Το γιαούρτι δείχνει…. αγάπη προς τους πολιτικούς

ΟΡΦΕΑΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ

 Το γιαούρτι δείχνει…. αγάπη προς  τους πολιτικούς 

Γ. Τράγκας (Αντεννα 18/3/2011)

      Δεν θα διαφωνούσα ότι μια μάσκα με γιαούρτι δεν αναζωογονεί το ταλαιπωρημένο δέρμα του προσώπου που τελικά μετά τις πατούσες είναι το αμέσως επόμενο ταλαιπωρημένο τμήμα του ανθρώπινου δέρματος,(έκθεση στον ήλιο, τα καυσαέρια, κίνηση με την ομιλία, κλπ).

Σαφώς όμως το γιαούρτωμα προς τους πολιτικούς πέρα από τις αναζωογονητικές ιδιότητες εκφράζει και την αγανάκτηση των πολιτών που δυστυχώς έχουν φτάσει στα όρια της οικονομικής δυσπραγίας και εξαθλίωσης.

Το θράσος του Πάγκαλου έχει ξεπεράσει κάθε όριο .Πήγε να μπαζώσει κοψίδια με συνδαιτυμόνες  άλλους βουλευτές του κόμματος  του μάλλον –δεν είμαι σίγουρος, αλλά είμαι σίγουρος που θα έστελναν τον λογαριασμό-και συνοδευόταν από μια διμοιρία ΜΑΤ συν τους σωματοφύλακες.

Μάλλον θα περίμενε τις αντιδράσεις και φώναξε τα ΜΑΤ από τη Κερατέα για ενίσχυση ο άθλιος για να  μπαζώσει με την ησυχία του.

Το πράμα έχει ξεφύγει τελείως και απ΄ ότι φαίνεται σε λίγο ούτε στον καμπινέ δεν θα μπορούν να πάνε χωρίς σωματοφύλακες γιατί θα τους επιστρέφουν….. οι λεκάνες το υλικό πίσω.

Αυτοί οι αλαζόνες που ο λαός τους έστειλε να τον υπηρετήσουν με τις πράξεις τους και τις πολιτικές τους μόνο τα συμφέροντα του Έλληνα πολίτη δεν υπηρετούν, ξέχασαν τι φώναζαν τον Μάη του ΄68  καθώς επίσης ξέχασαν τις φάπες και τα βασανιστήρια της χούντας στο ΕΑΤ ΕΣΑ.

Και τώρα που πάει αυτή η πατρίδα , που την οδηγούν …..έχουν δημιουργήσει πάνω από διακόσιες άνεργους τον τελευταίο καιρό .Τι θα γίνει αυτός  ο λαός.Η αθάνατη Ελληνική λεβεντιά κατακρεουργήθηκε από αυτές τις ταπεινωτικές συνθήκες και τα μνημόνια.

Το φιλότιμο και η αξιοπρέπεια   έχουν όρια και άμα τελειώσουν θα μείνει μόνο η οργή και τότε μετά τα γιαούρτια θα τους πάρουνε με τις πέτρες.

Κατάντησαν την πατρίδα μας κρανίου τόπο. Οι Έλληνες περπατάνε και παραμιλάνε .

Τι θα παραδώσουμε στα παιδιά μας .Σε μια χώρα χωρίς υποδομές με ξοφλημένες αξίες και με την διαφθορά σε όλους τους τομείς της καθημερινής ζωής πως είναι δυνατόν να ξημερώσει μια διαφορετική μέρα.

Στα εφηβικά μου χρόνια έπρεπε να σκεφτώ τι θα γίνω ενώ τώρα οι έφηβοι πρέπει να σκεφτούν τι θα απογίνουν .

Γιατί τέτοια κατάντια .Είμαι σίγουρος ότι τρίζουν τα κόκαλα του Κολοκοτρώνη και όλων αυτών που αγωνιστήκαν για να μπορώ εγώ να γράφω αυτά σήμερα βλέποντας την πατρίδα μας σε αυτά τα χάλια..

Τι κρίμα που δεν έχουμε σήμερα τέτοιους ηγέτες, ηγέτες που να αγαπούν την Ελλάδα μας .Πόσο διαφορετική θα ήταν σήμερα η Ελλάδα μας.

Και θα κλείσω με ένα  στίχο από ένα σχολικό τραγούδι .

Αχ πατρίδα μου γλυκιά /πόσο σ’ αγαπώ τρελά……

                                                                                  ΟΡΦΕΑΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ