H Compania Buffo και ο μπούφος Πολλοί ζητούν μια αλλαγή, λίγοι όμως έχουν να προτείνουν μια ρεαλιστική εναλλακτική λύση στο σημερινό αδιέξοδο. Για να κάνεις ρεαλιστικές προτάσεις, πρέπει να γνωρίζεις, πώς λειτουργεί το σύστημα που μας κουμαντάρει. Μερικά στοιχεία, απαραίτητα για να το γνωρίσουμε Του Εμμανουήλ Σαρίδη Σημείωση: Η ιστοσελίδα berlin-athen.eu είναι αντιπλουτοκρατική και όχι αντισημιτική. Κάθε άλλου είδους στενοκέφαλες γνώμες ή προσδιορισμοί δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια Εισαγωγή Εμμανουήλ Σαρίδης Ως Buffo (ιταλικά Αστείος) θεωρείται σε μια όπερα ή οπερέτα εκείνος ο τενόρος ή ο βαρύτονος, που παίζει τον ρόλο του γελωτοποιού. Οι Buffi είναι συνήθως καρικατούρες προσώπων, που με υπερβολικές χειρονομίες, με τις εκφράσεις του προσώπου και με τα κοστούμια τους, κάνουν το ακροατήριο να σκάει στα γέλια.Ότι ο Buffo στην οπερέτα, είναι ο Pagliaccio, ο κλοουν, στο τσίρκο. Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Διότι βλέποντας τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα, θα μπορούσε κανείς κάλλιστα να παρομοιάσει την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σαν μια οπερέτα buffa και τον πρωθυπουργό Geoffrey Παπανδρέου σαν έναν Buffo. Ή την κυβέρνηση σαν τσίρκο και τον πρωθυπουργό σαν κλόουν. Γιατί στην Ελλάδα παίζεται σήμερα ένα είδος οπερέτας buffa. • Πρώτα έστειλε ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του την Ελλάδα στο κολαστήριο του Μνημονίου, όπου θα μείνει ξεπληρώνοντας επι γενεές γενεών τα δάνεια που πήραν – και θα πάρουν απο τις τράπεζες των τοκογλύφων • Και αντί να εξηγήσουν στον Έλληνα το γιατί επτώχευσαν την χώρα και να διαβουλευθούν μαζί του για το πώς θα μπορούσε να βγεί απ’ την Κόλαση που τον έριξαν, τον παραπλανούν με την επωδό «για όλα φταίει η Νεα Δημοκρατία», ενώ κομπάζουν ισχυριζόμενοι, ότι ο πρωθυπουργός δίνει μάχες για την Ελλάδα (1) • Διατηρούν ένα πολυδάπανο Κοινοβούλιο, το οποίο ασχολείται με την παραγωγή νόμων, που δεν τηρούνται απο κανέναν, ούτε απο την ίδια την κυβέρνηση • Στηρίζουν με κάθε είδους διευκολύνσεις εναν συρφετό Μέσων Μαζικής Επιρροής (ΜΜΕ) για να παρουσιάζουν στον κόσμο μια εικονική κατάσταση, που δεν έχει καμμία σχέση με την πραγματικότητα. Πουλώντας τον, δηλαδή, φύκια για μεταξωτές κορδέλλες. • Έχουν κάνει την Ελλάδα ένα Failed State, ένα κράτος, που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις στοιχειώδης ανάγκες ενός κρατικού μορφώματος Το πώς ο θίασος αυτός κατορθώνει να υπνωτίζει έναν λαό 11 εκατομμυρίων και για ποιούς σκοπούς, θα το εξηγήσω, όσο πιο σύντομα γίνεται, αμέσως παρακάτω. 2 Οι δύο κόσμοι Νομίζουμε, ότι ο κόσμος που βλέπουμε είναι αυτός, που καθορίζεται απο την πολιτική, την οικονομία και τα ΜΜΕ ενός συγκεκριμένου κράτους, τα τρία κύρια στοιχεία, που επηρεάζουν άμεσα τις συμπεριφορές και τις αποφάσεις μας. Υπάρχει όμως και ένας άλλος κόσμος υπερκείμενος του δικού μας, εκεί όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις για την πολιτική, την οικονομία και την πληροφόρησή μας. Ναι, θα έλεγε κάποιος, ξέρω, είναι η Ευρωπαική Ένωση. Λάθος. Γιατί ακόμη και πάνω απο την Ευρωπαική Ένωση υπάρχει ένας άλλος, ο δεύτερος κόσμος, που για τον κοινό θνητό παραμένει αόρατος και απρόσιτος. Κι’ αυτό, γιατί δεν τον έμαθαν να τον βλέπει, του δείχνουν μόνο αυτόν τον κατάλληλα διαμορφωμένο, τον γνωστό του κόσμο, όπου πληροφορείται για τα εκάστοτε συμβαίνοντα, ποτέ όμως για το ποιός και για ποιό σκοπό παίρνει τις αποφάσεις που αφορούν το παρόν και το μέλλον του. Οι αποφάσεις για το ότι αφορά το παρόν και το μέλλον της Ελλάδος λοιπόν, δεν παίρνονται στην Ελλάδα, αλλά σε κάποια κέντρα, άγνωστα εν πολλοίς στον κοινό πολίτη. Ερώτηση: Ποιός καθορίζει τις πολιτικές και οικονομικές αποφάσεις που παίρνει ο Geoffrey Παπανδρέου; Ο ίδιος, θα πούν οι οπαδοί του. Η Μέρκελ, θα πεί ένας άλλος. Η Αμερική, θα πεί ο παράλλος. Ελάχιστοι τις συσχετίζουν με τον διεθνή Σιωνισμό, κι' αυτόι θεωρούνται ψεύτες ή οπαδοι συνωμοτικών θεωριών. Κι’ αυτό, γιατί ανήκει στην φύση του ανθρώπου, να μην παραδέχεται γεγονότα και στοιχεία, που αντίτίθενται στην «αλήθεια της ομάδας» απο την οποία παντοειδώς εξαρτάται. Δεν θα παραδεχθεί λοιπόν στην συγκεκριμένη περίπτωση, ότι είναι και ο ίδιος, με την εργασία και την εν γένει πολιτική και κοινωνική του συμπεριφορά, μέρος ενός συστήματος, που σε τελική ανάλυση είναι επιζήμιο για τον ίδιο προσωπικά, για την οικογένειά του και για την ίδια την πατρίδα του. Στο πλαίσιο αυτό είναι προφανές, ότι ο Έλληνας, μη δυνάμενος να δεί ή να υιοθετήσει πράγματα που δεν καλύπτει το συνειδητό του, περιορίζεται στον μικρό ελληνικό κόσμο. Στον οποίο η σημερινή πολιτική και οικονομική κατάσταση είναι ένα έλληνικό, ένα «σπιτικό» πρόβλημα, γύρω απο το οποίο επικεντρώνεται και η πολιτική συζήτηση για το τί δεον γενέσθαι. Η δυνατότητα, να είμαστε μέρος ενός υπερκείμενου κόσμου, να διοικούμαστε δηλαδή στην πραγματικότητα απο ένα παγκόσμιο σύστημα, την Αυτοκρατορία, που κυβερνά όχι μόνο την Ελλάδα, αλλα και ολόκληρο τον κόσμο για αιώνες τώρα, ξεπερνά κατα πολύ τα όρια της φαντασίας μας. Και για το σύστημα αυτό δεν γινεται για πολλούς και διαφόρους λόγους σχεδόν σε κανένα απο τα καθιερωμένα μέσα ενημέρωσης και στα κριτικά blogs κάποια αναφορά, (αυτο)περιοριζόμενα στην γνωστή ελληνική ομφαλοσκόπιση: Ποιό κόμμα είναι καλύτερο, τί σκάνδαλα διέπραξε ο άλφα ή βήτα πολιτικός, ποιός είναι ικανός και ποιός ανίκανος. 3 Η παγκοσμιοποίηση και η Λερναία Ύδρα Θα αναφέρω στη συνέχεια, εν συντομία, ορισμένα σημαντικά στοιχεία, που μας επιτρέπουν να καταλάβουμε, ότι ο για τους περισσότερους αόρατος, ο υπερκείμενος κόσμος, στην πραγματικότητα είναι μια αυτοκρατορία, που θα την ονομάσω σιωνιστικό Ιερατείο: Η δυναστεία των Rothschilds (2). Όλοι οι αρχηγοί κρατών, οι πολιτικοί ή οι τραπεζίτες είναι συνεργάτες, υποτελείς άρχοντες και πρόθυμοι εκτελεστές των διαταγών του Ιερατείου. Για του λόγου το αληθές θα παραθέσω ορισμένα αποδεικτικά στοιχεία, που δανείστηκα απο το εξαίρετο μπλόγκ του lupo cattivo: Μετα το 1945 όλες οι βιομηχανικές χώρες που ανοικοδόμήθηκαν, προώθησαν το μεγαλύτερο μέρος των προιόντων τους προς τα εκεί που ήθελε το Ιερατείο/οι Rothschilds: Στις ΗΠΑ, στο Ισραήλ ή σε δικτατορίες, που έπρεπε να υποστηριχθούν, γιατί είχαν αξιόλογες πρώτες ύλες ή μια ιδιαίτερη στρατηγική σημασία. Όλα τα κράτη χρεώθηκαν μέχρι το λαιμό με τα δάνεια, που ευχαρίστως τους χορηγούσαν οι Rothschilds, με σκοπό να εθίσουν τον κ΄σμο να ζεί σε μια εικονική κατάσταση ευημερίας και να ευχαριστεί το σύστημα για τίς ευλογίες που του παρέχει. Ο επίσημος ιδιοκτήτης των μεγάλων βιομηχανικών και άλλων επιχειρήσεων είναι πάντα αυτός, που πραγματικά τις ελέγχει. Παράδειγμα η Volkswagen (στην οποία ανήκουν οι: Audi, Bentley, Bugatti, Lamborghini, Porsche, Seat, Škoda, Volkswagen Φορτηγά και Scania): Επίσημοι ιδιοκτήτες της Volkswagen, είναι ο Martin Winterkorn και το Ομόσπονδο κράτος της Κάτω Σαξονίας. Ποιος είναι όμως ο χρηματοδότης τους, δεδομένου ότι το Ομόσπονδο Κράτος της Κάτω Σαξονίας, όπως και όλα τα Ομόσπονδα Κράτη της Γερμανίας, είναι καταχρεωμένα; Άρα η Volkswagen ανήκει, χωρίς αμφισβήτηση, στο σιωνιστικό Ιερατείο (στην αυτοκρατορία των Rothschilds), το οποίο αποφασίζει για τα σχέδια της . Ενώ το παράδειγμα της Toyota (αναμφισβήτητα κι’ αυτή ένα μέρος του χαρτοφυλακίου επενδύσεων των Rothschilds) δείχνει, πώς αντιδρά το Ιερατείο, όταν μια ιαπωνική εταιρεία ενεργεί ενάντια στα σχέδιά του. Με την Federal Reserve (FED) στις ΗΠΑ, την Τράπεζα της Αγγλίας και με πολλές κρατικές τράπεζες στα υποτελή του κράτη, με την Παγκόσμια Τράπεζα, το ΔΝΤ, την BIS και πολλούς ισχυρούς εθνικούς φορείς, όπως η DEUBA στην Γερμανία, το σιωνιστικό Ιερατείο ήλεγχε και ελέγχει το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα. Ενα σύστημα που θα μπορούσε να παρομοιαστεί με την Λερναία Ύδρα.
Έτσι ο ο επιβληθείς τύπος της δημοκρατίας και της οικονομίας δεν είναι τίποτε άλλο απο ένα σύστημα μέ παραλλακτικούς καθρέφτες, που μας δείχνουν ότιδήποτε άλλο εκτός απ' αυτό που συμβαίνει πραγματικά στον κόσμο. Είναι όμως παρήγορό, ότι πολλοί αρχίζουν να αντιλαμβάνονται, ότι πρόκειται για ένα παιχνίδι με σημαδεμένες κάρτες και ότι οι μαριονέτες που μας κάθησαν στο σβέρκο είναι άτομα ευρισκόμενα σε διατεταγμένη υπηρεσία, κάποιος λοιπόν τους βοήθησε να αναρριχηθούν στην εξουσία για να μας διοικούν με κάποια "αναπόφευκτα μέτρα", τα οποία σε καμμία περίπτωση δεν πρόκειται να ικανοποιήσουν τις ανάγκες και προσδοκίες μας, αλλα την απληστία του Αυτοκράτορα. Και την μανία του να γίνει ο παγκόσμιος κυβερνήτης. 4 Η παγκοσμιοποίηση και ο μπούφος Μπορεί στην Ελλάδα ο πρωθυπουργος Geoffrey Παπανδρέου να εμφανίζεται σαν ένας μεγάλος πολιτικός, γόνος της μεγάλης «δημοκρατικής» και «σοσιαλιστικής» οικογένειας Παπανδρέου. Όμως στην Γερμανία, όπου ζώ εδώ και πενήντα χρόνια, όπως και στην υπόλοιπη Δύση, με εξαίρεση τους εκάστοτε πολιτικούς κόλακες που με κροκοδείλια χαμόγελα του σφίγγουν το χέρι, θεωρείται σαν ένα ελλειποβαρές και περίεργο ανθρωπάκι, που προσπαθεί αγωνιωδώς να φωτογραφηθεί με τους «μεγάλους» του κόσμου. Οι περισσότεροι απο τους οποίους τον θεωρούν σαν ένα κωμικό, έναν Buffo. Σαν Έλληνας του εξωτερικού ο μπουφος αυτός με θίγει. Με ντροπιάζει, γιατί στην Γερμανία που ζω αντιπροσωπεύει την Ελλάδα, αλλα και εμένα τον ίδιο. Αισθάνομαι άσχημα να βλέπω αυτό το ανθρωπάκι να προσπαθεί να παίξει τον ρόλο του, που προφανώς του είναι μερικά νούμερα μεγαλύτερος. Ίσως όμως ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο τον διάλεξαν. Και ενώ βλέπουμε καθαρά, ότι οι «μεγάλοι» συνάδελφοί του δεν τον παίρνουν στα σοβαρα και μάλλον τον δουλεύουν, αυτός, επιστρέφοντας στην Ελλάδα, εμφανίζεται σαν ο μεγάλος ηγέτης, που μάχετε για την σωτηρία της. Θέλει μάλιστα να καθαρίσει και τον σταύλο που δημιούργησε η Νέα Δημοκρατία, ενώ είναι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που τον γέμισαν κοπριές. Ναι, είναι αναξιόπιστος αυτός ο Geoffrey όταν ισχυρίζεται, ότι μάχεται για το χρέος της Ελλάδος, ενώ πολλοί σοβαροί αναλυτές καταλήγουν στο συμπέρασμα, ότι με το Μνημόνιο και τα δανεικά που ζητάει να πάρει, το χρέος δεν πρόκειται να αποπληρωθεί στον αιώνα τον άπαντα. Και ότι με την κάθε επιχείρηση «διασώσεως» του θα αυξάνεται και θα πληθύνεται. Ακριβώς όπως προβλέπει το σενάριο της Αυτοκρατορίας, την καταχρέωση όχι μόνο της Ελλάδος, αλλά και όλων των χωρών του κόσμου. Για να τις έχει υποχείριες. Κοντολογίς, ο Geoffrey δεν είναι τίποτε άλλο απο μια μαριονέτα της Αυτοκρατορίας. Έχοντας αναλάβει μάλιστα, εκών άκων, και τον ρόλο του πολιορκητικού κριού για την εκπόρθηση της οικονομίας των υπολοίπων χωρών της Ευρώζώνης. Τον οποίο παίζει μέχρι στιγμής με μεγάλη επιτυχία (4). 5 Τι να κάνουμε; Διαβάζω σε μία ανάρτηση ενός/μιας Δηιδάμεια που δημοσιεύθηκε στο economist.gr με τον τίτλο «Ποτέ κανένα πρόβατο δεν σώθηκε βελάζοντας»: «Πως όμως σώζεται το πρόβατο; Ο καθένας δίνει τη δική του απάντηση. Εμείς θα λέγαμε, πως το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει, είναι να συνειδητοποιήσει την κατάστασή του. Έπειτα να επιλέξει τι θέλει και να το δηλώσει στον εαυτό ξεκάθαρα. Στη συνέχεια χρειάζεται ένα σχέδιο δράσης για να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες του (αν βέβαια στόχος δεν είναι η διατήρηση της ίδιας κατάστασης). Στο σχέδιο δράσης, περιλαμβάνονται φυσικά και τα μέσα για αντιμετώπιση κινδύνων, οι εναλλακτικοί τρόποι αντιμετώπισης του τσοπάνη, κλπ. Πιστεύουμε πως το πρόβατο, πρέπει να βρει την δύναμη, να φύγει από το μαντρί. Μέσα στο μαντρί, έχει την ίδια μοίρα. Απαίσια ζωή και βέβαιος θάνατος. Να τολμήσει αντιμετωπίσει τη ζωή μόνο του. Να στηριχθεί στον εαυτό του. Στις δικές τους δυνάμεις. Είναι πολύ βασικό» (5). Καλοι οι αφορισμοί, αφήνουν όμως πολλά κενα. Το βασικότερο. Να φύγει το πρόβατο απο το μαντρί και να πάει πού; Και για να γίνω ποιό συγκεκριμμένος: Έστω ότι ο Έλληνας έφυγε απο το σημερινό μαντρί. Θα πάει μήπως στην Πνύκα, για να εκλέξει μια Δημοκρατία αθηναική τύπου, μια Δημογεροντία ή κάποια παρόμοια μορφή πολιτεύματος, που ανήκει σε μια εποχή που όμως χάθηκε ανεπιστρπτί; Και αν αυτή η πολιτική συνισταμένη θα ήταν τέλος πάντων δυνατή, ποία θα ήταν τότε η οικονομική συνισταμένη, που μαζί αποτελούν το πλαίσιο λειτουργίας ενός οποιουδήποτε κρατικού μορφώματος; Η απάντηση δεν είναι εύκολη, ούτε και φαίνεται να απασχολεί όσους με άρθρα, αναλύσεις ή πολεμικές ιαχές ζητάνε την αλλαγή. Διότι εκτός απο το πρόβλημα εκδιώξεως της Compania Buffo απο την κυβέρνηση, πρέπει να ξεκαθαρίσει και το είδος της οικονομίας της Πολιτείας των ονείρων μας. Γεγονός είναι δε, ότι σήμερα παντού στον κόσμο επικρατεί ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Ο οποίος τόσο στο θέμα της παραγωγής αγαθών, όσο και στο θέμα της χρηματοδότησης ελέγχεται κατα 100 τοις εκατό απο το σιωνιστικό Ιερατείο. Και η αλλαγή του καπιταλισμού, όπως έδειξε και η προσφατη ιστορία των σοσιαλιστικών χωρών, δεν είναι ευκολη υπόθεση, ιδιαίτερα η κατάργηση των ιδιωτικών μέσων παραγωγής και το θέμα της χρηματοδότησης. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα λειτουργούσε καθ΄ όλη την διαρκεια ζωής των σοσιαλιστκών χωρών όπως πάντα και, όπως ξέρουμε, έγινε τελικά ο τάφος τους. Καλές λοιπόν οι πατριωτικές εξάρσεις, να μείνουμε όμως στο έδαφος. Δυνατότητες ανακάμψεως για την Ελλάδα υπάρχουν, όχι βέβαια με τον Geoffrey σαν παντοδύναμο ηγέτη, η πολιτική του οποίου είναι προκαθορισμένη. Όπως γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος στην τελευταία ανάλυσή του «η λύση του προβλήματος της Ελλάδας δεν είναι άλλη, από την «εκδίωξη» του ΔΝΤ και την αποπληρωμή του συνολικού δημοσίου χρέους της σε 40 ισόποσες ετήσιες δόσεις, με επιτόκιο ίσο με αυτό που δανείζονται οι τράπεζες – με το βασικό της ΕΚΤ (1%)» (6). Καλά θα έκαναν οι κυβερνώντες και οι ασχολούμενοι με τα κοινά να διαβάσουν προσεκτικά τις μελέτες και αναλύσεις του. Υποσημειώσεις 1. Είπε ο πρωθυπουργός στη συζήτηση που έγινε στην αίθουσα ολομέλειας της Βουλής στις 16. Μαρτίου 2011 για τις αποφάσεις του άτυπου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου: «Εξηγήσαμε στους εταίρους μας, ότι το να πετύχει αυτή η δύσκολη προσπάθεια, δεν είναι μόνο προς το συμφέρον των Ελλήνων και της Ελλάδας, είναι προς το συμφέρον όλης της Ευρώπης...Ζήτησα να ληφθούν εκείνες οι αποφάσεις, που θα διευκολύνουν και θα επιβραβεύσουν αυτή τη δύσκολη προσπάθεια που κάνουμε, με πρώτο στόχο τη διευκόλυνση της διαχείρισης του υπέρογκου χρέους, που βρίσκεται στο λαιμό της Ελλάδας» (βλέπε και στοhttp://www.papandreou.gr/papandreou/content/Document.aspx?d=6&rd=7739474&f=1725&rf=-1722365475&m=13281&rm=18895328&l=2 2. Nathan Mayer Rothschild, 1744-1836: "I do not care what puppet is sitting on the throne of England and ruled an empire where the sun never sets. The man who controls Britain's money supply controls the British Empire, and I am the man who controls Britain's money supply". 3. Βλέπε και «Rothschilds Imperium -eine Hydra mit Millionen Köpfen und doppeltem Boden» στοhttp://lupocattivoblog.wordpress.com/2010/03/26/rothschilds-imperium-eine-hydra-mit-millionen-kopfen-und-doppeltem-boden/ 4. Βλέπε και «Επαναστάσεις με χρήματα των Rothschilds και των ΗΠΑ» στο http://www.berlin-athen.eu/index.php?id=205&tx_ttnews[tt_news]=1970&tx_ttnews[backPid]=78&cHash=b06a5199b8622ce44941cc0f75833bda. 5. «Ποτέ κανένα πρόβατο δεν σώθηκε βελάζοντας» στο http://www.economist.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=7783:2011-03-17-10-52-44&catid=9&Itemid=10%20%5Cl%20_ftnref1%20%5Co%20_ftn1. 6. Βλέπε και «Ελλάδα ώρα μηδέν», στο http://www.berlin-athen.eu/index.php?id=205&tx_ttnews[tt_news]=1961&tx_ttnews[backPid]=61&cHash=8a56d187fa0fb65b17278a440d6eb684) 20.03.11 von Εμμανουήλ Σαρίδης |
Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011
H Compania Buffo και ο μπούφος
Αναρτήθηκε από
Μάκης Αρμενιακος
στις
3/21/2011 01:23:00 π.μ.
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Κοινοποίηση στο XΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η αποφυγή ύβρεων και αισχρολογίας είναι ο μόνος περιορισμός για την δημοσίευση των σχολίων σας.
Δεν λογοκρίνονται οποιαδήποτε σχόλια για τις απόψεις σας, τις ιδέες σας ή η γνώμη σας.
Μπορείτε να γράψετε ΟΤΙ ΘΕΛΕΤΕ