Ξεκινάω με αυτές τις δύο αναρτήσεις μια σειρά αναρτήσεων ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ που θα βγαίνουν περιστασιακά από τους λόγους του Τρισμέγιστου ΕΡΜΗ .
Στον τίτλο κάθε ανάρτησης θα υπάρχει και ένας αριθμός που δηλώνει τη σειρά της ανάρτησης ώστε να μπορείτε εύκολα να τις παρακολουθείτε ή όσοι θέλετε να τις συγκεντρώσετε για να τις αντιγράψετε.
Links για παλαιότερες αναρτήσεις μου για τον Τρισμέγιστο ΕΡΜΗ θα βρείτε στο τέλος της ανάρτησης.
ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΕΡΜΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΑΤ
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ Ι
Στοβαίος 2,1,26
ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΤ ΕΡΜΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΑΤ
Είναι μεν δύσκολο να καταλάβει κανείς το Θεό αλλά και αδύνατο να τον περιγράψει. Διότι το ασώματο δε μπορείς να το εκφράσεις με σώμα. Δεν είναι δυνατό να κατανοήσεις το τέλειο με το ατελές ούτε και το αθάνατο με το ολιγόχρονο να ενωθεί. Διότι, το μεν είναι για πάντα ενώ το άλλο, περνά και φεύγει. Και το μεν ένα είναι αλήθεια ενώ το άλλο σκιάζεται από την εντύπωση. Το πιο αδύνατο από το δυνατό και το μικρότερο από το μεγαλύτερο, απέχει τόσο, όσο το θνητό από το θείο. Και η ανάμεσα τους απόσταση αμαυρώνει τη θέα του ωραίου.
Διότι τα σώματα είναι ορατά μέσω των οφθαλμών και μέσω της γλώσσας είναι ορατά τα όσα λέγονται. Το δε ασώματο είναι και αόρατο και ασχημάτιστο. Δεν μπορεί όμως να γίνει αντιληπτό από τις αισθήσεις μας ό, τι είναι ασώματο και αφανές και ασχημάτιστο και δεν έχει σχηματιστεί από ύλη. Εννοώ, Τάτ, εννοώ πως ό, τι δεν μπορείς να περιγράψεις, αυτό είναι ο Θεός.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ IIΑ
Στοβαίος 3,11,31
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΕΡΜΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΑΤ
Τατ, είναι αλήθεια ότι δεν είναι δυνατόν να τολμήσει και να μιλήσει για την αλήθεια ο άνθρωπος, πού είναι όν ατελές και αποτελείται από ατελή μέλη και το σώμα του είναι φτιαγμένο από άλλα, και πολλά, ξένα στοιχεία. Λέω μόνο ό,τι είναι δυνατό και δίκαιο, ότι δηλαδή, η αλήθεια βρίσκεται μόνο στα αθάνατα όντα, των οποίων και τα σώματα είναι αληθινά, φωτιά από μόνη της και τίποτε άλλο, γη μόνη και τίποτε άλλο, αέρας μόνος και τίποτε άλλο, νερό μόνο και τίποτε άλλο. Τα δε δικά μας σώματα από όλα αυτά τα παραπάνω έχουν σχηματισθεί, όμως, αν και έχουν και λίγο από φωτιά και από γη και από νερό και από αέρα, ούτε φωτιά δεν είναι, ούτε γη, ούτε νερό, ούτε αέρας, ούτε τίποτε αληθινό. Αν όμως, από την αρχή, η κατασκευή μας δεν είχε την αλήθεια πώς θα μπορούσε την αλήθεια να τη δει ή να την ομολογήσει. Να την καταλάβει μόνο, αν ο θεός θελήσει. Τα πάντα λοιπόν, Τατ, πάνω στη γη δεν είναι αλήθεια παρά μόνο απομίμηση της αλήθειας, και μάλιστα όχι όλα αλλά, κάποια λίγα και τα υπόλοιπα, ψέμα και πλάνη, Τάτ, και εικασίες, φτιαγμένα σαν εικόνες της φαντασίας. Όταν τώρα η φαντασία επηρεάζεται από ψηλά, γίνεται απομίμηση της αλήθειας ενώ, χωρίς την άνωθεν ενέργεια παραμένει ψεύδος. Όπως και η ζωγραφική εικόνα δείχνει το σώμα όμως δεν είναι η ίδια σώμα, όπως αυτό που παριστάνει, και ενώ φαίνεται να έχει μάτια, η ίδια δε βλέπει τίποτε και έχει αυτιά αλλά δεν ακούει τίποτε, και όλα τα υπόλοιπα τα έχει η ζωγραφική εικόνα όμως είναι ψεύτικα και εξαπατούν τα μάτια όσων την κοιτούν γιατί άλλοι μεν θεωρούν ότι βλέπουν την αλήθεια και άλλοι πραγματικά ψεύδη. Όσοι λοιπόν δεν βλέπουν το ψέμα, βλέπουν την αλήθεια, και αν λοιπόν το κάθε ένα από αυτά έτσι το αντιλαμβανόμαστε και το βλέπουμε όπως είναι, αντιλαμβανόμαστε και βλέπουμε την αλήθεια. Αν όμως αντιλαμβανόμαστε και βλέπουμε αντίθετα, τότε, τίποτε το αληθινό, ούτε θα αντιληφθούμε ούτε θα γνωρίσουμε.
-Υπάρχει λοιπόν, πάτερ, αλήθεια στη γη και μάλιστα όχι άσκοπα;
-Σφάλλεις παιδί μου. Αλήθεια, καθόλου, δεν υπάρχει στη γη, Τατ, ούτε είναι δυνατό να υπάρξει, ενώ, μόνο κάποιοι άνθρωποι θα κατανοήσουν την αλήθεια, σε όσους ο θεός θα δωρίσει το χάρισμα να δουν το θείο.
-Αρα λοιπόν δεν υπάρχει τίποτε αληθινό στη γη. Σκέφτομαι λοιπόν και λέω: «όλα είναι φαντασίες και εικασίες», αλήθεια, σκέφτομαι και λέω.
-Λοιπόν δεν πρέπει να ονομάζουμε αλήθεια το να αντιλαμβανόμαστε την αλήθεια και νά την ομολογούμε;
-Τι άλλο; Τα όντα πρέπει να αντιλαμβάνονται και να μιλούν για τα αληθινά όντα. Η αλήθεια είναι αυτή, ότι τίποτε δεν είναι αληθινό εδώ κάτω. Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει, παιδί μου; Διότι η αλήθεια είναι η τελειότερη αρχή, αυτό το ύψιστο αγαθό, που δε θαμπώνεται από την ύλη ούτε από σώμα περιβάλλεται, το γυμνό και φωτεινό αμετάβλητο και σεμνό, αναλλοίωτο αγαθό, ενώ όλα όσα είναι εδώ παιδί μου, βλέπεις πώς είναι, άσχετα από αυτό το αγαθό, φθαρτά, ευπαθή, διαλυτά, μεταβλητά συνεχώς αλλοιούμενα, άλλα από άλλα γίνονται τα οποία βεβαίως δεν είναι αληθινά ούτε με τον εαυτό τους, διότι, κάθε τι που αλλοιώνεται είναι ψευδές αφού δε μένει ως έχει αλλά, καθώς μεταβάλλεται μας δίνει συνεχώς άλλη εικόνα.
-Ούτε και ο άνθρωπος είναι αληθινός, πατέρα;
-Επειδή είναι άνθρωπος δεν είναι και αληθινός, παιδί μου. Διότι αληθινό είναι μόνο ό,τι είναι αυτογενές και μένει καθαρό όπως είναι. Ο άνθρωπος, όμως, είναι φτιαγμένος από πολλά στοιχεία και δε μένει αμετάβλητος παρά αλλάζει και μεταβάλλεται, από ηλικία σε ηλικία και από μορφή σε μορφή και μάλιστα, ενόσω ακόμα κατοικεί στο σώμα του. Πολλοί, με τη μεσολάβηση μόνο λίγου χρόνου δε γνώρισαν τα ίδια τα παιδιά τους και ομοίως, παιδιά, δεν αναγνώρισαν τους γονείς τους. Αρα, Τατ, κάτι που αλλάζει τόσο ώστε να μην αναγνωρίζεται θα μπορούσε να είναι αληθινό; Αντίθετα, δεν είναι ψεύτικο και δεν δημιουργείται από τις διαφορετικές εντυπώσεις που δίνουν οι συνεχείς μεταβολές; Εσύ να θεωρείς αληθινό ό, τι είναι σταθερό και αιώνιο. Ο άνθρωπος όμως δε μένει αιώνια και επομένως δεν είναι αληθινός. Ο άνθρωπος είναι φαντασία και ως φαντασία θα μπορούσε να είναι ακραίο ψεύδος.
-Λοιπόν, πατέρα, και αυτά τα αθάνατα σώματα δεν είναι αληθινά επειδή μεταβάλλονται;
-Λοιπόν, κάθε πράγμα, που γεννιέται και είναι μεταβλητό, δεν είναι και αληθινό. Όταν γεννήθηκαν από τον προπάτορα, πιθανόν να είχαν αληθινή ύλη. Όμως, με τη μεταβλητότητα τους, έχουν κάποιο ψεύδος διότι τίποτε που δε μένει σταθερό δεν είναι αληθινό.
-Επομένως πατέρα, τι θα μπορούσε κανείς να ονομάσει αλήθεια;
-Λοιπόν, μόνο τον ήλιο, θα μπορούσε κάποιος να πει αληθινό διότι δε μεταβάλλεται και μένει πάντα σταθερός. Γι' αυτό, και τη δημιουργία των πάντων στον κόσμο μόνο αυτός βεβαιώνει και, αυτόν, άρχοντα των πάντων και ποιητή των πάντων σέβομαι και προσκυνώ για την αλήθεια του. Μετά από τον ένα και πρώτο, αυτόν, θεωρώ ως δημιουργό.
-Και τι λοιπόν θα μπορούσε να είναι η πρώτη αλήθεια, πάτερ:
-Ο Ένας και μόνος, Τατ, αυτός που δεν είναι φτιαγμένος από ύλη, δεν κατοικεί σε σώμα, δεν έχει χρώμα, δεν έχει σχήμα, δεν μετατρέπεται, δεν αλλοιώνεται και για πάντα υπάρχει. Ενώ το ψεύδος, παιδί μου, φθείρεται και τα πάντα στη γη τα έχει πιάσει μέσω της φθοράς και τα περιέχει και θα τα περιέχει η πρόνοια του αληθούς. Χωρίς τη φθορά δε μπορεί να γίνει γένεση και κάθε γένεση θα την ακολουθεί η φθορά, ώστε και πάλι να γεννηθεί. Διότι, όσα δημιουργούνται φυσικό είναι να δημιουργούνται από τα φθαρτά, όπως είναι ανάγκη, και τα γενόμενα να φθείρονται ώστε να μη σταματήσει η δημιουργία των όντων. Αυτόν, να αναγνωρίζεις ως πρώτο δημιουργό στη γένεση των όντων. Όσα λοιπόν δημιουργούνται από τη φθορά είναι και ψευδή, αφού άλλοτε είναι έτσι και άλλοτε αλλιώς. Διότι, είναι αδύνατο τα πράγματα να μένουν ίδια και επομένως, αυτό που δεν είναι σταθερό, πώς θα μπορούσε να είναι αληθινό. Πρέπει λοιπόν παιδί μου, όλα αυτά να τα ονομάζουμε φαντασίες, εφόσον βέβαια, ορθώς θεωρούμε τον άνθρωπο ομοίωμα του ιδεατού ανθρώπου, το παιδί ομοίωμα του ιδεατού παιδιού, τον νέο ομοίωμα του ιδεατού νέου, τον άνδρα ομοίωμα του ιδεατού άνδρα, τον γέροντα ομοίωμα του ιδεατού γέροντα. Διότι, ούτε ο άνθρωπος είναι άνθρωπος ούτε το παιδί είναι παιδί, ούτε ο άνδρας άνδρας, ούτε ο γέροντας είναι γέροντας. Ενόσω μεταβάλλονται γίνονται ψευδή και τα προηγούμενα και τα τωρινά. Αυτά λοιπόν έτσι να τα γνωρίζεις, παιδί μου, ότι δηλαδή, και αυτές οι ψεύτικες ενέργειες εξαρτώνται από την άνωθεν αλήθεια και γι' αυτό υποστηρίζω ότι και το ψέμα είναι έργο της αλήθειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η αποφυγή ύβρεων και αισχρολογίας είναι ο μόνος περιορισμός για την δημοσίευση των σχολίων σας.
Δεν λογοκρίνονται οποιαδήποτε σχόλια για τις απόψεις σας, τις ιδέες σας ή η γνώμη σας.
Μπορείτε να γράψετε ΟΤΙ ΘΕΛΕΤΕ