ΠΛΑΝΗ του διαβόλου από τας μεγαλυτέρας το έθιμο των κροτίδων

        Κάθε Πάσχα, κάθε χρόνο, το ίδιο σκηνικό.
       Μικρά η μεγαλύτερα ατυχήματα, μικρές παρεξηγήσεις ως και συμπλοκές, η πλάκα ορισμένων γίνεται εφιάλτης για όλους τους υπόλοιπους, συνέπεια του εθίμου.
       Βέβαια το έθιμο χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την ανευθυνότητα μας και την κακή παράδοση που περνά από γενιά σε γενιά.
       Διότι το έθιμο είναι για την ημέρα της Αναστάσεως και θα μπορούσε να γίνεται με τάξη και ασφάλεια και όχι ως καλαμπούρι προκαλώντας τον κακό χαμό, εβδομάδες πριν την ημέρα της Αναστάσεως, ακόμα και στην περιφορά του επιτάφιου.
       Αυτά όμως είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα.
       Μία άλλη προσέγγιση για αυτό το θέμα, είναι το παρακάτω απόσπασμα που αντέγραψα από βιβλίο και που αξίζει να διαβάσετε.

Μάκης Αρμενιάκος

ΠΛΑΝΗ του διαβόλου από τας μεγαλυτέρας το έθιμο των κροτίδων

Του γέροντα Σάββα Αχιλλέως

       Θα πλησιάσωμε το μεσονύκτιον της ημέρας της ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ του Χριστού μας. Τι βλέπομεν; Πλήθος κόσμου πιστών πλημμυρίζουν τους ιερούς Ναούς της Πατρίδος μας. Βλέπουν οι ξένοι προς την Ορθοδοξίαν και θαυμάζουν. Πλησιάζει η ώρα κατά την οποίαν Άγγελοι και άνθρωποι, ο ουρανός και η γή θα ψάλουν το χαρμόσυνον άγγελμα:

«ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΕΚ ΝΕΚΡΩΝ»

Όλος  ο λαός εκείνος του Θεού με αναμμένας λαμπάδας αναμένει. Που να γνωρίζουν όμως ότι μία ΠΛΑΝΗ διαβολική πλανάται, υπέρ των κεφαλών όλων όσοι παρευρίσκονται; Όλος ο λαός αναμένει και ω! του θαύματος. Οι καμπάνες των Εκκλησιών κτυπούν χαρμοσύνως  την προκαθορισμένην ώραν. Μέσα εις την χαρμόσυνον εκείνη ατμόσφαιραν επεμβαίνει ο παμπόνηρος εχθρός. Έθιμο, τι έθιμο; Έθιμο, κατάλοιπο της σκλαβιάς των τετρακοσίων ετών, κάτω από την δουλείαν ενός βαρβάρου και απολιτίστου λαού, λαμβάνει χώραν την ώραν εκείνη.

Κροτίδες και φωναί αναμεμιγμέναι μετά του αλαλαγμού των δαιμόνων, προσπαθούν να σβήσουν την φωνήν των αγγέλων και των ευσεβών πιστών.

Τότε ακούεται η φωνή της εκκλησίας του Χριστού.

«Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού …. Και φευγέτωσαν από προσώπου Αυτού οι μισούντες Αυτόν»

(Ψαλμ. 67, 2-3).

       Ευθύς αμέσως αναλαμβάνουν το έργον πλήθος και λεγεώνες δαιμονίων. Έκαστος των δαιμόνων ελαύνει πιστόν εις τον Θεόν, και τον παρασύρει προς φυγήν.  Η ΠΛΑΝΗ του διαβόλου θριαμβεύει. Πως εξηφανίσθη όλος εκείνος ο κόσμος; Και πού πορεύεται; Εις το φαγοπότι, εις τους χορούς, εις την «ΜΑΓΕΙΡΟΙΤΣΑ», εις την αμαρτίαν, εις την μέθην;

Εντός της Εκκλησίας του Χριστού ολίγοι. Αριθμούνται εις τα δάκτυλα της μιάς ή το πολύ και των δύο χεριών. Αλλοίμονο και τρις αλλοίμονο. Ποία απολογία θα έχωμεν ενώπιον του δίκαιου Κριτού; Πως και με ποίον τρόπον θα ανοίξωμεν το στόμα μας; 
ΠΛΑΝΗ του διαβόλου από τας μεγαλυτέρας.