Αν δεν το αντέχετε να είστε Έλληνες, φύγετε...!

       Εως σήμερα έχω εκφράσει ανοικτά τις επιφυλάξεις μου για τον ΣΥΡΙΖΑ όσο αφορά την αντιμνημονιακή του πολιτική, που δεν αμφισβητείται μόνο από τις ασαφείς και αντικρουόμενες και συνεχώς μεταβαλλόμενες δηλώσεις του ίδιου του προέδρου του και των στελεχών του, αλλά κυρίως με τη στάση των ΜΜΕ και των κομμάτων της τρικομματικής κυβέρνησης, που με τον τρόπο τους συνέβαλαν τα μέγιστα, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ από το 4% να γίνει ο νέος πόλος του διπολικού συστήματος, που εξυπηρετεί:

       α) Τη συνέχιση των πολιτικών του μνημονίου

       β) Τη συσπείρωση των μνημονιακών κομμάτων

       γ) Τον στραγγαλισμό και την συμπίεση όλων των άλλων μη ελεγχόμενων αντιμνημονιακών κομμάτων

       δ) Τη διευκόλυνση της κυβέρνησης όσο δεν πάει άλλο

       ε) Την έτοιμη διάδοχη κατάσταση που με μια κωλοτούμπα αλα Σαμαρά θα συνεχίσει τα μνημόνια!

       Όμως η αντιμνημονιακή πολιτική, που είναι και το μόνο κοινό σημείο του ΣΥΡΙΖΑ με τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης (αν ξεχάσουμε όλα τα παραπάνω), δεν μπορεί να βάλει στο περιθώριο τις τεράστιες διαφορές στα άλλα, πολύ κρίσιμα θέματα όπως τα εθνικά (FYROM-Θράκη-Αιγαίο), το μεταναστευτικό, παιδείας, θρησκείας κτλ

       Δυστυχώς οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτά τα θέματα είναι εντός των στεγανών της αριστεράς, δηλαδή των ιδεολογικών παγίδων εγκλωβισμού των πολιτών που έστησε η οικονομική ελίτ για τον παγκόσμιο πολιτικό έλεγχο των κρατών!

       Δηλαδή ο πατριώτης φιλόθρησκος αναγκαστικά να υιοθετεί την νέο φιλελεύθερη οικονομική πολιτική (ΔΕΞΙΑ σε όλες τις παραλλαγές) ενώ οι επιθυμούντες κοινωνικό κράτος και εργατικό δίκαιο προστασίας να ασπάζονται με το ζόρι τον διεθνισμό και την πολυπολιτισμικότητα (ΑΡΙΣΤΕΡΑ σε όλες τις παραλλαγές)! Άσχετα αν το μόνο που κατάφερναν τα κόμματα που διαδέχονταν στην εξουσία, ήταν να διαιρούν το λαό και να προωθούν τη διαφθορά, την απιστία, και τον εθνο μηδενισμό.

       Αν οι ΑΝΕΛ είχαν κατορθώσει να αποτελούν την κύρια εναλλακτική πρόταση ενάντια στα μνημόνια, με την ελευθερία που τους δίνει, η ανένταχτη στα παλαιοκομματικά στεγανά της Αριστεράς και της Δεξιάς, ιδεολογική τους ταυτότητα, με σαφή (αντι φεντεραλισμό) Ευρωπαική πολιτική, τις θέσεις τους στα Εθνικά θέματα και του κυβερνητικού προγράμματος που ήδη έχουν καταθέσει (εθνική αντιπρόταση) θα αποχτούσαν τέτοια δυναμική, που τα ποσοστά τους δεν θα ήταν παρόμοια του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, αλλά πρωτόγνωρα, ενώνοντας πραγματικά τους Έλληνες γύρω από την Ελλάδα και τις ανάγκες των πολιτών της!

       Το γιατί δεν έγινε αυτό μπορεί να απαντηθεί με δύο ερωτήματα: α) ποιοι έχουν συμφέρον να μη γίνει αυτό; και β) θέλουν και μπορούν να το κάνουν αυτό οι ΑΝΕΛ;

       Αλλά αυτό αφορά ένα άλλο θέμα, που θα γράψω σε ανάρτηση για το Ιδρυτικό Συνέδριο όταν ο ενθουσιασμός και τα έντονα συναισθήματα υποχωρήσουν, και είμαι σε θέση να κατανοήσω, να σκεφτώ και να κρίνω αντικειμενικά τα όσα έζησα.

       Σε καμία όμως περίπτωση ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ότι το περίπου 28% των Ελλήνων ψηφοφόρων που εκτιμάται ότι θα ψήφιζαν  σήμερα ΣΥΡΙΖΑ, ενοχλούνται με τον Εθνικό μας ύμνο ή ότι σκέφτονται να επιλέξουν ανάμεσα στον ΧΡΙΣΤΟ και στον Μαρξ! Και αυτό δεν είναι πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά όσων βρίσκονται εκεί που τους κατευθύνουν τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ και η άθλια πολιτικη αληταρία των συνενόχων.

Μάκης Αρμενιάκος

πηγή:atticapress.gr

Αν δεν το αντέχετε να είστε Έλληνες, φύγετε...!

Προς ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ!

Πόπη Σουφλή

Του Γιώργου Μαλούχου 

Σε Δύση και Ανατολή, σε Βορρά και Νότο, σε πλούσιους ή φτωχούς, δεν υπάρχει άλλη χώρα στην οποία να… ενοχλεί ο Εθνικός Υμνος: είναι κι αυτό ένα δικό μας φαινόμενο, κομμάτι της ελληνικής ιδιαιτερότητας. Πιθανώς, αν οργανωθεί ένα συνέδριο από ιστορικούς και ψυχολόγους, ίσως και ψυχιάτρους, να καταφέρουν οι επιστήμονες να μας πουν το γιατί. Είτε όμως γίνει το συνέδριο είτε όχι, το βέβαιο είναι ότι το, με διεθνείς προδιαγραφές, παράδοξο, είναι το να ενοχλεί ο Εθνικός ύμνος μιας χώρας κι όχι το αντίστροφο. 
Πολλοί έμειναν άναυδοι επειδή τα στρατιωτικά αγήματα τραγούδησαν τον εθνικό ύμνο το βράδυ της ανάστασης στη δοξολογία. Ε, πολύ καλά έκαναν και τον τραγούδησαν. Και σε καμία περίπτωση αυτό δεν πρόσβαλε κανέναν, ούτε κι ενόχλησε την εκκλησία – το ακριβώς αντίθετο μάλιστα. Και πάρα πολύ καλά έκανε και ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ και συνεχάρη τα αγήματα, για να κοπούν οι όποιες ανόητες συζητήσεις για το αν θα έπρεπε να τιμωρηθούν σα να είχαν κάνει κανένα έγκλημα!

Άλλωστε, ο λόγος για τον οποίο το βράδυ της ανάστασης αποδίδονται στρατιωτικές τιμές στις εκκλησίες είναι ακριβώς το γεγονός ότι το ελληνικό πρωτόκολλο τιμά συμβολικά με την ύψιστη τιμή, ως αρχηγό κράτους, το μέγα αυτό θρησκευτικό γεγονός. Γι αυτό βρίσκονται εκεί τα αγήματα και οι μπάντες, γι αυτό την ώρα που ακούγεται το Χριστός Ανέστη ακούγεται μαζί και το εμβατήριο της Σημαίας.

Η υπόθεση της ενοχοποίησης του εθνικού φρονήματος ενός ολόκληρου λαού είναι πλέον τόσο γελοία και συντριπτικά ξεπερασμένη, που καταντά προκλητική. Η λογική βάση της οποίας οι άνθρωποι στην Ελλάδα πρέπει περίπου να ντρέπονται για την εθνική τους ταυτότητα όχι μόνον είναι εντελώς απαράδεκτη αλλά είναι και απόλυτα αντιπαραγωγική: πώς μπορεί να κάνει το οτιδήποτε, ακόμα και
στην ίδια την οικονομική δραστηριότητα, ένας λαός που πρέπει περίπου να απολογείται για την αγάπη του και το σεβασμό του προς την ίδια του την πατρίδα;

Πρέπει λοιπόν κάποτε να τελειώνουμε με αυτές τις μπούρδες που, επιπλέον, κρύβουν κι άλλες πτυχές: τα εθνικά αισθήματα σε αυτό τον τόπο έχουν καταπιεστεί τρομακτικά κι έχουν ενοχοποιηθεί όσο δεν πάει άλλο, άδικα, άκριτα, εν τέλει ανόητα - γι αυτό ας μην απορούν οι πολέμιοί τους όταν αυτά γίνονται αντικείμενα καπήλευσης: όταν η εθνική συνείδηση πρέπει να απολογείται, τότε κάποιοι θα την αξιοποιήσουν όπως τους βολεύει.

Αν παρόλα αυτά υπάρχουν εκείνοι που ντρέπονται που είναι Ελληνες, που τους ενοχλεί η πατρίδα και τα σύμβολά της, είναι δικαίωμά τους. Μπορούν πάντοτε να τα μαζεύουν και να φεύγουν. Κάποια άλλη «πατρίδα», που θα είναι πιο κατάλληλη για τα όσα νιώθουν ή πιστεύουν, θα βρεθεί να τους στεγάσει. Κι ας διαλέξουν άλλους ύμνους. Δεν πειράζει: ας μείνουμε εδώ εκείνοι που ο Ύμνος στην Ελευθερία μας συγκινεί ακόμα. Γιατί αυτό ακριβώς είναι ο δικός μας ελληνικός εθνικός ύμνος: είναι η ωδή προς την Ελευθερία, που, είναι αλήθεια, δεν την αντέχουν...






Πηγή