιο είναι καταδικασμένος σε πολύχρονες αιματηρές θυσίες, χωρίς επιστροφή.

Δεν είναι, λοιπόν, ούτε η οργή, ούτε η αγανάκτηση που οδηγεί τις σκέψεις των Ελλήνων πολιτών. Είναι η λογική, και με βάση αυτή, οι Έλληνες πολίτες θα προσέλθουν στις κάλπες να απαντήσουν, μεταξύ άλλων, στα ακόλουθα:

1.    Γιατί, ενώ τα εισοδήματα των Ελλήνων έχουν μειωθεί με πρωτοφανείς ρυθμούς - η μείωση εκτιμάται στο 25% μεσοσταθμικά - οι δαπάνες της Γενικής Κυβέρνησης δεν έχουν μειωθεί σχεδόν καθόλου, παρά μόνο κατά 0,1% του ΑΕΠ;

2.    Γιατί, ενώ η φορολογική καταιγίδα συνεχίζεται αμείωτη, υπάρχει κατάρρευση εσόδων και το έλλειμμα παραμένει εξαιρετικά υψηλό, πάνω από το 9% δηλαδή ακόμα πιο πάνω από όσο ήταν το 2008;

3.    Γιατί, παρά τα μέτρα «σωτηρίας» του μνημονίου, το χρέος παραμένει στο 165,3% του ΑΕΠ και εκτιμάται, σύμφωνα με δηλώσεις των ίδιων των δανειστών μας, ότι το 2020 το χρέος θα είναι στο 120%, στα επίπεδα του 2009; Δηλαδή, γιατί το 2020, θα έχουμε το χρέος του 2009, αλλά με συνθήκες που θα παραπέμπουν στη δεκαετία του 1950, εβδομήντα χρόνια πίσω;

4.    Γιατί, ενώ οι μικρο-ομολογιούχοι  επενδυτές έχασαν τις οικονομίες τους, λόγω «κουρέματος» του χρέους, θα κληθούν, ταυτόχρονα, να πληρώσουν, μαζί με τους άλλους φορολογούμενους, τη σωτηρία των τραπεζών;

5.    Γιατί, ενώ οι τράπεζες σώζονται, δεν γίνεται τίποτα για αντίστοιχο κούρεμα των δανείων των Ελλήνων πολιτών και δεν διαχέεται χρήμα στην αγορά;

6.    Γιατί, οι συνταξιούχοι απειλούνται με απώλεια 12 δισεκατομμυρίων, που χάθηκαν με το «σωτήριο» κούρεμα του χρέους;

7.    Γιατί, ενώ η συνταγή του μνημονίου έχει αποτύχει παταγωδώς, οι Έλληνες πολίτες θα κληθούν να υποστούν νέες θυσίες ύψους πάνω από 10 δισεκατομμύρια ευρώ για να προκύψει το ίδιο κάκιστο αποτέλεσμα;

8.    Γιατί, δέχτηκαν σφοδρή επίθεση οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα, ενώ όλοι οι οικονομολόγοι, που γνωρίζουν το αντικείμενο τους και δεν εξυπηρετούν συμφέροντα, λένε ότι η απόφαση για μείωση μισθών δεν έχει καμία σχέση και κανένα θετικό αντίκτυπο στο χρέος και το έλλειμμα του κράτους, αντίθετα, οδηγεί σε επιπλέον κατάρρευση των εσόδων για το κράτος και, άρα, σε ακόμα πιο σκληρά μέτρα;

9.    Γιατί, ενώ όλοι ξέρουν ότι η ανταγωνιστικότητα μιας οικονομίας δεν εξαρτάται μόνο από το  ύψος των μισθών, οι Έλληνες πολίτες βλέπουν ότι αναμένεται να έχουν μισθούς Βουλγαρίας, Εσθονίας, Πορτογαλίας, Ισπανίας κλπ; Και όταν βλέπουν τι γίνεται σε αυτές τις χώρες, διαπιστώνουν ότι και οι χώρες αυτές δεν είναι ούτε ανταγωνιστικές, ούτε επενδυτικός παράδεισος και στην Ισπανία, για παράδειγμα, η ανεργία έχει λάβει εκρηκτικές διαστάσεις, αγγίζοντας το 25%;

10. Γιατί, ενώ όλοι ξαφνικά μιλάνε για κοινωνική συνοχή και ότι τα μνημόνια στήθηκαν για να αποτρέψουν μια κοινωνική εξέγερση λόγω «άτακτης» χρεωκοπίας, τελικά έχουν δημιουργηθεί συνθήκες κοινωνικής διάλυσης και, ενδεχομένως, κοινωνικής εξέγερσης αφού ήδη στη χώρα μας υπάρχουν πάνω από 1.000.000 άνεργοι και σε αυτούς προστίθενται καθημερινά και άλλοι;

11. Γιατί, ενώ μιλούν για εσωτερική υποτίμηση, τελικά αυτό που συμβαίνει είναι η φτωχοποίηση του ελληνικού λαού, αφού όχι μόνο οι τιμές δεν πέφτουν, αλλά, μαζί με τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, αναμένεται να ανέβουν και άλλο καθιστώντας και αυτήν ακόμα την επιβίωση των Ελλήνων εξαιρετικά δύσκολη;

12. Γιατί, ενώ του λένε ότι με το μνημόνιο σώθηκε το κράτος και θα μπορεί να παρέχει τις υπηρεσίες που πρέπει, τελικά βλέπει ότι ούτε νοσοκομεία έχει, ούτε υπηρεσίες, ούτε βιβλία για την παιδεία;

13. Γιατί, ενώ ήδη στην Ευρώπη οι φωνές πληθαίνουν για την αδιέξοδη πολιτική που εφαρμόζεται και ζητείται άλλη λύση, ακόμα και στον «πλούσιο» βορρά, εδώ στην Ελλάδα, αυτοί που υποτίθεται ότι προασπίζονται τα συμφέροντα των Ελλήνων, εμφανίζονται να ακολουθούν πιστά και απαρέγκλιτα τις εντολές των δανειστών μας;

14. Γιατί, ενώ τις τελευταίες ημέρες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ υπόσχονται τα πάντα λες και δεν υπέγραψαν τα μνημόνια, έρχεται η επιστολή του εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Τρόικα στην οποία λέει, απευθυνόμενους στους υπουργούς, τα εξής:  «Να σας θυμίσω ότι, τόσο στην επιστολή προθέσεων όσο και στο μνημόνιο που υπογράφτηκε από την ελληνική κυβέρνηση, υπάρχει ρήτρα διαβούλευσης που επιβάλλει τη γνωμοδότηση των συνεργατών πριν από οποιαδήποτε αλλαγή που θα μπορούσε να επηρεάσει το Πρόγραμμα Οικονομικής Προσαρμογής. Γι' αυτό, εμείς - ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ - θα πρέπει να ερωτούμαστε προκαταβολικά όταν αυτές οι νομοθετικές αλλαγές βρίσκονται κάτω από καθεστώς προετοιμασίας»;

Όλα τα παραπάνω τα ζουν οι Έλληνες πολίτες. Είναι η σκληρή και δεδομένη πραγματικότητα. Αντιλαμβάνονται, με τη λογική τους, ότι οι υποστηρικτές του μνημονίου περιγράφουν μια εικονική πραγματικότητα, μια φαντασίωση ευχαρίστησης που, όμως, απολαμβάνουν μόνο οι δανειστές μας και οι εγχώριοι συνεργάτες τους.

Και πράγματι, τελικά στις κάλπες, τους Έλληνες πολίτες δεν θα τους συντροφεύει η οργή, αλλά κυρίως η λογική.