Οι "σωτήρες" της ΕE επιδιώκουν να μετατρέψουν τη νομισματική ένωση και σε πολιτική, κατά το Spiegel

       Αυτή η είδηση είχε παίξει και στα κανάλια πριν από 4-5 μέρες. Ποια είδηση; Μα η προσπάθεια της πολιτικής ένωσης της Ευρώπης που προωθούν οι Γιουγκέρ, Μπαρόζο, Ρομπάι και Ντράγκι για την άσκηση κοινής οικονομικής πολιτικής, με παραχώρηση μέρους της Εθνικής κυριαρχίας ως αντάλλαγμα βεβαίως, όπως μας πληροφορεί το δελτίο ειδήσεων της ΝΕΤ.

       Τώρα γιατί αποτελεί είδηση κάτι που επανειλημμένος έχουμε γράψει και βοά το internet λίγες ημέρες μετά το πρώτο μνημόνιο, ας το απαντήσουν οι σοβαροί πολίτες που τάσσονται υπέρ του μνημονίου, υπακούοντας στα κελεύσματα και τις νουθεσίες του Πρετεντέρη του Καψή και όσους άλλους που τους εξέθρεψαν οι διαπλεκόμενοι μαζί τους πολιτικοί, με τα λεφτά που καλούμαστε τώρα όλοι να πληρώσουμε.

       Μόλις προχθές είχα αναρτήσει ένα παρόμοιο με το θέμα άρθρο, ότι με την πλαστή οικονομική κρίση και την απάτη της λύσης του μνημονίου, οδηγούμαστε σε μια Ευρωπαική Τραπεζική Δικτατορία για την εγκαθίδρυση της οποίας, θα περάσουν εκβιαστικά μέσα από τα μνημόνια νόμοι και συνθήκες που ΔΕΝ θα περνούσαν με δημοψηφίσματα και την ελεύθερη βούληση των λαών.

πηγή:defencenet.gr

Οι "σωτήρες" της ΕE επιδιώκουν να μετατρέψουν τη νομισματική ένωση και σε πολιτική, κατά το Spiegel

Ο πρόεδρος της Κομισιόν Μπαρόζο, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ρομπάι, ο πρόεδρος του Eurogroup Γιούνκερ και ο πρόεδρος της ΕΚΤ Ντράγκι εργάζονται, σύμφωνα με πληροφορίες του «Spiegel», για τη δημιουργία μιας γνήσιας δημοσιονομικής ένωσης με αυστηρό δημοσιονομικό έλεγχο. Έτσι, τα επιμέρους κράτη-μέλη δεν θα μπορούν να δημιουργούν αυτόνομα νέα χρέη.


Όπως αναφέρει σχετικά το tovima.gr, οι κυβερνήσεις θα διαθέτουν ελεύθερα μόνον εκείνα τα χρηματικά κονδύλια, που καλύπτονται από δικά τους έσοδα. Όποια χώρα χρειάζεται περισσότερα χρήματα από όσα η οικονομία της αποδίδει, θα πρέπει να δηλώνει τις ανάγκες της στο Eurogoroup, το οποίο στη συνέχεια θα κρίνει, με βάση τις απόψεις των τεσσάρων υψηλόβαθμων αξιωματούχων της ΕΕ, ποιες χρηματικές επιθυμίες από ποια χώρα και σε ποιο ύψος μπορούν να εγκριθούν. Η ισχυρή ομάδα υπουργών θα διευθύνεται από έναν πρόεδρο, ο οποίος τελικά θα μπορούσε να αναδειχθεί ευρωπαίος υπουργός οικονομικών.


Η ίδια ομάδα θα ελέγχεται από ένα νέο ευρωπαϊκό όργανο, στο οποίο θα μετέχουν οι εκπρόσωποι των εθνικών Κοινοβουλίων. Το μοντέλο, το οποίο προωθούν οι 4 πολιτικοί, καταλήγει σε έναν ευρωπαϊκό σύνδεσμο ευθύνης. Κάτι τέτοιο το απέρριπτε μέχρι τώρα η γερμανική κυβέρνηση. Ωστόσο, οι νέες ρυθμίσεις, όπως αναφέρουν οι Βρυξέλλες, αναμένεται να ισχύσουν μόνο για τα νέα χρέη. Τα παλιά χρέη, που βρίσκονται στο επίκεντρο της παρούσας κρίσης, θα πρέπει, όπως και πριν, να τα αποπληρώσουν τα επιμέρους κράτη.
 
Σύμφωνα με το σχέδιο αυτό για μια δημοσιονομική ένωση, τα εθνικά κράτη θα πρέπει να εκχωρήσουν σημαντικό μέρος της εθνικής κυριαρχίας τους σε ευρωπαϊκούς θεσμούς, ενώ το Ευρωκοινοβούλιο θα αποκτούσε ανταγωνισμό, δεδομένου ότι ένα νέο όργανο αναμένεται να ασκεί σημαντικές ελεγκτικές λειτουργίες. Θα δημιουργούταν έτσι μια Ευρώπη των δύο ταχυτήτων, τον πυρήνα της οποίας θα αποτελεί η νομισματική ένωση, αλλά πλέον ως «κυρία με κότσια».
 
Η ιδέα των ευρω-στρατηγών των Βρυξελλών θα ανάγκαζε τις κυβερνήσεις να φροντίζουν να τα βγάζουν πέρα με τα χρήματα, που εισπράττουν οι ίδιες. Γιατί έτσι μόνο θα μπορούν να διατηρήσουν την κυριαρχία επί των δαπανών τους. Πάντως σε περίπτωση προσφυγής ενός κράτους για δανεισμό υπάρχει μια σκέψη να εγκρίνεται από το νέο Eurogroup βοήθεια σε κράτη, των οποίων το δημόσιο χρέος υπερβαίνει το 3% του ΑΕΠ τους. Σε άλλο κεφάλαιο του σχεδίου, ο Μπαρόζο διατυπώνει σκέψεις για τον τρόπο δημοκρατικής νομιμοποίησης της επιδιωκόμενης πολιτικής ολοκλήρωσης. Μια ιδέα είναι η άμεση εκλογή του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από τους πολίτες ή η συγχωνευση των αξιωμάτων του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του προέδρου της Κoμισιόν στο αξίωμα του «Ευρωπαίου Προέδρου».
Στα μεταρρυθμιστικά σχέδια της ηγεσίας της ΕΕ περιλαμβάνεται και η με ορίζοντα δεκαετίας καθιέρωση πανευρωπαϊκής εγγύησης των τραπεζικών καταθέσεων σε ποσοστό 1%, δηλαδή μέχρι 100 δις. ευρώ περίπου. Προβλέπεται επίσης η πανευρωπαϊκή εποπτεία όλων των τραπεζών, και όχι μόνο των μεγάλων, «συστημικά» σημαντικότερων, εξ αυτών. Το νέο Ευρω-Σύμφωνο όμως συνδέεται με το «αγκάθι» της αλλαγής των εθνκών συνταγμάτων των κρατών-μελών, για την οποία οι κυβερνήσεις θα πρέπει να διεξαγάγουν δημοψηφίσματα.
Οι 4 πρόεδροι των προαναφερθέντων ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων θα συναντηθούν την ερχόμενη εβδομάδα, προκειμένου να καταλήξουν σε συμφωνία για τη διαμόρφωση κοινής πρότασης, την οποία στη συνέχεια θα αποστείλουν σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Η πρόταση αυτή –γράφει το Spiegel– θα σημάνει μια πραγματική επανάσταση για την Ευρώπη, αφού έχει στόχο να οδηγήσει στη μετατροπή της νομισματικής σε πολιτική ένωση. Ταυτόχρονα όμως αποτελεί ένα πείραμα με αβέβαιη έκβαση, που ή θα σώσει το κοινό νόμισμα ή θα καταλήξει στη διάλυση της Ευρώπης. Μπορεί το σχέδιο να καθησυχάσει τις χρηματαγορές. Δεν αποκλείεται όμως να μην το δεχτούν οι ευρωπαίοι πολίτες.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr